- 13 Mart 2013
- 492
- 66
- 53
- Konu Sahibi Liipstiick
- #1
Moralim eksilerde resmen. Hayatımda en çok değer verdiğim ennnn çok sevdiğim kişi benim sorunum. Babam. Mutlu anında dünya şekeri bi insandır Çalışıyordu öncelerde bi meşgalesi vardı. Emekli oldu evde artık tüm gün. Aşırı sinirli arkadaşlar. Herşey mükemmelken cümle arasından bişi seçer onu kafasına takar insanlara sarar ki sarmak ne kelime bağırıp çağırır hatta terbiyesizleşerek küfür bile edebilecek duruma gelir ki nefret ediyorum başkası küfür etse yerin dibine sokarım babamıda defalarca uyardım anlamıyor anlamıyor hatta uzatırsam konuyu eline ne geçerse fırlatacak duruma geliyo. Yaşım 22 üniversite öğrencisiyim bende yanlısı doğruyu ayırt edebilecek yaştayım konuşmaya çalışmıştım daha önce sonu hep sert tepkilerle bitti annem çok denedi insanların kalbini kırıyorsun diyip duruyor kadıncağız tamam dikkat edicem dese bile bir bakmıssın yine birine kafayı takmış bişeyi kendine sorun etmiş abarttıkça abartıyor. Aşırı kıskanç mesela şuan çalısıyorum ctesi pazarım boş dışarı çıkmak istiyorum örneğin nereye ne işin var otur oturduğun yerde diyo tabiki dinlemiyorum bir süre sonra annemi sürekli sıkıştırıp aratıyo eve çağırıyo. Psikolog fikri veren olacak ki bende kesinlikle isterim gitmesini ama inanın önünden geçmez o ihtimali görmezden geliyoruz annemle artık dediğim dedik isteği olmayınca kıyamet koparan bi insan bu sonuçta Kadıncağızada çok üzülüyorm babam komşularla tartışınca utanıyo üzülüyo. Yemin ederimki acaba bugun nasıl geçecek acaba bugun kimle tartışacak diye bekler oldum. Huzursuzum bu halim işime özel ilişkilerimede yansıyo. Şuanda aynı şekilde tartışma var. çok bunaldım odamda ağlamakla yetiniyorum sadece kızlar yardımcı olun ne olur
Son düzenleme: