Çektiğim onca acıdan sonra artık kimseye acımayan korkusuz ve güçlü bir kadın oldum

ben 21 yaşında evlendim ama nasıl evlendim..eşimin zorlamalarıyla evlenmek zorunda kaldım...çalışıyorum iyi bi işim var güzel sayılırım ve iyi bi aile terbiyesi almış sesi bedeninden çıkan ağzı var dili yok bir genç kızdım..önce eşim olacak adam aşağıladı beni..ta ilk günden beri aşağıladı kadere inanmazdım hiç insan kendi kaderini kendi çizer derdim yanlışmış..kader yazdı ben oynadım hiç istemediğim halde zorla ağlayarak evlendim..daha nişanlıyken dayak yedi.kaynanam ve kayınbabamın bana yaptıklarını anlatmaya kalksam sayfalar yetmez..her fırsatta aileme küfür ederlerdi kaynanam beni zehirlerdi psikolojim tamamen çökmüştü defalarca evden kaçtım otelde yattım kocam aramazdı bile aslında düşünüyorumda onu aldatmadığıma pişmanım..çünkü bunu haketmişti..4 yıl geçti çok acılar çektim ve bu dört yılın sadece son 8 ayı mutluyum ve giderekte daha mutlu oluyorum nasılmı..artık kadere inandım ilk adımı böyle attım ve kaç kere evlenirsem evleneyim bu kader beni bulacak dedim ve şartlara uyum sağladım..işe kaynanamla kayınbabamı saf dışı bırakmala başladım şirretleştim çirkefleştim onlardan daha beter oldum kurtuldum artık ne onlar beni ne ben onları görüyorum...sıra kocama gelmişti...hayatta hiç bi erkeğe güvenilmeyeceğini yazdım kafama..kocamda erkekti ve eline fırsat geçince beni ezecekti...onu ezmeye başladım..ezdim otoritemi kurdum...benim yuvamı kocamı yönetiyorlarsa artık ben yöneticiyim dedim..madem yönetim istiyorsun yaparım dedim...artık güçlüyüm gözüm kara korkmuyorum hayattan..ayrılmaktan dul kalmaktan yalnız kalmaktan korkmuyorum..kocam bunun farkında ve beni kaybetmekten korkuyor..ne kadar güçlendiğimi akıllı olduğumu eğer ayrılırsak dimdik ayakta duracağımı biliyor...ailesini evime koymuyorum bende gitiyorum..her yeni güne bugün dahada güçlü olacagım diyerek başlıyorum..acımıyorum..çünkü kimse bana acımamıştı..bunları nedenmi yazdım...okuduğum boşanma hikayelerindeki kadınlara bakıyorumda çoğu kendini aciz ve zayıf küçük görüyor...bir kadının bir erkeğe ihtiyacı var ama bir erkeğin bir kadına kesinlikle ihtiyacı var...gücünüz farkına varın..köleleşmeyin şahsınıza yapılan hakaretlere anında tepki verin...kendinizi horlamayınki başkalarıda horlamasın sizi...özgüveninizi şişirin...kocalarınıza muhtaç olduğunuzu hissettimeyin...sen bana muhtaçsın diyin her fırsatta kendinizi ona övün...fark edin..kadınların yaptıgının yüzde birini yapabilen erkekleri bukadar büyütmeyin...ve kader inanın..savaşın pesetmeyin...

bah123 .!.:

ben 21 yaşında evlendim ama nasıl evlendim..eşimin zorlamalarıyla evlenmek zorunda kaldım...çalışıyorum iyi bi işim var güzel sayılırım ve iyi bi aile terbiyesi almış sesi bedeninden çıkan ağzı var dili yok bir genç kızdım..önce eşim olacak adam aşağıladı beni..ta ilk günden beri aşağıladı kadere inanmazdım hiç insan kendi kaderini kendi çizer derdim yanlışmış..kader yazdı ben oynadım hiç istemediğim halde zorla ağlayarak evlendim..daha nişanlıyken dayak yedi.kaynanam ve kayınbabamın bana yaptıklarını anlatmaya kalksam sayfalar yetmez..her fırsatta aileme küfür ederlerdi kaynanam beni zehirlerdi psikolojim tamamen çökmüştü defalarca evden kaçtım otelde yattım kocam aramazdı bile aslında düşünüyorumda onu aldatmadığıma pişmanım..çünkü bunu haketmişti..4 yıl geçti çok acılar çektim ve bu dört yılın sadece son 8 ayı mutluyum ve giderekte daha mutlu oluyorum nasılmı..artık kadere inandım ilk adımı böyle attım ve kaç kere evlenirsem evleneyim bu kader beni bulacak dedim ve şartlara uyum sağladım..işe kaynanamla kayınbabamı saf dışı bırakmala başladım şirretleştim çirkefleştim onlardan daha beter oldum kurtuldum artık ne onlar beni ne ben onları görüyorum...sıra kocama gelmişti...hayatta hiç bi erkeğe güvenilmeyeceğini yazdım kafama..kocamda erkekti ve eline fırsat geçince beni ezecekti...onu ezmeye başladım..ezdim otoritemi kurdum...benim yuvamı kocamı yönetiyorlarsa artık ben yöneticiyim dedim..madem yönetim istiyorsun yaparım dedim...artık güçlüyüm gözüm kara korkmuyorum hayattan..ayrılmaktan dul kalmaktan yalnız kalmaktan korkmuyorum..kocam bunun farkında ve beni kaybetmekten korkuyor..ne kadar güçlendiğimi akıllı olduğumu eğer ayrılırsak dimdik ayakta duracağımı biliyor...ailesini evime koymuyorum bende gitiyorum..her yeni güne bugün dahada güçlü olacagım diyerek başlıyorum..acımıyorum..çünkü kimse bana acımamıştı..bunları nedenmi yazdım...okuduğum boşanma hikayelerindeki kadınlara bakıyorumda çoğu kendini aciz ve zayıf küçük görüyor...bir kadının bir erkeğe ihtiyacı var ama bir erkeğin bir kadına kesinlikle ihtiyacı var...gücünüz farkına varın..köleleşmeyin şahsınıza yapılan hakaretlere anında tepki verin...kendinizi horlamayınki başkalarıda horlamasın sizi...özgüveninizi şişirin...kocalarınıza muhtaç olduğunuzu hissettimeyin...sen bana muhtaçsın diyin her fırsatta kendinizi ona övün...fark edin..kadınların yaptıgının yüzde birini yapabilen erkekleri bukadar büyütmeyin...ve kader inanın..savaşın pesetmeyin...

Genişletmek için tıkla...

valla çok zor şeler yaşamışsın, tek başına ayakta yaşabilme kararın çok güzel ama bunu yaparken acı çekmen , nefretle beslenmen gerekmezdi, keşke ayrılsaydınız
sen yine dimdik, yaşasaydın belki daha güzel kısmetlerin çıkardı, sen benim kaderim bu demişsin, kimle evlenirsem evleneyim bu beni bulcak demişsin, çok karamsarsın canım ya, ben içinde nefret büyüten bi insanın huzur bulacağına pek inanmıyorum
umarım gerçekten mutlusundur ve böyle devam eder umarım

4 yil iyi dayanmissin bu hayatta kimseye kendini ezdirmeyeceksin bana yamugu olani ben dahada yamulturum aileme kufur edecek ha elini karisi adami cenemle oldururum ya.kendine yapmissin be canim sinir hastasi olmusundur son 8 ay oncesinde bilmem hakkinda hayirlisi.

elefera .!.:

Bende karsılastıgım hödük ınsanlardan sonra, hödük olmaya karar verdım!

Nezaketmıs, anlayısmıs bunlar fasafıso!
Bu devır; ezmeyı, asagılamayı marıfet sayanların ve oyle davrananların devrı.
Benım derdım esımle degıl, ıkı aksam boyunca karsılastıgım hödüklerle.

Genişletmek için tıkla...

bende hödüklere hödük gibi davrancaksın aynen ya

Punchshe .!.:

bende hödüklere hödük gibi davrancaksın aynen ya

Genişletmek için tıkla...

Genelde hoduklere bır bakıs atıyorum ve gecıp gıdıyorum.
Ama bu aksam da benzerı olayla karsılasırsam, patlama yasayacagım

baştan kendini ezdirip sonradan intikam alır gibi davranman hiç hoş değil bence
eşimi eziyorum ne demek? şimdi senin onun eski halinden ne farkın kaldı ki?
sorunların güzellikle çözülmesinden yanayım, güzellikle olmuyosa da diretmenin anlamı yok boşanın bitsin
hani diyosun ya o olmadan da dimdik durabilirim o olmadan da hayatıma devam edebilirim, keşke bunu yapsaydın, boşasaydın bitseydi

elefera .!.:

Genelde hoduklere bır bakıs atıyorum ve gecıp gıdıyorum.
Ama bu aksam da benzerı olayla karsılasırsam, patlama yasayacagım

Genişletmek için tıkla...

hayırdır ?? nerede karşılaştın bu hödüklerle...

konu sahibi arkadaşım sen bütün bu yaşadıkalrından sonra güçlenmişsindir o konuda şüphem yok ama bence sinir sağlığında ciddi bir zedelenme olmuş olabilir bir psikolog ile görüşmeni tavsiye ederim.. birde bütün yaşadıklarından sonra o ailenin artık sağlıklı bir aile olduğuna sevginin hala kaldığına eminmisin çünkü ileride çocuk sahibi olacaksın belki bu şartlarda nasıl sağlıklı kalabilir??

chess .!.:

valla çok zor şeler yaşamışsın, tek başına ayakta yaşabilme kararın çok güzel ama bunu yaparken acı çekmen , nefretle beslenmen gerekmezdi, keşke ayrılsaydınız
sen yine dimdik, yaşasaydın belki daha güzel kısmetlerin çıkardı, sen benim kaderim bu demişsin, kimle evlenirsem evleneyim bu beni bulcak demişsin, çok karamsarsın canım ya, ben içinde nefret büyüten bi insanın huzur bulacağına pek inanmıyorum
umarım gerçekten mutlusundur ve böyle devam eder umarım

Genişletmek için tıkla...

ben de böyle düşünüyorum...güçlüyüm diyorsun ama ummadığın bir anda çok daha feci bir şekilde yıkılmazsın umarım...

kaderime savaş açtım onu terkettim boşandım ama nemi oldu karşıma çıkan tüm erkekler onun gibiydi...okudum araştırdım uzmanlarla görüştüm ve kaderimi değiştiremicemi sadece yol arkadaşımı değiştirme hakkım olduğuna kanaat getirdim ve tanıdığım sulara yelken açtım...nefretmi..evet bu duygu beni yaşlandırdı çürüttü bititrdi artık ot gibiyim gülemiyorum hayal kuramıyorum çocuğum olmuyor kupkuru bir ağaç gibiyim ama tek istediğim artık kimsenin benim canımı acıtmamasıydı..oldu..artık kimse acıtamıyor ama yaşadıklarım acıtıyor..bu acı bana ömür boyu yeter...boşanmak çözüm değil..kocamı düzelttim...mecburen bana uyum sağlıyor..uymazsa bırakırım...

bah123 .!.:

kaderime savaş açtım onu terkettim boşandım ama nemi oldu karşıma çıkan tüm erkekler onun gibiydi...okudum araştırdım uzmanlarla görüştüm ve kaderimi değiştiremicemi sadece yol arkadaşımı değiştirme hakkım olduğuna kanaat getirdim ve tanıdığım sulara yelken açtım...nefretmi..evet bu duygu beni yaşlandırdı çürüttü bititrdi artık ot gibiyim gülemiyorum hayal kuramıyorum çocuğum olmuyor kupkuru bir ağaç gibiyim ama tek istediğim artık kimsenin benim canımı acıtmamasıydı..oldu..artık kimse acıtamıyor ama yaşadıklarım acıtıyor..bu acı bana ömür boyu yeter...boşanmak çözüm değil..kocamı düzelttim...mecburen bana uyum sağlıyor..uymazsa bırakırım...

Genişletmek için tıkla...

kendine eğleneceğin bir uğraş bulmalısın içinde aktif olduğunu hissettiğin kendini değerli hissedeceğin bir şeyler yapmalısın bence.. illa eşinle değil.. ne bileyim kurslara falan gitsen vakıflarda gönüllü çalışanlardan olsan bilemiyorum..
yazdıkların okadar ürkütüyor ki beni okurken ben sadece yazdıklarından içindeki neşenin sevincin yokolduğunu anladım birde senin yakınında olanlar ne hisediyor ?? bence sende bunu açık bir şekilde biliyorsun.. o yü<zden silkelen bir kendine gel.. hayat böyle geçmez
kaderin kötü oldu diye ömrünü mutsuz olarak geçiremezsin..
ayrıca ömrün boyunca bütün insanların öyle olacağına nerden karar verdin ki??
eşiyle çok mutlu olan insanlarda var..
yapma bunu kendine..
kendine eziyet edyorsun resmen!!

Punchshe .!.:

hayırdır ?? nerede karşılaştın bu hödüklerle...

konu sahibi arkadaşım sen bütün bu yaşadıkalrından sonra güçlenmişsindir o konuda şüphem yok ama bence sinir sağlığında ciddi bir zedelenme olmuş olabilir bir psikolog ile görüşmeni tavsiye ederim.. birde bütün yaşadıklarından sonra o ailenin artık sağlıklı bir aile olduğuna sevginin hala kaldığına eminmisin çünkü ileride çocuk sahibi olacaksın belki bu şartlarda nasıl sağlıklı kalabilir??

Genişletmek için tıkla...

Otobuste ve ıstasyonda
Yenı bır ıse basladım da, Istanbul da yenı oldugum ıcın yol tarıfı soracaktım ):

bah123,
Yazdıklarınız o kadar urkutucu kı!
Sızı kısmen anlayabılıyorum fakat, ınanın bu sızı yıpratmaktan baska bır ıse yaramaz.
Ofke en cok kısının kendısıne zarar veren duygudur.
Kac yasındasınız bılmıyorum ama genc oldugunuza emınım.
Gencecık bedenınıze, yuregınıze yapmayın bu ıskencelerı.
Mutlu olmadıgınız bır evlılıgı sırf kendınızı ıspat etmek ıcın surdurmeyın.
Cogunlukla 'ayrıl' dıyenlere karsı olan ben, esınızle mutlu degılsenız ayrılın.
Kendınıze mutlu bır yol cızın dıyorum bu kez.
ınanın esınız gıbı olmayan bır cok erkek var,
fakat sız onlara onyargı ıle yaklastıgınız ıcın butun erkeklerı aynı sanıyorsunuz.
Bır sans verın kendınıze, mutlu olmak ıcın degmez mı?
Hem ılla sızı bır erkek mutlu edecek dıye bır durum soz konusu degıl kı!
Bılakıs onlarsız da mutlu olunabılır.

arkadaşım sizin bu yaptıklarınız bütün erkeklere sökmüyo malesef.değişmeyen değişmiyo.tamam sizinki değişmiş 4 yılın ardından.peki ne yapmalı istediğin şekle sokmak için 4 değil 24 yıl mı beklemeli.valla ben beni ve ailemi aşağılayıp küfreden bir adama 11 ay dayanabildim.evlilikte herşeyden önce saygı ve sevgi olmalı.daha cicim aylarında eğer bunlar yoksa boşa geçen zamana yazık değil mi???

birinci yazının son kısmı için seni tebrik ediyor bu kısım hariç diğerleri için uyarıyorum, bir tek canın var, bunu da alt tarafı bir erkek için harcama, katlanamayacağın bir tip ise bas popişine tekmeyi, yok onunla olacam diyorsan da içinde nefretle kinle olmaz, hayatının tadını çıkarmalısın, senin bu düşündüklerinin yüzde birini o düşünüyor mu? senin kadar o da düşünceli mi? senin kadar o da üzülüyor mu?
onu tanımdan bilmeden nedense çok rahat hayır diyebiliyorum ben, bir de sen kendine sor bakalım? evet mi hayır mı

bah123 yazdıklarını okudum ve biraz kendimi gördüm.sana kesinlikle katılıyorum biz kendimize acırsak ezik durursak üzüntümüzü belli edip ağlarsak zayıf görünürsek başımıza herşey geliyo arkadaşım.bende ilk zamanlar çok çektim kocamdan dayak yemeye başladım hertürlü aşağılama hakaret ama bunlar hep kaynanam ve kayınpeder yüzündendi ben saygı gösterdikçe güleryüz gösterdikçe hizmet ettikçe onlar ezdiler.1aylık evliyken anneme gittim kaynanamdan izin almamışım oda eşim kapıya götürdü akşam kapıdan aldı başıboş şekilde gitmedim.ona rağmen gecenin bi vakti eşim yapmadığını bırakmadı annesini babasını yukarı çağırdı hepsi birden üstüme geldi kayınpeder ağzına geleni söyledi kaynanam kolumdan çekiştirdi bense şoktaydım ağlamaktan kitlendim ağzımı açamadım daha bunun gibi ne olaylar..........ama sonra güçlendim eşim bana vurduğunda çocuk gibi oturup ağlamadım apartmanı ayağı kaldırdım az daha polis çağıracaktım herkese yaptıklarını anlattım ve boşanmaya kalktım eşim baktıki beni ezemeyecekler alttan almaya başladı şu an bişey desinler şak yapıştırıyorum cevabı boşanmaktanda korkmuyorum allaha şükür sağlığımyerinde çalışırım çocuğumada kendimede bakarım ve asla çocuğu vermem onlara ne ezilcekmişim onlar allahmı ben bi tek allahtan korkarım benim canımı yakanın bende canını yakarım ben durduk yerde kimseye kötülük etmeye vicdanım el vermez ama böylelerine asla meydan vermem benimkiler paralarına güveniyolar bu işler parayla değil bunu anlasınlar

bah123 .!.:

ben 21 yaşında evlendim ama nasıl evlendim..eşimin zorlamalarıyla evlenmek zorunda kaldım...çalışıyorum iyi bi işim var güzel sayılırım ve iyi bi aile terbiyesi almış sesi bedeninden çıkan ağzı var dili yok bir genç kızdım..önce eşim olacak adam aşağıladı beni..ta ilk günden beri aşağıladı kadere inanmazdım hiç insan kendi kaderini kendi çizer derdim yanlışmış..kader yazdı ben oynadım hiç istemediğim halde zorla ağlayarak evlendim..daha nişanlıyken dayak yedi.kaynanam ve kayınbabamın bana yaptıklarını anlatmaya kalksam sayfalar yetmez..her fırsatta aileme küfür ederlerdi kaynanam beni zehirlerdi psikolojim tamamen çökmüştü defalarca evden kaçtım otelde yattım kocam aramazdı bile aslında düşünüyorumda onu aldatmadığıma pişmanım..çünkü bunu haketmişti..4 yıl geçti çok acılar çektim ve bu dört yılın sadece son 8 ayı mutluyum ve giderekte daha mutlu oluyorum nasılmı..artık kadere inandım ilk adımı böyle attım ve kaç kere evlenirsem evleneyim bu kader beni bulacak dedim ve şartlara uyum sağladım..işe kaynanamla kayınbabamı saf dışı bırakmala başladım şirretleştim çirkefleştim onlardan daha beter oldum kurtuldum artık ne onlar beni ne ben onları görüyorum...sıra kocama gelmişti...hayatta hiç bi erkeğe güvenilmeyeceğini yazdım kafama..kocamda erkekti ve eline fırsat geçince beni ezecekti...onu ezmeye başladım..ezdim otoritemi kurdum...benim yuvamı kocamı yönetiyorlarsa artık ben yöneticiyim dedim..madem yönetim istiyorsun yaparım dedim...artık güçlüyüm gözüm kara korkmuyorum hayattan..ayrılmaktan dul kalmaktan yalnız kalmaktan korkmuyorum..kocam bunun farkında ve beni kaybetmekten korkuyor..ne kadar güçlendiğimi akıllı olduğumu eğer ayrılırsak dimdik ayakta duracağımı biliyor...ailesini evime koymuyorum bende gitiyorum..her yeni güne bugün dahada güçlü olacagım diyerek başlıyorum..acımıyorum..çünkü kimse bana acımamıştı..bunları nedenmi yazdım...okuduğum boşanma hikayelerindeki kadınlara bakıyorumda çoğu kendini aciz ve zayıf küçük görüyor...bir kadının bir erkeğe ihtiyacı var ama bir erkeğin bir kadına kesinlikle ihtiyacı var...gücünüz farkına varın..köleleşmeyin şahsınıza yapılan hakaretlere anında tepki verin...kendinizi horlamayınki başkalarıda horlamasın sizi...özgüveninizi şişirin...kocalarınıza muhtaç olduğunuzu hissettimeyin...sen bana muhtaçsın diyin her fırsatta kendinizi ona övün...fark edin..kadınların yaptıgının yüzde birini yapabilen erkekleri bukadar büyütmeyin...ve kader inanın..savaşın pesetmeyin...

Genişletmek için tıkla...

Çok afedersiniz, ama bu özgüveninizin şişmiş hali mi..
Dayak, aşağılama herşeyi yaşamışsınız.. Şimdi kocanızın ailesini eve almıyorsunuz, bunun için de dayak yiyebilirsiniz..

Bence kesinlikle gücünüzün farkında değilsiniz.. Kader, sizin zannettiğiniz şey değil..
Kader, siz bir karar verip bir yola girdikten sonra, başınıza gelecek olaylar bütünüdür. Yani siz şu anda evli kalmayı seçmişsiniz, ayrılmamışsınız. Kader değil bu, seçiminiz. Bu seçimde neler yaşayacağınız ise belli, o kısım kader.