- Konu Sahibi resurgit_vita
- #1
9 aydır süren bi ilişkim var.
İlişkinin öncesinde 5 yıldan fazla arkadaştık. Aynı lisede okuduk.
Her derdimizi birbirimize anlatır dertleşirdik.
Şimdi ikimizde üniversitede ayrı yerlerde okuyoruz.
Görüşmemiz sadece yaz aylarına kalıyo yani.
Bizim şöyle bi sorunumuz var;
Kendisi cesaretsiz. Hiç birşeyi düzgün yapamıcakmış gibi hissediyo.
Kafasına ilişkimiz dışında herhangi bi konuyu kafasına takıyo ve bu bizim ilişkimizi etkiliyo.
Mesela dersleri.
Sınav döneminde sadece günaydın ve iyi geceler mesajı alıyorum ondan.
Anlayış göstermeye çalışıyorum elimden geldiğince.
Ailesinde de sorunlar var. Ve sorun olduğu zamanlarda benden uzaklaşıyo.
Tartışıyoruz bi konuda -ki genelde ilgisizlik yüzünden yine uzaklaşıyo benden.
Haklı da olsam haksız da hep ben atıyorum ilk adımı.
Onun beni sevdiğini bilmesem bunları asla yapamam, o kadar güçlü biri değilim.
Ama zaman zaman dayanma gücüm bitmiyo değil.
Böyle olunca daha da çok tartışıyoruz.
Bide önceliği kendisi sonra ailesi ve sonra benim.
Bu sıralamadan asla taviz vermiyo.
Ama kendini beğenmiş biri değil. Sadece bi olay karşısında ilk kendisini düşünüyo.
Biraz bencilce.
Bana hep yan yana olduğumuzda sorunlar çözülcek diyo. Hep evlenceğimiz zamanı düşünüp, mutlu olcağımız gün için herşeye dayandığını söylüyo.
Çünkü böyle çekilmeyi o da istemiyo. İnanıyorum çünkü onu çok iyi tanıyorum. Dediğim gibi öncesinde arkadaştık ve herşeyini biliyorum. Bu sorunları öncedende biliyodum.
Tüm ailesi biliyo beni. Destekte oluyolar.
Ailesine de dediğim gibi çok bağlı.
Duygularını bana çok belli etmiyo veya edemiyo. Üzüldüğünü falan anlayamıyorum. Dışarıdan duygusuz gözüküyo.
Denedim onsuz yapamıyorum.
Ona yardım etmek istiyorum.
Benim sizden bi ricam olcak. Bana akıl vermenizi istiyorum.
Ben onun bu kendini geri çekme, uzaklaştırma huyundan vazgeçmesini istiyorum. Kendine güven duygusunu kazandırmak istiyorum ona. Bunu nasıl yapabilirim?
İlişkinin öncesinde 5 yıldan fazla arkadaştık. Aynı lisede okuduk.
Her derdimizi birbirimize anlatır dertleşirdik.
Şimdi ikimizde üniversitede ayrı yerlerde okuyoruz.
Görüşmemiz sadece yaz aylarına kalıyo yani.
Bizim şöyle bi sorunumuz var;
Kendisi cesaretsiz. Hiç birşeyi düzgün yapamıcakmış gibi hissediyo.
Kafasına ilişkimiz dışında herhangi bi konuyu kafasına takıyo ve bu bizim ilişkimizi etkiliyo.
Mesela dersleri.
Sınav döneminde sadece günaydın ve iyi geceler mesajı alıyorum ondan.
Anlayış göstermeye çalışıyorum elimden geldiğince.
Ailesinde de sorunlar var. Ve sorun olduğu zamanlarda benden uzaklaşıyo.
Tartışıyoruz bi konuda -ki genelde ilgisizlik yüzünden yine uzaklaşıyo benden.
Haklı da olsam haksız da hep ben atıyorum ilk adımı.
Onun beni sevdiğini bilmesem bunları asla yapamam, o kadar güçlü biri değilim.
Ama zaman zaman dayanma gücüm bitmiyo değil.
Böyle olunca daha da çok tartışıyoruz.
Bide önceliği kendisi sonra ailesi ve sonra benim.
Bu sıralamadan asla taviz vermiyo.
Ama kendini beğenmiş biri değil. Sadece bi olay karşısında ilk kendisini düşünüyo.
Biraz bencilce.
Bana hep yan yana olduğumuzda sorunlar çözülcek diyo. Hep evlenceğimiz zamanı düşünüp, mutlu olcağımız gün için herşeye dayandığını söylüyo.
Çünkü böyle çekilmeyi o da istemiyo. İnanıyorum çünkü onu çok iyi tanıyorum. Dediğim gibi öncesinde arkadaştık ve herşeyini biliyorum. Bu sorunları öncedende biliyodum.
Tüm ailesi biliyo beni. Destekte oluyolar.
Ailesine de dediğim gibi çok bağlı.
Duygularını bana çok belli etmiyo veya edemiyo. Üzüldüğünü falan anlayamıyorum. Dışarıdan duygusuz gözüküyo.
Denedim onsuz yapamıyorum.
Ona yardım etmek istiyorum.
Benim sizden bi ricam olcak. Bana akıl vermenizi istiyorum.
Ben onun bu kendini geri çekme, uzaklaştırma huyundan vazgeçmesini istiyorum. Kendine güven duygusunu kazandırmak istiyorum ona. Bunu nasıl yapabilirim?
