Kizlar merhabalar..
Üniversitede iken iki yıllık bi ilişkim olmustu.çok sevmistik birbirimizi.benim ilkimdi ve cok degerliydi.tahmin ettiguniz gibi ayrildik.cok seviyordum onu ve cok guvenmiştim.haksizliga ugradim.ve uzun bi süre unutamadim onun yaptiklarini.
Sorunum bu değil aslinda.uç yil hayatuma kimseyi sokmadım.çivı cıviyi söker demedim.neyse karşima atandığim yerde biri çiktı.temkinli adimlarla adim attim bu ilişkiye.her zaman cok seven oydu.neyse biz nişanlandik.onlar tarafindan sorunlu bi nişan oldu.yani ben oyle düsüyorum.konu da açmıştım bu konuda.cogu arkadaslar hatta herkes hak vermisti bana.
Daha sonra yani nişandan kısa bir süre sonra psikolojik bunalima girdim. Yaşadıklarima bir ad koyamadim.nisanlimi haketmediğimi düşundüm.ondan ayrilman gerketigini düşundum.nedeni ise eski sevgilimdi.o bana hic bir sey sormamisti ben de anlatmamistim.ama hep bi suçluluk hissi vardi bende. Bazen de bu suçluluk farkli boyutta oluyordu.nisanlimi sevmedigimi dusunuyordum.daha sonra bu duygu geciyor onu yasadiklarimdan oturu haketmedigimi dusunuyordum.gercekten osikolojim cok bozulmustu.git geller yasiyordum
Bu suçluluğun sebebi ise eski sevgilimle yaşadıgüm özel anlardi.bu konuda detaya girmek istemiyorum.beni yargilamanizi da istemiyorum.neyse bu anlardan otürü suçlu hissettim kendimi. Anlatmak istedim ama anlatamazdim anlatmadim da.ama yemeden icmeden kesildim.gunlerce hasta yattim.en sonunda doktora gittim.bu şekilde kendime gelmeye calistim.nisânlim aradiginda sordugunda panik atak geciriyordum.onu görmeye korkuyordum.onunla mecburen konusuyordum .onu haketmedigimi düşunuyordum.
Daha sonra yaz tatili bitti ve biz calistigimiz ile geldik birlikte .daha iyi olsam da toparlayamamistim kendimi.nisanlimla yalniz kaldik evde.ben hic bir zaman istemezdim.aayni hatayi yapnayacaktim.ama o yakinlasmak isterdi.ve ben bu sefer engel olmadim olamadim. Ruhum hastaydi.neyin dogru neyun yanlis oldugunu bilmiyordum.ona engel olamadim.bu hastaliktan ondan kacmadan kurtulabilecegimi düşunuyordum.kendimi daha iyi hissediyordum ama gecici bi sure icin.sanki nişanlimla bagimiz daha güçleniyor gibiydi.korkularim azaliyordu sanki.
Iste bu yuzden kacmadim.ama asla yapmicam dedigim yakinlasmalarim icin de hep uzgundum.bi yandan da mutluydum.nisanlimi cok seviyordum.
Ve biz ayrildik simdi.ailesi yuzunden.sudan sebeolerden ayrildik.
"Biz asla ayrilmayiz " diyen insan esya para pul meselesi yuzunden nisani atti.dur demedim.yasadiklarim aklima geldi.ama yaoamazdim dur diyemezdim.gitmesine izin verdim.neyse simdi butun hayallerim yıkıldı.indanlara güvenim azaldı.yıkıldım.
Evlenmeye korkuyorum artik.en guvendigim insandan da darbe aldim.kendime saygim azaldi.cok üzgünum.ayrilmaktan cok yasadiklarimi unutamiyorum.ama icim rahat.kendimi ezdirmedim.icim cok rahat.
Benimle ciddi dusunen insanlar var.henuz cok erken oldugu icin istemiyorum kimseyu.ama ilerleyen zamanlarda ne olacak.gercekten mutlu olabilecegim bi insan ciktiginda ne yapicam.sirf bu yuzden hayir mi demeliyim.yasadiklarimi anlatmaliyim.yoksa hic bir sey anlatmadan evet mi demeliyim.cikmaza girdim.yardim edin ne olur.[/QUOTE
