Çocuğu için kariyerini bırakanlar pişman olan var mi?

Çocuklar için kariyerini silenler?

  • Evet pişmanım

    OY: 14 63,6%

  • Değilim, evde mutluyum

    OY: 8 36,4%
  • Ankete Katılan
    22
mrv_mn35

mrv_mn35

Nirvana
Kayıtlı Üye
18 Kasım 2007
240
243
628
Merhabalar kızlar,

Sorum başlıktaki gibi, çocuğu için kariyerini yada mesleki birikimini bırakanlar var mi? Pişman misiniz?

2 yıllık doğum iznim bitmek üzere, is mi çocuk mu kararinın arefesindeyim yine, cocuklrim kariyerimden öncedir diyorum ama şuan yaşadığım şehirde 0 sosyal hayatım var, arkdaş desen yok, kafa dengi komşu yok, kendi akrabam zaten yok. Evde yalniz kalmak hele ki 15 temmuz sonrası beni çok yordu.sürekli olumsuz haberler ve aksama kadar bekledigim esimin aşırı suskunluğu. Anlayacağınız aksama kadar yalnız aksam da esli ama yalniz suren bir hayatim var. Sürekli kotu birşey olacak hislerine yenik düşmek uzereyim bu yüzden ise dönmek istiyorum. Ama çocukları bırakacak olmam da bir sürü kaygı ve sıkıntı sebebi oldu.

YorumlarR icin şimdiden teşekkkür ediyorum, iyi geceler dilerim.
 
Asla olmadim. İş hayatımı çocuklarım için bitirdim. Herhangi bir yuvaya krese vermeyi düsünmedim. Vaktimi çocuklarımin aktiviteleri ile dolduruyorum. O çevreden arkadaşlar edinmim. Evdeyim mutluyum :)
 
nirra .!.:
Asla olmadim. İş hayatımı çocuklarım için bitirdim. Herhangi bir yuvaya krese vermeyi düsünmedim. Vaktimi çocuklarımin aktiviteleri ile dolduruyorum. O çevreden arkadaşlar edinmim. Evdeyim mutluyum :)
Genişletmek için tıkla...
Böyle pozitif bir yazı çok iyi geldi şuan, tesekkur ederim.
 
Çalışan bir anne olarak yazıyorum. Çocuğunuzla sağlıklı iletişim kurup ilgilenmeye devam edebileceksiniz yani kaliteli vakit gecirebilecekseniz çalışmaya devam etmenizi tavsiye ederim. Yarını hiç birimiz bilmiyoruz. Kendi ayakları üstünde duran bir anne olmak benim tercihim. Bu çocuğumun ikinci planda kaldığı anlamına gelmiyor. Neden böyle bir fikir var insanların aklında onu da anlamıyorum.

Sonuçta biz de insanız çocuğumuz var diye hayatı ertelemek gerekmez. İkisini birlikte gayet yürütülür. Ben doğum yaptıktan sonra yüksek lisansi bitirdim.
 
2bilinmeyen .!.:
Çalışan bir anne olarak yazıyorum. Çocuğunuzla sağlıklı iletişim kurup ilgilenmeye devam edebileceksiniz yani kaliteli vakit gecirebilecekseniz çalışmaya devam etmenizi tavsiye ederim. Yarını hiç birimiz bilmiyoruz. Kendi ayakları üstünde duran bir anne olmak benim tercihim. Bu çocuğumun ikinci planda kaldığı anlamına gelmiyor. Neden böyle bir fikir var insanların aklında onu da anlamıyorum.

Sonuçta biz de insanız çocuğumuz var diye hayatı ertelemek gerekmez. İkisini birlikte gayet yürütülür. Ben doğum yaptıktan sonra yüksek lisansi bitirdim.
Genişletmek için tıkla...
Tebrik ediyorum sizi, benim yl yarim kaldı çocuktan sonra tezi henüz veremedim, kariyer deseNiz öyle. Yaklasık 25 yıllık bi eğitim ve çalışma hayatından sonra boyle kişisel anlamda herşeyi silmiş ve sosyal manada yapayalnız kalmak hic hoşuma gitmiyor. Çocuklarım konusunda da belki yanlız kalmaktan kaynaklı aşırı bir korumacilik gelişti sanırım bende. Tesekkur ediyorum cevabiNiz için, kolaylıklar dilerim.
 
Avecfs .!.:
Mutlaka çocuğunuz herşeyden önce fakat artık geçim çok zor dünyanın binbir türlü hali var ve bir anne maddi manevi güçlü ve bağımsız olmalı bence bırakmayın kariyerinizi etrafta birsürü çalışan anneler var.
Genişletmek için tıkla...
Haklisiniz, bunları kendime söylüyorum bende. An çocukların küçük oluşu onlara haksızlık mi yapıyorum diye suçlu hissettiriyor kendimi.
 
Bu sorunun cevabı kişiye, çevresine ve olanaklarına göre değişiyor maalesef. Ben hem ilk hem de ikinci kızımda ikişer yıl çalışmadım. Bu arada üç kere ülke değişikliği yaptım. İkinci kızıma gebeliğimde ve sonrasında çevrem, komşularım ve sosyal ortamım çok iyiydi. Destek verecek insan çoktu.Çocuklarla hergün park, arkadaşlar, aktiviteler artı kendi arkadaşlarım ve komşularımla günlerim çok güzel geçiyordu. Yurtdışına taşındıktan sonra bunlarım hepsi bitti. Hepimiz yalnız kaldık. Şimdi bir kızım anasınıfına diğeri ise kreşe başlayacak ve ben işe döneceğim.

Her kadını mutlu eden şey farklı.Kimi evde mutlu, kimi çalışma hayatında. Eğer çocuklarınız büyüyüp size bu kadar ihtiyaç duymadıkları zaman, siz hala ev hayatını iş hayatına tercih edeceğinizi düşünüyorsanız, sizi mutlu edecek şey buysa, o zaman hiç durmayın. Hayata bir kere geliyoruz.

Ben şahsım adına işimi gerçekten çok seviyorum. Dönmek için can atıyorum. Çocuklu bir anne olarak çocuksuz çalışanlara göre on kat daha stresli olacağını bilsem de, benim işimde kendimi geliştirmem için zaman ve enerji bakımından çok daha kısıtlı olduğumu kabul etsemde, bu günler bir gün geçecek inşallah ve ben canım evlatlarım ve çok sevdiğim işim ile hayat devam edecek.
 
Sehir degistirme sonrasinda da bebek tedavisi icin calisamadim,esimde istemiyordu.Basta dinlendim,sonra sıkıldım simdi alıştım.Ama ara ara kafami kurcaliyor yine calissam mi diye cunku maddi ozgurluk ve sosyal olmak icin kadinlarin calismasi gerekli bence.
 
Ben çalışmayan bir anneyim ama tercih ettiğimden değil, çocuğumu büyütmeme destek olacak kimsem olmayışından. Ve önümüzdeki yıl için işe geri dönmeyi düşünüyorum.

Ben kendini çocuğa adamayı doğru bulmayanlardanım. Ben kendi hayatımı feda ettiğimde iyi anne olmuş olmam, çocuğum da ilerde teşekkür etmez bunun için bana. (Ha annenin tercihi o yöndedir, evde oturmayı seviyordur, o zaman feda edilen değil tercih edilen bir durum olur çalışmamak, ona saygı duyarım o ayrı)

Çocuğumu çok seviyorum evet ama benim de bir annem babam vardı, 25 sene emek verdiler okuttular beni. Ben geceler boyu uykusuz kalarak dirsek çürüttüm, emek verdim, meslek sahibi oldum. Neden? Evde oturacaksam o kadar emeğin ne anlamı vardı?

Kendi çocuğumu düşünüyorum mesela. İyi bir gelecek sağlamaya çalışıyoruz ona, güçlü ayakları yere basan bir birey olsun diye yırtınıyoruz. İlerde evlenip çocuk sahibi olunca ben artık evde oturucam derse bir anne olarak üzülürüm şahsen, benim emeklerimin ne anlamı kaldı derim.

Bu arada en iyi anne bakar fikrinin de karşısındayım. Zamanı geldiğinde çocuk kreşe de oyun gruplarına da katılmalı ki bir birey olduğunun farkına varsın ve özgüveni gelişsin. Anasının dizinin dibinde yetişen çocuklar bence aileye bağlı değil bağımlı oluyor. Aileden bağımsız kendi sosyal ortamı olmalı çocuğun diye düşünürüm ben.

Herkesin fikri ayrı ama ben kendi çevremden yola çıkarak söyleyebilirim ki ben fedakarım diye evde oturan annedense çalışan anneye daha çok saygı duyuyor çocuklar ve çalışan annelerini daha fedakar buluyor. Evde oturan pek çok tanıdığım o saygıyı sağlayamadı. Çocuklar bunun fedakarlık değil, annenin rahat etme isteği olduğunu düşünüyor.

Sonuç olarak isteğiniz o yöndeyse, öyle mutlu olacaksanız evde oturun ama çalışma hayatını sevdiğiniz halde çocuğum için bırakıcam diyorsanız yapmayın derim
 
çalışan bir anne olarak yazıyorum 23 aylık oğlum var 19 aylıkken işe geri döndüm ev hayatı benide çok bunaltmıştı son zamanlarda çevremdekileri de kırmaya başladım işe döndüm kendime geldim diyebilirim çocuğumla akşamları aktivite hafta sonları da aynı şekilde ilgileniyorum ki araştırmalara göre çalışan annelerin çocukları daha özgüvenli oluyor kadın çalışmalı bence de
 
ygudery .!.:
Muhendisim, suanki isime yas nedeniyle tekrar dönemem. Özele dönebilirim belki ama daha agir şartlarda ve kendimden belki 10 yas kucuklerimin altı olarak :KK43:
Genişletmek için tıkla...
sanırım kamuda calısıyorsunuz bır daha gerı donemem demenızden bunu cıkardım bence ıse gerı donun cocuklar 2 yasını zaten doldurmus tahmını 2,5 cıvarı falanlar en ufagı onları da krese verın hata kurumunuzun bıle kresı olabılır belkı hem sız sosyallesırsınız hem cocuklar sosyallesır boylelıkle herkes mutlu olur.
kızım var 10 aylık 3,5 aylıkken darbe ıle bırlıkte ıse gerı dondum cunku dogum ıznım bıttı ve ızınler kılıtlendı ucretsıze de ayrılma sansım yoktu maddı nedenlerden oturu calısmayı sevıyorum, calısan kendı ayakları ustunde duran anne olmak benım tercıhım kı ev hanımlıgı benım ıcın bır tercıh olamaz asla...
bu tamamen sıze kalmıs bır durum ama ben olsam ıs hayatına gerı donerdım..
 
Cevaplar için tek tek tesekkur ediyorum hepinize, ben fıtraten dışa dönük biriyim, o yüzden çalışmak evde durmaktan daha çok mutlu hissettiriyor beni tek sorun çocukları bırakmam pişman eder mi konusu. Kendimi tanıyorsam evde kaldığım zaman daha verici bir anne olamayacagim çünkü boş duramıyorum evdeki sürekli yapıldığını inle eden rutin isleri yapıp tv keyfi yapamiyorum, ama isi birakirsam hep yanlarında olup dışarıdan geldiklerinde kapıyı açacağım vs... ama yazdiklarinizdan anladım ki çocuklar büyüdüklerinde bunun onlar için olduğunu bile dusunmeyebilir
 
ygudery .!.:
Merhabalar kızlar,

Sorum başlıktaki gibi, çocuğu için kariyerini yada mesleki birikimini bırakanlar var mi? Pişman misiniz?

2 yıllık doğum iznim bitmek üzere, is mi çocuk mu kararinın arefesindeyim yine, cocuklrim kariyerimden öncedir diyorum ama şuan yaşadığım şehirde 0 sosyal hayatım var, arkdaş desen yok, kafa dengi komşu yok, kendi akrabam zaten yok. Evde yalniz kalmak hele ki 15 temmuz sonrası beni çok yordu.sürekli olumsuz haberler ve aksama kadar bekledigim esimin aşırı suskunluğu. Anlayacağınız aksama kadar yalnız aksam da esli ama yalniz suren bir hayatim var. Sürekli kotu birşey olacak hislerine yenik düşmek uzereyim bu yüzden ise dönmek istiyorum. Ama çocukları bırakacak olmam da bir sürü kaygı ve sıkıntı sebebi oldu.

YorumlarR icin şimdiden teşekkkür ediyorum, iyi geceler dilerim.
Genişletmek için tıkla...
tekrar çalışmaya başlayınca . dünya varmış . diyeceksiniz .
tecrube ile sabit.
 
ygudery .!.:
Muhendisim, suanki isime yas nedeniyle tekrar dönemem. Özele dönebilirim belki ama daha agir şartlarda ve kendimden belki 10 yas kucuklerimin altı olarak :KK43:
Genişletmek için tıkla...
bu ne demek anlamadım .şuanki işime yaş nedeniyle dönemem ne demek .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

KarKralicesi
Duvar yazıları, Kamyon arkası yazıları
Yorumlar
6
Görüntüleme
7K
Sevketi_Bostan
Sevketi_Bostan
Back
X