cocuguma zarar mi veriyorum?

kimse .!.:

Kizim 25 aylik.
Cok soz dinleyen,laftan anlayan bir cocuk.
Bu kendiliginden olmadi tabi.
Surekli olarak onunla konusuyor olmam,tutarli ve verdigim sozu tutmamdan dolayi kazandirdigim guvenle alakali diye dusunuyorum.
Kizim ona dokunursan uf olur elin acir dedigimde ona dokunmaz.cok ilgisini cekmisse o "sey" o zaman (ciddi bi zarari olmayacaksa) mudahale etmeyip kendi kendine anlamasini saglarim.
Bir ortama girdigimizde baska cocuklarla oynarken bir oyuncak paylasilamiyorsa o zaman kizima donup 'o kucuk,o oynasin.bak agliyor ver de aglamasin vs. ' diyorlar. Kizimda soz dinleyen bir cocuk oldugu icin hic zorluk cikarmayip kabul ediyor. O baska oyunlara daliyor fakat ben bu konuda cok uzgunum. Acaba cocuguma zarar mi veriyorum? Boyle ortamlarda kizimdan hep fedakarlik bekleniyor ve o da hep fedakar davraniyor cunku gercekten soyleneni anliyor. Ama bu sefer ben karsimdaki cocugun annesine kiziyorum,o saldim cayira seklinde cocuk buyutuyor,cocugu teror estiriyor.ilgi alaka sayasinde kazandirilan o guzel davrnislari olan cocugun hakkina giriliyor,oyuncagi elinden aliniyor.digeri yaptigi yaramazliklar,aglamalar yuzunden butun ilgiyi uzerine topluyor,sirf aglamasin diye ne isterse onune seriliyor bu sefer kizimda hevesleniyor. Ama o aglamasin,o yaramazlik yapmasin diye yapiyoruz deyip kizimin isteklerinin onu kesiliyor.. ne yapmam gerekiyor bu durumda?nasil bir yol izlemmem gerektigini bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

hayal8101 .!.:

benim 25 aylık değil ama bende söz dinletememekten şikayetçiyken şuan bu yazıyı okuduktan sonra biraz düşünmem gerekiyor sanıyor yani her ikiside iyi değilmiş ozaman söz dinlemesi de dinlememesi de sanırım bazen de dezavantaj oluyor sizde mümkün oldukça biraz saldım çayıra yaparsanız iyi olur çok fazlada sıkmamak lazım şuan daha küçük aklı kestikçe daha da iyi olur inş. zamanla çok fazla korumayın çok fazla müdalaehe etmeyin yaptıklarına sen bilirsin demeyi öğretin kararı onun vermesini sağlayın bunuda çok basit şekilde başlaya bilirsiniz iki çeşit yemek sunun hangisi istersin diye tercih sunun sonradan sen bilirsin deyin tercihler sunarak karar vermeyi öğretirseniz belki zamanla elinden alından bişeye kendi nasıl istiyorsa öyle yapabilir

Genişletmek için tıkla...

kimse .!.:

Ona her zaman secenek sunar ve kararina saygi duyarim. En basitinden verdiginiz ornegi zaten bizimle masaya oturmaya basladigindan beri yaparim.kizim duygusal bir cocuk belki de bu yuzden boyle oluyor..ama ciddi derece de suclu hissediyorum. Hatta sizin dediginiz gibi,ben de bubdan sonra cayira salacagim dedim kendi kendime.sonra diyorum,sirf bu gibi durumlar yuzunfen cocugun karekterine zarar vermis olur muyum

Genişletmek için tıkla...

kimse .!.:

Kizim 25 aylik.
Cok soz dinleyen,laftan anlayan bir cocuk.
Bu kendiliginden olmadi tabi.
Surekli olarak onunla konusuyor olmam,tutarli ve verdigim sozu tutmamdan dolayi kazandirdigim guvenle alakali diye dusunuyorum.
Kizim ona dokunursan uf olur elin acir dedigimde ona dokunmaz.cok ilgisini cekmisse o "sey" o zaman (ciddi bi zarari olmayacaksa) mudahale etmeyip kendi kendine anlamasini saglarim.
Bir ortama girdigimizde baska cocuklarla oynarken bir oyuncak paylasilamiyorsa o zaman kizima donup 'o kucuk,o oynasin.bak agliyor ver de aglamasin vs. ' diyorlar. Kizimda soz dinleyen bir cocuk oldugu icin hic zorluk cikarmayip kabul ediyor. O baska oyunlara daliyor fakat ben bu konuda cok uzgunum. Acaba cocuguma zarar mi veriyorum? Boyle ortamlarda kizimdan hep fedakarlik bekleniyor ve o da hep fedakar davraniyor cunku gercekten soyleneni anliyor. Ama bu sefer ben karsimdaki cocugun annesine kiziyorum,o saldim cayira seklinde cocuk buyutuyor,cocugu teror estiriyor.ilgi alaka sayasinde kazandirilan o guzel davrnislari olan cocugun hakkina giriliyor,oyuncagi elinden aliniyor.digeri yaptigi yaramazliklar,aglamalar yuzunden butun ilgiyi uzerine topluyor,sirf aglamasin diye ne isterse onune seriliyor bu sefer kizimda hevesleniyor. Ama o aglamasin,o yaramazlik yapmasin diye yapiyoruz deyip kizimin isteklerinin onu kesiliyor.. ne yapmam gerekiyor bu durumda?nasil bir yol izlemmem gerektigini bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

kimse .!.:

Kizim 25 aylik.
Cok soz dinleyen,laftan anlayan bir cocuk.
Bu kendiliginden olmadi tabi.
Surekli olarak onunla konusuyor olmam,tutarli ve verdigim sozu tutmamdan dolayi kazandirdigim guvenle alakali diye dusunuyorum.
Kizim ona dokunursan uf olur elin acir dedigimde ona dokunmaz.cok ilgisini cekmisse o "sey" o zaman (ciddi bi zarari olmayacaksa) mudahale etmeyip kendi kendine anlamasini saglarim.
Bir ortama girdigimizde baska cocuklarla oynarken bir oyuncak paylasilamiyorsa o zaman kizima donup 'o kucuk,o oynasin.bak agliyor ver de aglamasin vs. ' diyorlar. Kizimda soz dinleyen bir cocuk oldugu icin hic zorluk cikarmayip kabul ediyor. O baska oyunlara daliyor fakat ben bu konuda cok uzgunum. Acaba cocuguma zarar mi veriyorum? Boyle ortamlarda kizimdan hep fedakarlik bekleniyor ve o da hep fedakar davraniyor cunku gercekten soyleneni anliyor. Ama bu sefer ben karsimdaki cocugun annesine kiziyorum,o saldim cayira seklinde cocuk buyutuyor,cocugu teror estiriyor.ilgi alaka sayasinde kazandirilan o guzel davrnislari olan cocugun hakkina giriliyor,oyuncagi elinden aliniyor.digeri yaptigi yaramazliklar,aglamalar yuzunden butun ilgiyi uzerine topluyor,sirf aglamasin diye ne isterse onune seriliyor bu sefer kizimda hevesleniyor. Ama o aglamasin,o yaramazlik yapmasin diye yapiyoruz deyip kizimin isteklerinin onu kesiliyor.. ne yapmam gerekiyor bu durumda?nasil bir yol izlemmem gerektigini bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

kimse .!.:

Kizim 25 aylik.
Cok soz dinleyen,laftan anlayan bir cocuk.
Bu kendiliginden olmadi tabi.
Surekli olarak onunla konusuyor olmam,tutarli ve verdigim sozu tutmamdan dolayi kazandirdigim guvenle alakali diye dusunuyorum.
Kizim ona dokunursan uf olur elin acir dedigimde ona dokunmaz.cok ilgisini cekmisse o "sey" o zaman (ciddi bi zarari olmayacaksa) mudahale etmeyip kendi kendine anlamasini saglarim.
Bir ortama girdigimizde baska cocuklarla oynarken bir oyuncak paylasilamiyorsa o zaman kizima donup 'o kucuk,o oynasin.bak agliyor ver de aglamasin vs. ' diyorlar. Kizimda soz dinleyen bir cocuk oldugu icin hic zorluk cikarmayip kabul ediyor. O baska oyunlara daliyor fakat ben bu konuda cok uzgunum. Acaba cocuguma zarar mi veriyorum? Boyle ortamlarda kizimdan hep fedakarlik bekleniyor ve o da hep fedakar davraniyor cunku gercekten soyleneni anliyor. Ama bu sefer ben karsimdaki cocugun annesine kiziyorum,o saldim cayira seklinde cocuk buyutuyor,cocugu teror estiriyor.ilgi alaka sayasinde kazandirilan o guzel davrnislari olan cocugun hakkina giriliyor,oyuncagi elinden aliniyor.digeri yaptigi yaramazliklar,aglamalar yuzunden butun ilgiyi uzerine topluyor,sirf aglamasin diye ne isterse onune seriliyor bu sefer kizimda hevesleniyor. Ama o aglamasin,o yaramazlik yapmasin diye yapiyoruz deyip kizimin isteklerinin onu kesiliyor.. ne yapmam gerekiyor bu durumda?nasil bir yol izlemmem gerektigini bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

sedalein .!.:

benim kızım 21 aylık, ben de tavır olarak size yakın yetiştiriyorum.. çok da memnunum bu durumdan..

bebeklerimiz daha "beraber" oynamayı bilmiyor.. o yaşta değiller.. paralel oyun dönemindeler.. yani her bebek kendi havasında.. ama maalesef aynı ortamda olunca birbirlerini deniyorlar.. güç dengesini bulmaya çalışıyor, deli gibi merak ediyorlar diğer bebekleri.. bu oyun değil..

mutlaka bu aylarda anne gözetiminde ve anne yönlendirmesi ile zaman geçirmeliler.. hem yalnız olmaları tehlikeli hem de gereksiz..

oynadığı çocuk /bebek ondan küçük olduğunda "küçük o ağlamasın ver" demek bence doğru değil.. büyüklerin küçükleri idare etmesini anlamayacaklardır.. ağlayarak istediğini elde ettiğini gördüğünde bu ona öğrettiğimiz doğrularla çakışacak bir yerde kendimizi yalanlamış olacağız.. kriz çıktığında "o küçük bak çok merak etmiş senin oyuncağını o biraz baksın olur mu?" şeklinde yaklaşıyorum genelde.. vermek istemezse -ki genelde verir paylaşımcıdır kızım- üstelemem zorlamam asla elinden alıp başkasına vermem.. ufak tefek geçimsizliklerde ben çok açık sözlüyüm bu sebeple diğer bebek annelerinin bir kısmı beni pek sevmez:) mesela genel konuşurum.. "herkese yetecek oyuncak var birbirinizin elindekileri almıyoruz oyunumuz bozulur o zaman" gibi..

kendinizi üzmeyin.. siz ona gereken güveni ve duruşu vermişsiniz.. ona zarar vermiyorsunuz tabiki.. ağladığında eline oyuncak tutuşturulan, yaramazlık yapmasın diye baskılanan o diğer bebek zarar görecek aslında maalesef.. hayatta her istediği olmadığında duvara tosluyor sonra gençler.. inşallah o öyle olmaz tabi..

naçizane fikrim başka çocukların gelişimini desteklemek adına kızımı incitmemek.. bir yerde mottom bu benim.. örneğin..

görümcemin kızı 3 yaşında.. artık arkadaş ile oynayacak yaşta.. görümcem kızımla beraber odasına gitmesini ve orada oynamalarını istiyor.. biz salonda.. "kafalarını kıracak değiller ya" diyor bir de.. kesinlikle kabul etmiyorum.. ne evde ne başka evde başka çocukla yalnız kalmayacak.. diyorum.. tüm sinirli bakışları görmezden gelip gidiyorum yanlarına.. çok müdahil olmadan gerekli durumlarda sakince ikisini de uyarıyorum.. doğruyu bizden öğrenecek yaştalar.. çok "müdahil" olmakla suçlanıyorum.. mazallah kızım özgüvensiz olurmuş.. cahillik bu laflar.. gözü çıktığında kafası kırıldığında yerden bir cismi alıp ağzına burnuna tıktığında "özgüven" derdine mi düşeceğiz? "öğrenilmiş yalnızlık" ile özgüveni karıştıranlara dert anlatmak zor oluyor tabi..

ah şu "özgüven" mevzusu yok mu??? sardı dört bir yanı.. bir ara tüm yaramazlar hiperaktif olmuştu.. şimdilerde de tüm şımarıklar özgüvenli oldu.. söz dinleyenler pasif asosyal.. kavramlar çok karıştı.. fazla anlamlar yüklendi.. içleri boşaldı..
tüm bu karmaşanın içinde "iyi kalpli" iyi insan yetiştirebilmemizi diliyorum.. siz de bence bu yoldasınız..

sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

sedalein .!.:

benim kızım 21 aylık, ben de tavır olarak size yakın yetiştiriyorum.. çok da memnunum bu durumdan..

bebeklerimiz daha "beraber" oynamayı bilmiyor.. o yaşta değiller.. paralel oyun dönemindeler.. yani her bebek kendi havasında.. ama maalesef aynı ortamda olunca birbirlerini deniyorlar.. güç dengesini bulmaya çalışıyor, deli gibi merak ediyorlar diğer bebekleri.. bu oyun değil..

mutlaka bu aylarda anne gözetiminde ve anne yönlendirmesi ile zaman geçirmeliler.. hem yalnız olmaları tehlikeli hem de gereksiz..

oynadığı çocuk /bebek ondan küçük olduğunda "küçük o ağlamasın ver" demek bence doğru değil.. büyüklerin küçükleri idare etmesini anlamayacaklardır.. ağlayarak istediğini elde ettiğini gördüğünde bu ona öğrettiğimiz doğrularla çakışacak bir yerde kendimizi yalanlamış olacağız.. kriz çıktığında "o küçük bak çok merak etmiş senin oyuncağını o biraz baksın olur mu?" şeklinde yaklaşıyorum genelde.. vermek istemezse -ki genelde verir paylaşımcıdır kızım- üstelemem zorlamam asla elinden alıp başkasına vermem.. ufak tefek geçimsizliklerde ben çok açık sözlüyüm bu sebeple diğer bebek annelerinin bir kısmı beni pek sevmez:) mesela genel konuşurum.. "herkese yetecek oyuncak var birbirinizin elindekileri almıyoruz oyunumuz bozulur o zaman" gibi..

kendinizi üzmeyin.. siz ona gereken güveni ve duruşu vermişsiniz.. ona zarar vermiyorsunuz tabiki.. ağladığında eline oyuncak tutuşturulan, yaramazlık yapmasın diye baskılanan o diğer bebek zarar görecek aslında maalesef.. hayatta her istediği olmadığında duvara tosluyor sonra gençler.. inşallah o öyle olmaz tabi..

naçizane fikrim başka çocukların gelişimini desteklemek adına kızımı incitmemek.. bir yerde mottom bu benim.. örneğin..

görümcemin kızı 3 yaşında.. artık arkadaş ile oynayacak yaşta.. görümcem kızımla beraber odasına gitmesini ve orada oynamalarını istiyor.. biz salonda.. "kafalarını kıracak değiller ya" diyor bir de.. kesinlikle kabul etmiyorum.. ne evde ne başka evde başka çocukla yalnız kalmayacak.. diyorum.. tüm sinirli bakışları görmezden gelip gidiyorum yanlarına.. çok müdahil olmadan gerekli durumlarda sakince ikisini de uyarıyorum.. doğruyu bizden öğrenecek yaştalar.. çok "müdahil" olmakla suçlanıyorum.. mazallah kızım özgüvensiz olurmuş.. cahillik bu laflar.. gözü çıktığında kafası kırıldığında yerden bir cismi alıp ağzına burnuna tıktığında "özgüven" derdine mi düşeceğiz? "öğrenilmiş yalnızlık" ile özgüveni karıştıranlara dert anlatmak zor oluyor tabi..

ah şu "özgüven" mevzusu yok mu??? sardı dört bir yanı.. bir ara tüm yaramazlar hiperaktif olmuştu.. şimdilerde de tüm şımarıklar özgüvenli oldu.. söz dinleyenler pasif asosyal.. kavramlar çok karıştı.. fazla anlamlar yüklendi.. içleri boşaldı..
tüm bu karmaşanın içinde "iyi kalpli" iyi insan yetiştirebilmemizi diliyorum.. siz de bence bu yoldasınız..

sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

Oyuncak konusunda eğer bizim evimizdeyse, kızıma şöyle anlatıyorum
Anneciğim onlar bize misafirliğe geldiler ve az sonra gidecekler onlar gittiğinde yine bütün oyuncaklar sana kalacak.
Şimdi birazcık senin oyuncaklarınla oynayabilir değil mi?
her çocuk anlayabilir mi bilmiyorum, kimseyle kıyaslamıyorum ama kızım bu konuşmamı anlıyor ve cevap veriyor.
Başkasının evinde eğer kızıma oyuncak verilmiyorsa bu kez diğer çocuğa söylüyorum ama bak bizim evimizde de şu şu oyuncaklar var hemde bir sürü,
sen de bize geldiğinde onlarla oynayacaksın, eğer şimdi sen bunu Yüsra İpeğe vermezsen bizde sana onları vermeyiz diyorum ve inatlaşmadan elinden alıp kızıma veriyorum.
Dediğim gibi kimsenin kızımı ezmesine izin vermiyorum ama kızımın uysallığı yada anlayışlı olması konusunda acaba ben yanında olamdığım zamnalarda onu ezmeye kalkarlar mı diye düşünüyorum.
Bir defa bir akraba gelmişti oğulları kızımdan 6 ay büyük, kızım sürekli fedakarlık ediyor, onun hışmından uzak durmaya çalışıyor v.s. ama akşamın sonunda artık nasıl canına tak ettiyse ağzında şu sözler döküldü,
"Doğukan şimdi kulağını çekicem hee" çok gülmüş ve mutlu olmuştum.

<¢itlémßik> .!.:

Oyuncak konusunda eğer bizim evimizdeyse, kızıma şöyle anlatıyorum
Anneciğim onlar bize misafirliğe geldiler ve az sonra gidecekler onlar gittiğinde yine bütün oyuncaklar sana kalacak.
Şimdi birazcık senin oyuncaklarınla oynayabilir değil mi?
her çocuk anlayabilir mi bilmiyorum, kimseyle kıyaslamıyorum ama kızım bu konuşmamı anlıyor ve cevap veriyor.
Başkasının evinde eğer kızıma oyuncak verilmiyorsa bu kez diğer çocuğa söylüyorum ama bak bizim evimizde de şu şu oyuncaklar var hemde bir sürü,
sen de bize geldiğinde onlarla oynayacaksın, eğer şimdi sen bunu Yüsra İpeğe vermezsen bizde sana onları vermeyiz diyorum ve inatlaşmadan elinden alıp kızıma veriyorum.
Dediğim gibi kimsenin kızımı ezmesine izin vermiyorum ama kızımın uysallığı yada anlayışlı olması konusunda acaba ben yanında olamdığım zamnalarda onu ezmeye kalkarlar mı diye düşünüyorum.
Bir defa bir akraba gelmişti oğulları kızımdan 6 ay büyük, kızım sürekli fedakarlık ediyor, onun hışmından uzak durmaya çalışıyor v.s. ama akşamın sonunda artık nasıl canına tak ettiyse ağzında şu sözler döküldü,
"Doğukan şimdi kulağını çekicem hee" çok gülmüş ve mutlu olmuştum.

Genişletmek için tıkla...

sedalein .!.:

"sen vermezsen biz de sana vermeyiz" kısmını ben tercih etmezdim.. "paylaşım"ı tam doğru ifade etmiyor bana göre.. tabi siz bilirsiniz.. naçizane görüşüm bu yönde..
kızım uysal da değil saldırgan da değil.. orta bir çizgideyiz sanki.. tabiki hiçbir anne çocuğu ezilsin istemez ama herşeyi deneyimleyecekler.. muhakkak birileri birilerini ezmeye çalışacak.. önemli olan öyle durumlardan doğru çıkmayı öğretebilmemiz gibi geliyor bana..

Genişletmek için tıkla...

<¢itlémßik> .!.:

Doğru olabilir, ama o çocuklar maalesef ki kendi hallerine bırakılmış ve paylaşmayı bilmeyen çocuklar.
Ben ayda yılda bir gördüğüm bir çocuğa doğruyu yanışı bir kaç saatte öğretemem.
Öğretebilecek bile olsam bu benim değil onun ebeveyninin görevi.

Genişletmek için tıkla...