cocuguma zarar mi veriyorum?

kimse

sevdiğim baba oldu :)
Kayıtlı Üye
1 Aralık 2010
1.422
35
158
Trabzon
Kizim 25 aylik.
Cok soz dinleyen,laftan anlayan bir cocuk.
Bu kendiliginden olmadi tabi.
Surekli olarak onunla konusuyor olmam,tutarli ve verdigim sozu tutmamdan dolayi kazandirdigim guvenle alakali diye dusunuyorum.
Kizim ona dokunursan uf olur elin acir dedigimde ona dokunmaz.cok ilgisini cekmisse o "sey" o zaman (ciddi bi zarari olmayacaksa) mudahale etmeyip kendi kendine anlamasini saglarim.
Bir ortama girdigimizde baska cocuklarla oynarken bir oyuncak paylasilamiyorsa o zaman kizima donup 'o kucuk,o oynasin.bak agliyor ver de aglamasin vs. ' diyorlar. Kizimda soz dinleyen bir cocuk oldugu icin hic zorluk cikarmayip kabul ediyor. O baska oyunlara daliyor fakat ben bu konuda cok uzgunum. Acaba cocuguma zarar mi veriyorum? Boyle ortamlarda kizimdan hep fedakarlik bekleniyor ve o da hep fedakar davraniyor cunku gercekten soyleneni anliyor. Ama bu sefer ben karsimdaki cocugun annesine kiziyorum,o saldim cayira seklinde cocuk buyutuyor,cocugu teror estiriyor.ilgi alaka sayasinde kazandirilan o guzel davrnislari olan cocugun hakkina giriliyor,oyuncagi elinden aliniyor.digeri yaptigi yaramazliklar,aglamalar yuzunden butun ilgiyi uzerine topluyor,sirf aglamasin diye ne isterse onune seriliyor bu sefer kizimda hevesleniyor. Ama o aglamasin,o yaramazlik yapmasin diye yapiyoruz deyip kizimin isteklerinin onu kesiliyor.. ne yapmam gerekiyor bu durumda?nasil bir yol izlemmem gerektigini bilemiyorum..
 


benim 25 aylık değil ama bende söz dinletememekten şikayetçiyken şuan bu yazıyı okuduktan sonra biraz düşünmem gerekiyor sanıyor yani her ikiside iyi değilmiş ozaman söz dinlemesi de dinlememesi de sanırım bazen de dezavantaj oluyor sizde mümkün oldukça biraz saldım çayıra yaparsanız iyi olur çok fazlada sıkmamak lazım şuan daha küçük aklı kestikçe daha da iyi olur inş. zamanla çok fazla korumayın çok fazla müdalaehe etmeyin yaptıklarına sen bilirsin demeyi öğretin kararı onun vermesini sağlayın bunuda çok basit şekilde başlaya bilirsiniz iki çeşit yemek sunun hangisi istersin diye tercih sunun sonradan sen bilirsin deyin tercihler sunarak karar vermeyi öğretirseniz belki zamanla elinden alından bişeye kendi nasıl istiyorsa öyle yapabilir
 

Ona her zaman secenek sunar ve kararina saygi duyarim. En basitinden verdiginiz ornegi zaten bizimle masaya oturmaya basladigindan beri yaparim.kizim duygusal bir cocuk belki de bu yuzden boyle oluyor..ama ciddi derece de suclu hissediyorum. Hatta sizin dediginiz gibi,ben de bubdan sonra cayira salacagim dedim kendi kendime.sonra diyorum,sirf bu gibi durumlar yuzunfen cocugun karekterine zarar vermis olur muyum
 

şuan çok küçük aklı kesmez herşeyi ama duygusallık duygusunu da biraz biz yapıyoruz bende yaşadım ve kurtulana kadar çok sıkıntı yaşadım bende o yazık bu yazık o küçük bu küçük diye diye hatalar yaptım çocuğum kendini koruyamaz olmuştu kendini koru dediğimde ama o küçük ama o öyle demeye başladı bizimde hatalarımız var doğru sanıp sonunda farklı yolda farklı durumla karşılasınca hatamızı buluyoruz
 
bu konudan bende muzdaribim. biri 3 biri 1 yasinda iki kizim var allah bagislarsa.

bizim sorunummuz söyle: kücük kizim biseyle oynarken büyük kizim elinden alinca cirlamaya basliyor! bende büyük kizima hemen onu ver bakalim kardesine bak aagliyor hem önce o aldi diyorum ve zorlada olsa verdiriyorum. gel baska bisey oynayalim senle diyorum ama yok yok yok illede zirlayacak! sonuc: kücük mutlu büyük üzgün!

bu durumun baska versiyonuda oluyor:büyük kizim birseyle oynarken kücük kizim isterse ona da vermiyorum! hayir o ablanin önce o aldi gel senle baska bisey oynayalim diyorum ve dikkatini hemen dagitabiliyorum. sonuc büyük mutlu kücük mutlu!

kücükler icin büyükleri mutsuz etmemek lazim diye dünyorum ama bazende gerekiyor bence cünkü büyükler güc kullanmayi seviyorlar gücüyle kardesine karsi zafer kazanmasini engellemeliyiz ayni sekildede kücük agliyor diye herzaman onun dedigi olmamali. of uzatttim da uzattim :)) kisacasi denge cok önemli...
 
benim oglumda ayniydi bigun abkamlara gitmisdik yigenim oglumun iynadigi bi oyuncagi istedi aglamaya basladi bende ver annecigim aglamasin dedim ogkumda verdi ama oanki yuz ifadesi cok farkliydi bunun uzerine bi seminer oldu bende katildim psikologa bu durumu vanlattim paylasmayi ogrenmesi icin boyle yapiyorum ama dogrumu diye sordum oda cok yanlis yaptigimi boyle yaparak cocugu pisirik yetistirdigimi niye cocuga elindeki oyuncagi ver diyosunki dedi cocuk isterse vericekmis anna mudahale etmeyecekmis smfi oglum 4 yasina giriyo misafir gelecegi zaman cok sevdigi kiymet verdigi bikac oyuncagi var onlari kaldiriyorum oglum bunlarla cocuklar oynayabilirmi diye soruyorum bastan 8 aylik bi oglum daha var abisinin oyuncaklarini istiyo babasi bazen alip veriyo kucugune ona bile izinsiz verdirmiyorum cocuk boylece sahiplenmiyide ogreniyo
 



benim kızım 21 aylık, ben de tavır olarak size yakın yetiştiriyorum.. çok da memnunum bu durumdan..

bebeklerimiz daha "beraber" oynamayı bilmiyor.. o yaşta değiller.. paralel oyun dönemindeler.. yani her bebek kendi havasında.. ama maalesef aynı ortamda olunca birbirlerini deniyorlar.. güç dengesini bulmaya çalışıyor, deli gibi merak ediyorlar diğer bebekleri.. bu oyun değil..

mutlaka bu aylarda anne gözetiminde ve anne yönlendirmesi ile zaman geçirmeliler.. hem yalnız olmaları tehlikeli hem de gereksiz..

oynadığı çocuk /bebek ondan küçük olduğunda "küçük o ağlamasın ver" demek bence doğru değil.. büyüklerin küçükleri idare etmesini anlamayacaklardır.. ağlayarak istediğini elde ettiğini gördüğünde bu ona öğrettiğimiz doğrularla çakışacak bir yerde kendimizi yalanlamış olacağız.. kriz çıktığında "o küçük bak çok merak etmiş senin oyuncağını o biraz baksın olur mu?" şeklinde yaklaşıyorum genelde.. vermek istemezse -ki genelde verir paylaşımcıdır kızım- üstelemem zorlamam asla elinden alıp başkasına vermem.. ufak tefek geçimsizliklerde ben çok açık sözlüyüm bu sebeple diğer bebek annelerinin bir kısmı beni pek sevmez:) mesela genel konuşurum.. "herkese yetecek oyuncak var birbirinizin elindekileri almıyoruz oyunumuz bozulur o zaman" gibi..

kendinizi üzmeyin.. siz ona gereken güveni ve duruşu vermişsiniz.. ona zarar vermiyorsunuz tabiki.. ağladığında eline oyuncak tutuşturulan, yaramazlık yapmasın diye baskılanan o diğer bebek zarar görecek aslında maalesef.. hayatta her istediği olmadığında duvara tosluyor sonra gençler.. inşallah o öyle olmaz tabi..

naçizane fikrim başka çocukların gelişimini desteklemek adına kızımı incitmemek.. bir yerde mottom bu benim.. örneğin..

görümcemin kızı 3 yaşında.. artık arkadaş ile oynayacak yaşta.. görümcem kızımla beraber odasına gitmesini ve orada oynamalarını istiyor.. biz salonda.. "kafalarını kıracak değiller ya" diyor bir de.. kesinlikle kabul etmiyorum.. ne evde ne başka evde başka çocukla yalnız kalmayacak.. diyorum.. tüm sinirli bakışları görmezden gelip gidiyorum yanlarına.. çok müdahil olmadan gerekli durumlarda sakince ikisini de uyarıyorum.. doğruyu bizden öğrenecek yaştalar.. çok "müdahil" olmakla suçlanıyorum.. mazallah kızım özgüvensiz olurmuş.. cahillik bu laflar.. gözü çıktığında kafası kırıldığında yerden bir cismi alıp ağzına burnuna tıktığında "özgüven" derdine mi düşeceğiz? "öğrenilmiş yalnızlık" ile özgüveni karıştıranlara dert anlatmak zor oluyor tabi..

ah şu "özgüven" mevzusu yok mu??? sardı dört bir yanı.. bir ara tüm yaramazlar hiperaktif olmuştu.. şimdilerde de tüm şımarıklar özgüvenli oldu.. söz dinleyenler pasif asosyal.. kavramlar çok karıştı.. fazla anlamlar yüklendi.. içleri boşaldı..
tüm bu karmaşanın içinde "iyi kalpli" iyi insan yetiştirebilmemizi diliyorum.. siz de bence bu yoldasınız..

sevgiler..
 
sizinki doğru mu yanlışmı bilemem ama ben çocuğumun biraz bencil olması taraftarıyım.
neden hep veren o olsun ki... istediği zaman, istediği kişiye ödün vermeli....
özellikle bizim evimizde ve bizim oyuncaklarımız oğluma aittir. isterse verir istemezse vermez...
onun isteyerek verdiği birşeyi bende vermeyi tercih ediyorum.
oğlumu zorlamıyorum ama başkasının evinde de başkalarının kuralları geçerlidir.
kimsenin oyuncağını yada eşyasını izinsiz almıyoruz.
 
benımde 2,5 yasında bır kızım var
Arkadasları ıle oynarken adıl olmaya calısıyorum oynayan ılk kıse onda kalsın dıgerı baska oyuncak ıle oynasın dıyorum
ya da sıra ıle oynayın dıyorum.
olmadı o oyuncagı komple ortadan kaldırıyorum.
 
bence teraziyi eşitlemelisin ne çok şımarık nede çok mazlum paylaşmayı bilsin ama elindeki parçanında onun için değerli olduğunuda bilsin. EŞİT yani
 
davranısın senın ıcın dogru olabılır bende oglumu aynı sekılde buyuttum ama suan oglum cok pasıf okadar koruma altına sokma cocugu buyudugunde onun yanında daha fazla olamıyacaksın hep arkadaslarının ve ogretmenlerının yanında olacak bazı seylerın zararlı olacagını hep sen soyledın hep fedakarlıkta bulunmasını sen ıstedın okul cagında bu ıs bu sekılde olmuyor kımı cocuklar o fedakarlıgını kullanıyor fazla tehlıkelı olmayan seylerde uyarma o farkına varsın nasıl nasıl bı zarar verecegını oyuncak paylasımındada fazla tavuz verdırme cocuguna ozguvenı dusuk oluyor sonra aynısını bende yaptım suankı aklım olsaydı yapmazdım kucukken soz dınlemesı uyumlu olması guzel ama buyuyunce bu davranıslar ters tepıyor
 

Siz tıpkı benim buyuk oglumu anlatmissiniz o kadar anlayisli bi cocuk ki.bcok benziyor durumlarimiz.ama merak etmeyin onun karakteri de musait buna.neden derseniz ikinci cocuguma da ayni davraniyorum anlatiyorum ama cok asi.bildigini okuyor bagiriyor cagiriyor atiyor kiriyor o yuzden uzulmeyin
 

Cok guzel ifade etmişsiniz size katiliyorum
 
benim kızımda sizin kızınızın yaşındayken tıpkı sizin anlattığınız gibiydi donra bu oynadığı çocuklar sürekli çocuğumun elindeki oyuncakları aldıklar için artık benim kızımda dayanamadı ve şuan o bahsettiğim çocuklardan beter oldu şimdi kızım onlara yapıyor ve tabi banada yapıyor yapacağını ama o zamanlar çok üzülürdüm kızım çok eziliyor diye şimdi ise kızımı tanıyanlar melek hiçibir yerde kensini ezdirmez diyor hakkını savunan ve kendine güveni çok fazla bir çocuk şuan 4 yasında
 
Ne çok benziyoruz, benim kızımda bu hafta sonu 24 ayını dolduruyor ve aynı sizin gibi yetiştiriyorum.
Yalnız üzülmüyor da değilim, sanki hep benim kızım fedakar olmak zorunda gibi.
Kızım çok uysal, şiddet ten uzak yetişti, nasıl bir şey olduğunu bilmiyor kimsenin canını yakmaz
ama başka çocuklarla bir araya geldiğinde diğer çocuklar sizinde anlattığınız gibi oyuncakları alıyorlar, itiyorlar v.s.
Kızım hemen geliyor anne benim elimden aldı, beni itti, bana vurdu gibi anlatıyor.
Ben zaten sürekli yanında durmaya çalışıyorum zira etrafımızda yaşıtı çocuk çok fazla ve hırçınlar.
Allah nazardan saklasın, çok erken konuştu yaşına göre oldukça tane tane ev aklı başında cümleler kuruyor.
bunu görenler ama bak sen anlıyorsun, o anlamıyor sen büyüksün v.s. diyorlar.
Eltimin 9 ay küçük kızı var babane dede ama o küçük v.s. diye kayırıyor Allahtan eltim bu konuda çok duyarlı hemen kızımı kolluyor, hayır o da çocuk onunda hakkı v.s. diye kızıma destek çıkıyor.
Bazen kızıma 7-8 yaşında ki çocuk muamelesi yapıyorlar yahuu her en olursa olsun çocuk bu.
Hem Allah vergisi, hem çocuğun tabiatı itibariyle ve bizimde çok dikkatli yetiştirmeye çalıştığımız için biraz farklı bir çocuk ama bu onun çocuk olduğu gerçeğini değiştirmez.
Her en olursa olsun o daha iki yaşında. Bende sizin gibi düşünüyorum, hatalı mı davrandık acaba.
 

Oyuncak konusunda eğer bizim evimizdeyse, kızıma şöyle anlatıyorum
Anneciğim onlar bize misafirliğe geldiler ve az sonra gidecekler onlar gittiğinde yine bütün oyuncaklar sana kalacak.
Şimdi birazcık senin oyuncaklarınla oynayabilir değil mi?
her çocuk anlayabilir mi bilmiyorum, kimseyle kıyaslamıyorum ama kızım bu konuşmamı anlıyor ve cevap veriyor.
Başkasının evinde eğer kızıma oyuncak verilmiyorsa bu kez diğer çocuğa söylüyorum ama bak bizim evimizde de şu şu oyuncaklar var hemde bir sürü,
sen de bize geldiğinde onlarla oynayacaksın, eğer şimdi sen bunu Yüsra İpeğe vermezsen bizde sana onları vermeyiz diyorum ve inatlaşmadan elinden alıp kızıma veriyorum.
Dediğim gibi kimsenin kızımı ezmesine izin vermiyorum ama kızımın uysallığı yada anlayışlı olması konusunda acaba ben yanında olamdığım zamnalarda onu ezmeye kalkarlar mı diye düşünüyorum.
Bir defa bir akraba gelmişti oğulları kızımdan 6 ay büyük, kızım sürekli fedakarlık ediyor, onun hışmından uzak durmaya çalışıyor v.s. ama akşamın sonunda artık nasıl canına tak ettiyse ağzında şu sözler döküldü,
"Doğukan şimdi kulağını çekicem hee" çok gülmüş ve mutlu olmuştum.
 

"sen vermezsen biz de sana vermeyiz" kısmını ben tercih etmezdim.. "paylaşım"ı tam doğru ifade etmiyor bana göre.. tabi siz bilirsiniz.. naçizane görüşüm bu yönde..
kızım uysal da değil saldırgan da değil.. orta bir çizgideyiz sanki.. tabiki hiçbir anne çocuğu ezilsin istemez ama herşeyi deneyimleyecekler.. muhakkak birileri birilerini ezmeye çalışacak.. önemli olan öyle durumlardan doğru çıkmayı öğretebilmemiz gibi geliyor bana..
 

Doğru olabilir, ama o çocuklar maalesef ki kendi hallerine bırakılmış ve paylaşmayı bilmeyen çocuklar.
Ben ayda yılda bir gördüğüm bir çocuğa doğruyu yanışı bir kaç saatte öğretemem.
Öğretebilecek bile olsam bu benim değil onun ebeveyninin görevi.
 
bence çocuğunuza yaptığınız doğru birşey ama böyle durumlardada hakkını savunun. mesela sürekli oyuncağı elinden alınıyorsa o kişileri uyarın ve kızınızdan sürekli ama sürekli bir fedakarlık beklememelerini isteyin. umarım işey yaramıştır.
 


merhabalar..
yanlış anlaşılma olmuş sanırım.. sonuçta siz öyle bir cümleyi kime kurarsanız kurun kurduğunuzda çocuğunuz da bunu duyuyor..
bazen onlara öğretmeye çalıştıklarımızı değil de hiç önemsemeden kurduğumuz cümlelerden yaptığımız hareketlerden çok şey kapıyorlar..
ben -kendi adıma- tercih etmem dedim.. siz edebilirsiniz.. size şöyle yapın diyemem tabiki..
diğer çocuklara da birşey öğretin demedim.. evet bu sizin göreviniz olamaz.. doğru da olmaz zaten..
sevgiler..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…