Çocuğumu yetiştirirken beni kuşatan kaygılar..

golgesiz

Guru
Kayıtlı Üye
8 Haziran 2013
339
162
333
Arkadaşlar,
Forumlar içerisinde en hızlı cevap yazılan forum bu olduğu için konuyu buraya açıyorum lütfen kusura bakmayın.Ben bir proje çalışıyorum ve konusu çocuk yetiştiren ebeveynlerin kaygıları üzerine.Sizi çocuğunuzla ilgili en çok kaygılandıran şeyler nelerdir?Lütfen benimle paylaşır mısınız?Her yazdığınız cümle bu proje için çok faydalı olacaktır.Şimdiden çok teşekkür ederim..
 
Peki sadece eğitim mi yoksa gelecek kaygısını da yazalımmı? Misal ben en çok tuvalet eğitimi verememekten endişeleniyorum. Geleceği içimse maneviyattan yoksun bir çocuk olmasından
 
Ohooo say say bitmez
kısa dönemde grip olması çünkü astım bronşiti var
uzun vadeye gelince
Saygısız ve kötü bi insan olması
Eğitim hayatını kötü geçirmesi
başına bir şey gelmesi
Kim vurduya gitmesi (Allah korusun) hayırsız ve asi bi evlat olması
 
Tabii ki yazabilirsin canım,onun da projeye faydası olacaktır..
Öncelikle maddi sebepler başı çekiyor. Hayalini kurduğumuz gibi bir hayat sunabilecek miyiz, eksiklik hissettirmeden ama doyumsuz bir çocuk da yapmadan maddi olarak her imkanı sağlayabilir miyiz?

Ardından eğitim geliyor. Bu da biraz maddiyatla bağlı aslında. Devlet okullarının hali malum. Ana sınıfından liseyi bitirene kadar iyi bir koleje vermek lazım. Bunu maddi olarak her zaman sağlayabilecek miyiz. Saçma sapan sınavlar en azından üniversite sınavına kadar hayatında olmasın istiyoruz. Yabancı dil eğitimi ne zaman başlamalı, doğduğu andan itibaren iki dilde mi konuşmalıyız. Yoksa okul çağına kadar beklenmeli mi? İkinci yabancı dil ne olmalı? Bunları onu sıkmadan, ödev gibi algılamasına engel olarak öğretmeyi başarabilir miyiz.

Kolej istememin diğer bir nedeni sosyal açıdan gelişmiş bir çocuk yetiştirmek istemem. İlgi alanları fazla üstüne düşmeden kendiliğinden ortaya çıksın isterim. Mesela çocuğuma keman alıp hadi keman kursuna başlıyoruz demek istemiyorum. Müziğe ilgisi olup olmadığını kendi keşfetmeli. Müzik sadece bir örnek, sanat ve sporun tüm dalları için geçerli bu. Devlet okulunda mümkünatı yok.

İyi birer ebeveyn olabilecek miyiz? Çalıştığımız için yanında olamazsak, yeteri kadar ilgilenemezsek, bu açıdan eksik bir çocuk yetiştirirsek ne olacak. Ya hata yaparsak yetiştirirken?

Bebeklik süresinde anneanne mi bakacak, bakıcı mı tutulacak? Annemi yormak istemiyorum, bir taraftan da anneanneyle büyüyüp şımarık bir çocuk olsun istemiyorum. Ona mı götürürüz o mu bakmaya gelir. Bakıcıya nasıl güveniriz. Hem bakıcı hem annem mi gelse acaba. Farklı disiplin anlayışlarıyla çocuğun dengesini bozar mıyız?

Sorular sorular. Bulara net cevap bılursam çocuk yapıcam.
 
O zaman izninizle başlıyorum:
Çocuğum büyürken ona sahip çıkamayacağımdan korkuyorum.
Okulda alacağı eğitimden, edineceği bakış açısından korkuyorum. Hatta diyebilirim ki,evde kendim okutmayı bile düşünüyorum zaman zaman.
Hayallerinin peşinden gidemeyecek olmasından korkuyorum.
"İlle doktor-avukat-mühendis-öğretmen-ceo olmalısın, yoksa hiçsin" kalıbından çıkamayacak, çıkmasına yardımcı olamayacağım diye korkuyorum.
Açık fikirli, insanları yargılamayan, hayatı olduğu gibi kucaklayan bir insan olsun istiyorum. Ama tam tersi önyargılı, sabit fikirli olacak diye korkuyorum. Ben ne kadar eğitsem de, evin dışındaki hayata müdahale edemem.
Kendi ne kadar sağlam olursa olsun, gençliğinin verdiği heyecanla yanlış işler yapmasından, ve en kötüsü benden yardım istemek yerine saklamasından korkuyorum.
Günümüzde teknoloji hem bir nimet, hem de bir lanet. Nimetlerinden faydalansın derken bağımlısı olmasından, seks, uyuşturucu, abidik gubidik akımlarla tanışıp, bunlar hakkında sağlıklı düşünememesinden korkuyorum.
Böyle işte. Daha bunlar gibi binlerce korkum var. Kimi aklıma gelmedi, kimi forum kuralları gereği yazmanın yasak olduğu konularda.
Çalışmanızda başarılar dilerim.
 
Kızım 4 yaşında şuan. En çok bize yalan söylemesinden endişe duyuyorum.Şimdi belki çok problem olmaz ama ileride kurduğu arkadaşlıkları gittiği yerler konusunda yalan söyleme düüncesi bile beni şimdiden kaygılandırıyor. Yanlış şeyler yapmasından kötü alışkanlıklar edinmesinden korkuyorum.
 
Oğlumun edepsiz ve ahlaksız olmasından ,Allah korkusu taşımamasindan korkarım.dogacak kızım için de aynı kaygıları tasimakla birlikte kendi adıma ileride kızımın karşısına burada yazılanlar gibi bir tip çıkıp kızımı yaralamasindan ve benim istem dışı bu yaratiga çok kötü şeyler yapmamdan korkarim.hormonlar diyorum,paranoyak oldum diyorum başka da bir şey demiyorum...
 
Valla çocuğumin yanında olmadığım her an korkuyorm simdi 2yasında .. cin ğibi olmalıyız.. analiz çok önemli özellkle okula baslayınca... taciz vs... ne şrf..ler var çevrede sağlam korumak bilinçlenmek ve çocuğu bilinçlendirmek gerekli...bazen çığlık egzersizleri yapıoruz ... bana dokunma oyunu..
 
Ben de sokakta veya okulda duşup bir yerini yaralamsından, yabancı insanlarla karşılaşıp da onu kandırma çabalarını duşunursem kaygılanırım. Yediği yemeğin içeriğini bilmezsem eğer onu hasta eder diye kaygılanırım. Sınavlara girer de iyi bir eğitim hakkı kazanamazsa eğer diye kaygılanırım..
Not:Çocugum yok ama kardeşim var onu düşünerek yazdım:(
 
Back
X