- 3 Ocak 2018
- 7
- 3
- 1
- 25
merhabalar ilk konum icimi dökuyorum. her cocugun sevgiye ilgiye ihtiyaci vardir degil mi benim su yasima kadar bole bir anim yok sorunlu bir ailede buyudum siddetsiz kavgasiz kisacasi huzurlu bir gunum iki elin parmaklarini gecmez. 18 yasindayim daha cocuk sayilirim aslinda ama yasadiklarim yuzunden hic cocuk olamadim ben. cocuklugum dovulerek alay edilerek gecti ergenlik desen sapikliklarla ve tum bu olanlara karsin sen orani burani acarsan olur diyen bir annemin olmasi inanin acik degildi acik olsada ben istedigiklerimi giymek istemistim sadece. Bunlar morluk gibi degil hic gecmiyor okulda o kimsenin takilmak istemedigi cocuktum hic alisamadim okul ortamina ogrenme guclugum vardi buna alay konusuydu ailede bu yil ogrendim disleksiymisim okumaya calismamla gecilen dalgalar aptal salaklar hic gecmiyor. etkileri hic bitmiyor kendimi hep bir savunma icindeyim bana bisey dendimi saldirganlasiyorum cok cabuk sinirleniyorum ve tum bunlarin sonunda bole biri oldugum icin 2 kat uzuluyorum. ozguven desen hic olmadi nasil saglikli bir hayat surucem daha 18 yasindayim tum gun yorgunum kendimi bildim bileli boyle nasil atlaticam
