Davranış Bozuklukları Çocuklara özgüven nasıl kazandırılır?

Günlük hayatta, toplumumuzda o kadar özgüvensiz insanlarla karşılaşıyoruz ki; sesi soluğu çıkmayan, ne istediğini bilmeyen, derdini anlatamayan vb.. varlıklarla doldu taştı bu memleket. İnsan durup düşünmeden edemiyor “Neden böyle” diye. Öncelikle bu durum çocukluktan ileri gelmektedir büyük oranda. Çünkü yapma’lar, etme’ler, dur’lar,sus’lar çocuk bunlara boğulmuş halde gelişiyor. İster istemez bilinç altı korumaya geçerek birşeyler yapmaya çalıştığında bunları -ana bilince- gönderiyor ki ” Yanlış birşeyler olmasın ” , ” barındığım bünye zarar görmesin ” diye. Böylelikle yanlış birşeyler yapmaktan korkan kişi bu prangalar altında tekleye tekleye, çekine çekine, kendi geçmişinin baskısı altında birşeyler yapmaya çalışıyor. Üzerindeki bu baskı bünyesinde fırtınalar kopartarak özgüvensiz insan modelini gözlerimizin önüne seriyor.

O zaman çocukluktan başlayarak bunların bünyeye girmesine izin vermemeliyiz. Bu görevde anne,baba,ağabey,abla,amca,hala vs… kişilere düşmektedir sırasıyla ve herkesin bu konu hakkında katkıda bulunması gerek çünkü bu insanlık görevimiz olmalı, çocuğun üzerimizde hakkı kalmaması için görev olarak kabul etmeliyiz.
Ne yapmalı?
Yapılacak şey basit ama zahmetli. Sıralama yaparsak eğer;
1. Çocuğa yapabileceği işleri yaptırmalıyız: elbise giyinmesine, yemek yemesine, oyuncaklarını toplamasına izin vermeliyiz. Yanlış yaparsa öncelikle bizlerde kabul etmeliyiz ki; bundan daha normal bir durum yok.

2. Yanlış yaptığında: kızmadan, sabırla ” bak anneciğim, ablacığım.. vs.. bunu böyle yapsak daha iyi olur” deyip soruna değil çocuğun bilincini, çözüme odaklamış oluyoruz.

3. Çocuğa eğitim verirken ( ki çocuk için herşey eğitim, çocukluk döneminde çünkü) beraber yapın. “-Gel oyuncakları toplayalım, -Elbiselerimizi değiştirelim, -yemek yapalım, -alışveriş yapalım, -sofrayı hazırlayalım ” böyle yaparsak çocuk ister istemez (çünkü insan böyle öğrenir) önce davranışları kopyalar ve bir süre sonra da kendi tarzını ortaya koyar.

4. Yaramazlık yaparsa: bu çocuğun gelişimi için önemlidir; koşmalı, zıplamalı, atlamalı… çünkü o yavrucağın kasları gelişim halindedir ve içgüdüsel olarak kasların gelişmesi için hareket etmek zorundadır. Çalışmadan kaslarını geliştiren halterci gördünüz mü, çocuk ağırlık kaldırmayacağı için, ya da spor yapmayacağı için bu yolla çalışıyor. Gelişmiş ebeveynlerde böyle bir durum oluyor mu ?
Cevap yok. Çünkü gelişeceği kadar gelişmiş, hoplamak, zıplamak,koşmak,tırmanmak içinden gelmez.

5. En önemlisi İNSAN yerine koymalıyız. Teşekkür etmeliyiz, özür dilemeliyiz, saygı duymalıyız, uyuduğunda sessiz olmalıyız,saymalıyız,sevmeliyiz…. Bu durumda çocuk “Ben bir bireyim” bilincinde yetişir. Değersizim adlı kötü düşünce tohumları bilinçaltı tarlasına ekilmemiş olur.

çevremizdeki yetişkin bireylerde özgüven sorunu olması çokda mormal değil mi hangimizin annesi babası halası teyzesi dayısı kısacası birlikte büyüdüğü insanlar bu yazdıklaınızı biliyor bilsede uygulamıyor uygulayamıyor çok sabırsız bir milletiz ve herşeyin en iyisini ben bilirim diye bir düşünceye sahibiz durum böyle olunca doktorların dedikleri çocuk gelişim uzmanlarının dedikleri dergilerde kitaplarda gazetelerde yazanlar anlamsızlaşıyor öncelikli olarak çocuk kimin yanında büyüyecekse o kişiye/kişilere eğitim verilmeli nasıl çocuk büyütülür diye... yemeini yedirip suyunu içirip paso uyutmak da bir çocuk büyütme tarzı ama ahırdaki büyükbaş hayvandan bir farkı olmuyor o çocuğun...

paylaşım güzel ama gereken kişilerin bunu okuyamaması okumamamsı okumak istememei kötü... teşekkürler.

bnm 10yaşında bir oğlum var tek çocuğum, karanlık korkusu olduğu için hala yanlızyatmıyor. önce onu uyutup öyle odama gidiyorum. aksitakdirde kesinlikle uyumuyor.tuvalete yanlız gitmiyor. yanlız kalamıyor evde peşimdedolanıor özelliklede geceleri. ne yapacağımı şaşırdım . lütfenbana bir yol gösterin

benim oğlumda devamlı şekilde korktum korkuyorum diyip duruyor ortada herhangi bişey yokkken istediği bişey olmayınca yada kendinin hoşuna gitmeyen bişeyler olduğunda hemen bu kelimeyi kullanıyor ve ben artık çıldırıyorum çünkü o kadar ödlek hale geldiki herşeyden korkar oldu,babası şuan iş seyahatinde işi icabı gitti onunda etkisi olabilir diye düşünüyorum çünkü o gittiğinden beri bu lafı söylemeye daha çok başladı,her zaman korkacak bişey yok benim oğlum hiçbişeyden korkmaz filan diyorum ama hiçbişey kar etmiyor sanırım çocuk psikoloğuna götüreceğimayrıca hala yanımdan ayıramadım sürekli benimle yatıyor beni göremezse yanında deli oluyor,karanlıkta aldığı zaman kusmaya başlıyor gerçekten çıldırmak üzereyim ne yapacağım daha bu yaşta bu kadar problemli olursa ileride ne yaparım ben bi fikri olan varsa nolur yardım etsin çünkü çok bunaldım artık((((

strawberrylips .!.:

benim oğlumda devamlı şekilde korktum korkuyorum diyip duruyor ortada herhangi bişey yokkken istediği bişey olmayınca yada kendinin hoşuna gitmeyen bişeyler olduğunda hemen bu kelimeyi kullanıyor ve ben artık çıldırıyorum çünkü o kadar ödlek hale geldiki herşeyden korkar oldu,babası şuan iş seyahatinde işi icabı gitti onunda etkisi olabilir diye düşünüyorum çünkü o gittiğinden beri bu lafı söylemeye daha çok başladı,her zaman korkacak bişey yok benim oğlum hiçbişeyden korkmaz filan diyorum ama hiçbişey kar etmiyor sanırım çocuk psikoloğuna götüreceğimayrıca hala yanımdan ayıramadım sürekli benimle yatıyor beni göremezse yanında deli oluyor,karanlıkta aldığı zaman kusmaya başlıyor gerçekten çıldırmak üzereyim ne yapacağım daha bu yaşta bu kadar problemli olursa ileride ne yaparım ben bi fikri olan varsa nolur yardım etsin çünkü çok bunaldım artık((((

Genişletmek için tıkla...

Hemen bir psikoloğa götürün bence.Belki sizin bilmediğiniz bir durumdan etkilenmiş olabilir.

kusursuz çocuk ve erişkin yoktur öncelikle bunu bilmeliyiz bence. benimde hatam kızmımın kusursuz olmasını istemek henüz 3.5 yaşında bu mümkün değil elbette farkına vardım ki kusursuz olsun diye uğraşırken en büyük zararı veriyoruz.

strawberrylips .!.:

benim oğlumda devamlı şekilde korktum korkuyorum diyip duruyor ortada herhangi bişey yokkken istediği bişey olmayınca yada kendinin hoşuna gitmeyen bişeyler olduğunda hemen bu kelimeyi kullanıyor ve ben artık çıldırıyorum çünkü o kadar ödlek hale geldiki herşeyden korkar oldu,babası şuan iş seyahatinde işi icabı gitti onunda etkisi olabilir diye düşünüyorum çünkü o gittiğinden beri bu lafı söylemeye daha çok başladı,her zaman korkacak bişey yok benim oğlum hiçbişeyden korkmaz filan diyorum ama hiçbişey kar etmiyor sanırım çocuk psikoloğuna götüreceğimayrıca hala yanımdan ayıramadım sürekli benimle yatıyor beni göremezse yanında deli oluyor,karanlıkta aldığı zaman kusmaya başlıyor gerçekten çıldırmak üzereyim ne yapacağım daha bu yaşta bu kadar problemli olursa ileride ne yaparım ben bi fikri olan varsa nolur yardım etsin çünkü çok bunaldım artık((((

Genişletmek için tıkla...

her yaşta çeşitli korkular oluyormuş yaşa değişiklik gösteriyormuş sizin oğlunuz kaç yaşında

eda8484 .!.:

kusursuz çocuk ve erişkin yoktur öncelikle bunu bilmeliyiz bence. benimde hatam kızmımın kusursuz olmasını istemek henüz 3.5 yaşında bu mümkün değil elbette farkına vardım ki kusursuz olsun diye uğraşırken en büyük zararı veriyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel tespit etmişsin Eda, işte anne babaların iyi bir şey yapıyorum zannederek yaptıkları en büyük hata bu. Başkaları "aman ne güzel çocuk yetiştirmişler1 desinler diye "kusursuz çocuklar" yetiştirmeye odaklanıp çocuklarını sürekli eleştiriyorlar ya da her davranışını kontrol altında tutmaya çalışıyorlar. Oysa hatasız olması beklenen ve bu nedenle sürekli kontrol altında tutulan çocuklar büyüyüp de anne babanın kontrolünden kurtuldukları ilk anda, ki bu genelde üniversite çağları oluyor, hata yapma kotalarını birden bire doldurmaya başlıyorlar.

Anneler lütfen ama lütfen, çocuklarınıza hata yapma lüksü tanıyın ve onlara hata yaptıkları zaman bile sevginizi verin. sadece başarılı olduğu zaman değil, durup dururken de "seni seviyorum bebeğim" deyin. Annesinden bile "seni seviyorum" cümlesi duymayan çocuk, bilinç altında "ben değersizim, kimse beni sevmez" düşüncesini geliştirir ve ileride kendisine yakınlık gösteren herkesin elinde oyuncak olur :85:

berrammm .!.:

canım benim oğlumda 11 yaşında onunda acaip derecede korkuları var ben hipnoterapiste götürdüm.çünkü bu korkulara bilinç altında sebep olan bir şeyler var onun çözülmesi lazım...hipnoz edilip telkinlerde bulunuluyor şimdi...tedevi sürecindeyiz.olumlu gelişmeler mevcut...bi araştır derim bulunduğun şehirde...ama o yaştaki çocuklara da sakinleştirici ilaç kulanımını doğru bulmuyorum...

Genişletmek için tıkla...

Canım sanırım sen Konya'dasın, orda hipnoterapist var mı? Seans ücreti ne kadar? Kaç seanstır gidiyorsunuz, çocuğunuzda hissedilir değişiklikler kaç seans sonra başladı?

canım benim oğlumuda götürmediğimiz yer kalmamıştı her çeşit doktora gittik :) kekemeliği var hafif olarak en son çapa gelişim nörolojisine gittikk orda oğlumun öz güven eksiliğini fark ettiler. doktorun bize söyledikleri aynı şöyleydi...
bir yere giderken (tabi anlayabilecek kapasiteye geldiğinde) elini tutmayın,
dışarda evde düştüğünde sakın hemen ah yavrum noldu neyin var demeyin bırakın kendi kalksın ağlıcaksa kendi başına ağlasın gülüceksede kendi başına gülsün,
yabancı bi ortama girdiğinizde elinden tutup siz onu yabancıların içine götürmeyiniz. hadi oğlum git sende aralarına katıl diyip tek başına yapmasını isteyiniz,
baba kızdığında yada anne kızdığında yanımıza ağlayarak geldiğinde noldu oğlum dememeliyiz.
okula yuvaya kreşe vermeliyiz,
tek başına bizsiz orada mücadele etmeli
okul gezilerine bizimde katılmamamız lazım
aklıma gelenler bunlar canım..hepimizin dikkat etmesi gereken şeyler.. ama işte ana yüreği oldumu zor...

ebrushko .!.:

Canım sanırım sen Konya'dasın, orda hipnoterapist var mı? Seans ücreti ne kadar? Kaç seanstır gidiyorsunuz, çocuğunuzda hissedilir değişiklikler kaç seans sonra başladı?

Genişletmek için tıkla...

evet cnm aynı zamanda diş doktoru olan bir hipnoterapist var.seans ücretini bilmiyorum eşimin müşterisi henüz bir fiyat konuşmadık ...aslında biz korkudan ziyade ders çalışmadaki isteksizliği için gitmiştik seanslar sırasında korkuları ortaya çıktı ama iki şey bir arada olmuyormuş o yüzden derslere yöneldi...okullar açılınca daha iyi anlarım şimdi çok bilemiyorum...ama ilk seanslarda korkuyla ilgili telkinlerde bulunmuştu 3. seanstan sonraydı sanırım normalde hiç cam açmaz balkonda oturmazdı böcek gelir diye şimdi camını açıp balkonda oturuyor...odandan şunu getirirmisin dediğimde korkuyorum sende gel derdi şimdi gidip alıyor...yani durum böyle fiyatı toplucamı seans başına mı alıcak bilmiyorum öğrenince yazarım inş.

seans ücreti 100 tl. imiş....

geçekten bu cümle herşeyi anlatıyor.çocuklardaki güven problemi ileri yaşlarda giderek daha çok problem halinde önümüze çıkıyor.benimm arkadaşımda çok büyük travmalardan geçmiş bu travmlar özgüvenini yok etmiş.kendisi belli etmemakte profesyonell olsada en yakınlık gösterene kanıyor.millette oyuncak gibi dalgasını geçiyor.yazık çok yazık

ben de bazen kendimi iki yaşındaki kızıma .aaa yapma çok ayıp. derken buluyorum. halbuki biz ayıp, günah, elalem ne der baskısıyla büyüdük ve en nefret ettiğim cümlelerdi bunlar.

Benimde 2.5 yaşında bir kızım var şu sıralar herşeyi ben yapabilirim olayı tavan yapmış durumda hiç engellemiyorum mesela masayı hazırlamak istiyor bırakıyorum tabak çatal bardakları koymasına yamuk yumuk koyuyor içim gidiyor düzeltmek için ama yaptıklarını asla düzeltmiyorum güvenini zedelememek için tutturuyor ben giyineceğim acelem bile olsa bırakıyorum bazen 1 dakikalık işimiz 1 saate uzuyor bu yüzden kiminle konuşursam konuşayım ne kadar önemli birşey konuşursam konuşayım bana birşey söylemeye çalışıyorsa konuşmamı bölüp efendim kızım diyip dinliyorum bence bunlarda özgüven açısından atlanılmaması gereken detaylar