oyyyy onlardan biri de benim itiraf ediyorum!
ama napim,yemiyordu sıpa...kafamda sürekli felaket senaryoları yazıyordum,iştahı kapancak,kansız kalacak,anoreksiaya yakalancak...buna bi de hayali bi görsel eklenirdi sinema filmi misali,gözümün önünde...oğlum hastanede bi sürü kablolara bağlanmış yarı bayık bakıyo ben de sakinleştiricilerle yanında oturup ağlıyom...var mı bööle bi manyaklık?bi çocuk kahvaltıda yumurta yemezse hiç olur mu ööle bişey?
ama yok,O YUMURTA YENECEK!!!tehditkar bi bakışla çocuğu ikna etmeye çalışırdım:'Ya yersin ya da polisi ararım!'bi elim de telefonda bu arada...
şimdi 12 yaşında hala yemiyo,ama bunun yanı sıra tehditimi de yemiyo artık...ne manyakmışım yaaa...