çocukluk döneminde yaşanılanların yaşamımıza etkileri

herkese merhabalar,

insan karakterinin, yeteneklerinin kısacası yaşamına yöne verecek tüm davranışların temeli çocukluk döneminde atılır.ben burada başımızdan geçen ve şuanki ya da bir dönemki yaşamımıza etki eden çocukluk dönemine ait iyi kötü anılardan bahsetmek istiyorum.belki bu konunun önemi annelerin, babaların çocuklarına yaklaşımını değiştirecektir.birkaç olay paylaşmak istiyorum ilkokul birinci sınıfta bana sayı çubuğu ve fasülye alınmamıştı bunun yerine annem kirbit çöplerini ve haşladığı fasülyeleri boyamıştı.halbuki o dönemde bunu alacak paramız da vardı yani konu parasızlık değil.bu konu önemsiz saylıp geçiştirildi.ama ben arkadaşlarımın renk renk fasülye ve çubuklarını gördükçe çok üzüldüm.27 yaşımdayım hala unutamıyorum.peki bunun yaşamıma nasıl bir etkisi mi oldu ilkokul üçüncü sınıfa kadar okuma yazma öğrenemedim.gelelim başka bir olaya babam annemi aldattı sekreteriyle biz bayağı küçüktük evdeki kavgaları annemin çaresizce ağlamalarını ve tabi bizi ve kendini zehirlemeye kalmasını çok iyi hatırlıyorum.babamın gece yarıları gelmediği hatta bir evlilik yıl dönümlerinde yemek masasında babamı geç saatlere kadar bekleyip aç kaltığımızı hatırlıyorum.bunun nasıl bir etkisi mi oldu erkeklere karşı acımasızlık ufacık bir hatalarında arkama bile bakmadan gitmek ve sonunda doğru dürüst bir ilişki yürütemeyen sürekli güvensiz bir kadın.sizlerinde varsa böyle anıları lütfen paylaşın.

bende kesinlikle buna katiliyorum.ama insan yasananlari israrla saklamaya calisiyo.böyle seyleri konusabilmek bi cok insan icin zor diye düsünüyorum.

annemi çok küçük yaşta kaybetmiştim
babamla aramız müthişti fakat yeniden evlendikten sonra karısına inanıp bana yıllarca cephe aldı ondan soğumamak için savaştım sonuç: şuan babamda karısıda sürünse umrumda olmaz. onların yüzünden okul hayatım, başarılarım, herşeyim alt üst oldu. huzuru mutluluğu dışarıda aradım daha çok üzüldüm. erkeklere karşı içimde inanılmaz bir önyargı oluştu ve halen kurtulabilmiş değilim... çocuklukta yaşanan kötü olaylar kişiler üzerinde çok derin izler bırakabilir ve akabinde güçlü biri değilseniz hayata kolaylıkla yenilebilirsiniz. çocuklar çok önemlidir,gelecektir... ve bilinki onlar hiçbirşeyi unutmaz

Ana-babalarımızdan alacaklı olduğumuz bir gerçek.. Benim de hala kalbimi acıtan, kimi zaman öfkelendiren, kimi zaman ağlatan anılarım var..Bir çocuğa yaşatılan kimi olumsuzluklar, yetişkinlik yaşamına kabus gibi çökebiliyor.. ancak şu var ki geçmiş yeniden yaşanmaz, yapılan haksızlıklara, sorumsuzluklara isyan etmek bazen bizi kendi sorumluluklarımızı görmekten alıkoyabilir, bütün hayatımızı zorlaştırabilir. Anne-babalarımız bizleri ayrı bir varlık olarak görmemiş olabilir, ama biz de onları kendimizinkinden ayrı dünyaları olan varlıklar olarak göremezsek yaşantımız zorlaşacaktır diye düşünüyorum.

Onlar böyleydi, böyle davrandılar, sonuçları bunlar oldu. Ama ne mutlu ki biz bazı şeylerin sebeplerini buluyoruz ve o sebeplerin kötü etkilerini engellemeye çalışıyoruz. Ve umarım da başarabiliyoruzdur..

Çok uzattım sanırım :) sevgiler hepinize..

sonuçta herkesin hayatında var böyle inişler çıkışlar ben psikoloji okudum ama kendi psikolojimi asla düzeltemedim.çok dengeli bir insan olduğum söylenemez duygusal anlamda.tabiki dışarıya karşı bunu çok iyi saklayabiliyorum ama kendi içimde mutlu değilim.ama bu konuyu açma sebebim şu ,bizim çocukluğumuza geri dönmemiz olumsuzlukları düzeltmemiz mümkün değil ama çocuk sahibi olan olacak kadınlar erkekler de tabi biliçlenmeli.sorumluluğunu alamayacağı çocuğu yapmamalı ya da çocuk anlamaz bilmez mantığından uzak durmalı çocuk boş bir kaset gibidir her şeyi aynen kaydeder zaman zamanda o kaset sürekli başa alınır öylece dönüp durur yaşı kaç olursa olsun.