Gerçekten artik çok berbat psikolojideyim ya yeter diyorum zaten normal giden bi hayatım yok hersey üst üste geldi önce sağlik sorunlarım ki hala devam ediyo abuk subuk giden olmayan özel hayatım hepsine bir mola diye izin alıp tatile çıkayım dedim yok ya kimse yok geldim 30 yasima tatile cikmak için yanıma arkadas arıyorum kuzenlerimde gelmiyor artik herkes kendine göre plan arkadaşlarımla konuşuyorum benden başka bekar yok zaten hepsi eşleriyle evli çoluk çocuklu arkadaşlariyla planlar mal gibi dinlemek düştü banada şuan bağıra bağira ağlayasim var ya yeter nezmaan gülecek yüzüm benim neden bi eşim yok çocuğum yok yok işte hiçbirşey yok yalnızlık yazıldıysa alnına tatile çıkıp kafa dağıtma şansin bile yok(bittiğimi hissediyorum kusura bakmayın çok doldum ama benim kk dan başkada kimsem yok
Öncelikle sakinn :) bir izin ile tatile çıkmayı planlamıssın anladığım kadarı ile bir işe sahipsin en önemlisi budur bir kadının kendi ayakları üzerinde durması muhteşem birşey ! bunun dışında kimseye ihtiyacın yokki 30 yaş evlenmek için geç bir yaş değildir toplumun bu geleneksel baskıcı tavırlarını bir kenara bırak lütfen dolmussun anlıyorum seni ama sanıyorum bir hobi edinmelisin kendine
tek gidip ortamlara girin biraz madem evlenmeyi düşünüyorsunuz daha fazla insan tanıyabileceğiniz aktiviteler yapın.evde oturup üzülmekle birşey elde edemezsiniz.olursa olur olmazsa olmaz mutlu olcak şeyler bulun evlenmeye bu kadar odaklanmayın sonuçta kısmet olmazsa dünyanın sonu değil.
