- 20 Ağustos 2015
- 460
- 388
- 33
- Konu Sahibi misslola35
- #1
Sinirlerim zaten kaç gündür gerginken artık patlama noktasına geldimmm.Bıktım artık..
Annemin ve babamın ayrı olduğunu ve annemin ikinci evliliğini yaptığını söylemeliyim.Babam yurtdışında çalışıyor ve sırf anneme inat olsun diye beni kazandığım lisede değil özel okulda okuttu.Sırf babam üzülmesin diye memlekette amcamların yanında iki yıl kaldım ve harçlığımı sanki para benim hakkım değilmiş,parayı amcam kazanmış gibi üç beş kuruşun hesabı yapılarak cebime atıyordum.Sonradan annemler bulunduğum şehre geldi,onların yanındayken bile paramı gidip amcamlardan alıyordum dilenci gibi...Annemlerin zaten durumu yok,liseyi adam akıllı bitireyim diye sustum,gıkımı çıkarmadım.Bu seferde okul paranı annemler ödesin diye babam başımın etini yedi ve ben liseyi bitirene kadar aynı lafı edip durdu,her ay okul param düzenli ödenmeyecek korkusuyla ve baskısıyla yaşadım ama parayı durumu da vardı üniversite sınavına girdim.
Üniversiteyi başka bir şehirde kazandım bu seferde yurt parası ve harçlığım konusunda aynı baskıyı yaşadım.Annemler taşınacak kadar para bulabilseler yanıma gelecekler ama durumları yok,bir yığın borçları var ve eve düzenli bir para girmiyor.Sonra lisedeki erkek kardeşim yanıma gelince mecburen ev tutuldu üniversiteyi okuduğum şekilde bu seferde neymiş efendim memleketteki üniversiteye yatay geçiş yapmalıymışım,ancak bir sene daha dayanabilirmiş babam.
Artık ben bıktım yaa dayanamıyorum.Anneme sıkıntımı anlatsam düşünme,boşver kendinden çok beni yiyip bitirdin ben ne yapayım diyor.Kadında haklı...
Psikolojik destek almam gerek,her şeyi en ince detayına kadar düşünüyorum,sürekli her olayın benim kontrolümde olmasını istiyorum,olmayınca da kendimi yiyorum.
Patlasam rahatlasam diyorum onu da yapamıyorum.Okuduğum üniversite iyi olmasa zaten umurumda olmazdı yatay geçiş yapıp yapmamak...Ama ben her yıl aynı baskıyla yaşamak zorunda mıyım yaa bende insanım,psikolojik anlamda dayanma gücüm kalmadı ama annem dışında kimse görmüyor anlamıyor..
Annemin ve babamın ayrı olduğunu ve annemin ikinci evliliğini yaptığını söylemeliyim.Babam yurtdışında çalışıyor ve sırf anneme inat olsun diye beni kazandığım lisede değil özel okulda okuttu.Sırf babam üzülmesin diye memlekette amcamların yanında iki yıl kaldım ve harçlığımı sanki para benim hakkım değilmiş,parayı amcam kazanmış gibi üç beş kuruşun hesabı yapılarak cebime atıyordum.Sonradan annemler bulunduğum şehre geldi,onların yanındayken bile paramı gidip amcamlardan alıyordum dilenci gibi...Annemlerin zaten durumu yok,liseyi adam akıllı bitireyim diye sustum,gıkımı çıkarmadım.Bu seferde okul paranı annemler ödesin diye babam başımın etini yedi ve ben liseyi bitirene kadar aynı lafı edip durdu,her ay okul param düzenli ödenmeyecek korkusuyla ve baskısıyla yaşadım ama parayı durumu da vardı üniversite sınavına girdim.
Üniversiteyi başka bir şehirde kazandım bu seferde yurt parası ve harçlığım konusunda aynı baskıyı yaşadım.Annemler taşınacak kadar para bulabilseler yanıma gelecekler ama durumları yok,bir yığın borçları var ve eve düzenli bir para girmiyor.Sonra lisedeki erkek kardeşim yanıma gelince mecburen ev tutuldu üniversiteyi okuduğum şekilde bu seferde neymiş efendim memleketteki üniversiteye yatay geçiş yapmalıymışım,ancak bir sene daha dayanabilirmiş babam.
Artık ben bıktım yaa dayanamıyorum.Anneme sıkıntımı anlatsam düşünme,boşver kendinden çok beni yiyip bitirdin ben ne yapayım diyor.Kadında haklı...
Psikolojik destek almam gerek,her şeyi en ince detayına kadar düşünüyorum,sürekli her olayın benim kontrolümde olmasını istiyorum,olmayınca da kendimi yiyorum.
Patlasam rahatlasam diyorum onu da yapamıyorum.Okuduğum üniversite iyi olmasa zaten umurumda olmazdı yatay geçiş yapıp yapmamak...Ama ben her yıl aynı baskıyla yaşamak zorunda mıyım yaa bende insanım,psikolojik anlamda dayanma gücüm kalmadı ama annem dışında kimse görmüyor anlamıyor..
