Merhabalar; hemen konuya girmek istiyorum. Kısaca anlatmam gerekirse 6 yıldır beraber olduğum ve çok sevdiğim aşık olduğum adamı ailem kabul etmiyor. Evlenmemize izin vermiyor. Ayrılmamı söylediler. Ama ben onsuz yaşayamam. İstememe sebepleri babamın yanında çalışuyordu. Maddi durumu bizden otomatikman altta. Sonra benden 8 yaş büyük. Yetmezmiş gibi evlenmiş boşanmış ve bir çocuğu var. Son olarak da babamla arası çok kötü şuan davalıklar. Babam o adam dolandırıcı ayrıca çocuğu var sen tertemizsin olmaz diyo. Karşı çıktım ama babam tansiyon hastası iki gece hastaneye götürdük. Annem sinir krizi geçirdi. Abim her gece yalvarıo sakın kaçma ben naparım, ailemiz dağılır, ölürler diyo. 1 haftadır sürekli ağlıyorum. Onlara ayrıldığımı söyledim ama ayrılmadım. Ayrılamam da napacağımı bilmiyorum. Çok çaresizim. Bir yanda canım ailem diğer yanda aşık olduğum adam. Lütfen yardım edin. Biz çok bağlı bir aile olduğumuz için bu kadar hastalandılar. Napmam lazım bilmiyorum. Tek bildiğim onlara bişey olursa vicdan azabıyla asla mutlu olamayacağım ve ailem için ayrılırsam da asla mutlu olamayacağım. Yaşayamam onsuz. Nolur bana bi çözüm yolu söyleyin yalvarırırm.
KEŞKE BU İLİŞKİYE HİÇ BAŞLAMASAYDINIZ.
Ailenizi tercih edin diyorum ben. İnanın ki daha az mutsuz olursunuz.
Evlilikte denklik önemlidir. Hele de ailenizin bu kadar karşı çıktığı bir evlilik yaparsanız kesinlikle mutlu olmazsınız ve ailenizle ilgili olarak çok yıpranacaksınız... Bir çocuğu var demişsiniz, bu demek eski eşi ile hep bir bağlantısı olacak bunu kaldırabilecek misiniz. O çocuk öyle küçük mü kalacak sanıyorsunuz. Çocuk sizinle mi yaşayacak annesiyle mi? Her iki durumda maddi manevi o çocukla alakalı sorumlulukları olacak bunları olgunlukla karşılayacakmısınız, maddi manevi o çocuğa bakacak mısınız.
Bir nevi o adamla evlenip ona ve çocuğuna bakacaksınız maddi yönden durumunuz daha iyi olduğu için.
Hata yapıyorsunuz, zaten bir insanla anlaşmak aynı evde yaşamak çok zor, eski eş, çocuk, aile sorunları gibi şeylerle neden iyice zorlaştırıyorsunuz. Hayata bir kez geleceksiniz başka hayat yok. HELE DE AİLENİZİ KIRMAYA AĞLATMAYA HİÇ Mİ HİÇ DEĞMEZ...
Bu işten tek karlı çıkacak kişi sevgiliniz. Sizin durumunuzda birini bulmuşkaçırmak istemiyor...
19 yaşında görüşmeye başlamışsınız, o da 27 yaşındaymış ve babanızın yanında çalışıyor, size o şekilde bakması bile etik değil bence.Genelde ailelerin dediği doğru çıkıyor bu gibi durumlarda ne yazık ki.. babanıza kulak verin
Ayrıca insanlar ne acılara ne sıkıntıla katlanıyor eşini annesini babasını çocuğunu organlarını sağlığını kaybediyor AMA YAŞIYOR...
...... olmadan yaşayamam demeyin...
Unutmaya çalışın bence başka şeylerle uğraşın hatta tayin isteyin yer değişikliği iyi gelir, uzaklaşın biraz.
Sabır diliyorum......