Çok Geride Kaldığımı Hissediyorum

Merhaba.Daha çok genel bir sorunumdan bahsedeceğim bugün.Ben tek çocuğum,ebeveynerim çok geç yaşta çocuk sahibi olmuşlar.Bu yüzden sağolsunlar küçüklüğümde üzerime titrediler.Ama rahatsız olduğum bir konu var ki o da aşırı korumacılıkları.Küçükken hoşuma gitmiyor değildi bu.Her işimi onlar yapıyordu.Ama beni sürekli kısıtlar(baskı anlamında değil,korumacılık anlamında),bir yere yollamaz,hep yanımda olmak isterlerdi.Sokağa salınmazdım,ya başıma bir şey gelirse diye.Okuldaki etkinliklere gönderilmezdim.Hep engellendi hareketlerim.18 oldum hala değişen pek bir şey yok.Otobüsle bir yere gitmeme bile karşı çıkıyorlar kimi zaman.Ben de yaşıtlarım gibi gezmek,faaliyetlere katılmak istiyorum.Kötü bir şey istemiyorum ki.Bu yüzden akranlarımın arasında amiyane tabirle uzaydan gelmiş gibi duruyorum.Her şeye çok geç bıraktılar beni.Yaşıtlarıma yetişmekte zorlanıyorum.Her şeyden utanıyorum.Belki size komik gelecek ama arkadaşlarımın yanındayken yanımda hep annemin desteğini arıyorum.Beni öyle alıştırdı çünkü.Sokağa çıktığımda yalnız hissediyorum kendimi,kalabalıkta olsam bile.Sanki hep yanımda annem babam olmalıymış gibi geliyor.Artık bu duygulardan kurtulmak istiyorum.Bana yardım eder misiniz lütfen?

Önce ailenizle sonra da bir uzmanla bunu görüşmelisiniz.
Farketmiş olmanız çok kıymetli, en azından önlem alabilirsiniz.
Bu şekilde devam ederse iş ve özel hayatınızda başarısız olabilirsiniz. Korkutmuş olmayım ama böyle malesef. Acil önlem almanız lazim

Ailenizle konusmaniz lazim.Bagimli kisilik oluyor.Bir Uzmanla mutlaka gorusun aileniz ile birlikte.

Üniversite için farklı bir şehir düşünebilirsin belki. İlk başlarda zor gelebilir ama daha sonra özgüvenin mutlaka yerine gelecektir. Annen ve baban için çok kıymetlisin elbette ama sana kötülük ediyorlar bu şekilde. Kendi kendine yetebilmeyi öğrenmelisin. Bu ileride ilişkilerine de yansıyabilir. Evlendiğinde kocana bağımlı bulabilirsin kendini.
Farkında olman bile senin için güzel bi gelişme. İlk adımı atmışsın gerisi kolay.