Kizlar ben o kadar kinciyim ki deli gibi surekli cocuklugumdan itibaren hayatimi gozdrn gecirip mimlenecek seyler ariyorum adeta... Ailede hic mutlu olmayan surekli sikayetci olan ve hep mutsuz olanin ben olmamin nedeninin kinci olmam oldugunu farkettim. Normalde hafizam cok iyi olmadigi haldebu konuda tam bir fil hafizasina sahibim.
Ama intikam alamiyorum. Tek intikamim kendimi o kisiden mahrum etmek ama bu da o kisinin ne kadar umrundadir ki... İntikam alirsam vicdan azabi cekecegimi biliyorum. Bu yuzden de kendimi uzaklastirmayi seciyorum ama kinimi yok edemiyorum. Bu yuzden de keskin sirke kupune zarar verirmis ya ben de hep se sadece kendime zarar veriyorum...
Ailemin bana olan tutumlarinin yani sira kardeslerime yaptiklari da hep icimde duruyor. Aglattiklarinda uzduklerinde lardesim unutup eskisi gibi olabilirken ben buyuk bir nefret biriktirmeye basliyorum. Komsumuz yolda beni gormezden gelirse bir daha yuzune bile bakmiyorum.
Nasil kurtulabilirim bundan. Cunku farkettim ki mutsuz olmamin tek nedeni affedememem ve icimden de atamamam... Ve inanin ki kendimi bildim bileli yasadigim hayati tanimlayabildigim tek kelime Cehennem. Hep icimde bi cehennem var hep aci cekiyorum affedemiyorum unutamiyorum ve kimsenin hberi bile yok. Cunku hepsi unutulmus seyler neredeyse, annemlere eskiden beri icime oturan bisey soyledigimde ben hatirlamiyorum diyorlar.
Bir tek ben cekiyorum bu azabi ve COK MUTSUZUM. Gittikce daha fazla sey birikiyor icimde ve ben artik kaldiramiyorum.
Not:yazim hatalari icin uzgunum telden yaziyorum
Ama intikam alamiyorum. Tek intikamim kendimi o kisiden mahrum etmek ama bu da o kisinin ne kadar umrundadir ki... İntikam alirsam vicdan azabi cekecegimi biliyorum. Bu yuzden de kendimi uzaklastirmayi seciyorum ama kinimi yok edemiyorum. Bu yuzden de keskin sirke kupune zarar verirmis ya ben de hep se sadece kendime zarar veriyorum...
Ailemin bana olan tutumlarinin yani sira kardeslerime yaptiklari da hep icimde duruyor. Aglattiklarinda uzduklerinde lardesim unutup eskisi gibi olabilirken ben buyuk bir nefret biriktirmeye basliyorum. Komsumuz yolda beni gormezden gelirse bir daha yuzune bile bakmiyorum.
Nasil kurtulabilirim bundan. Cunku farkettim ki mutsuz olmamin tek nedeni affedememem ve icimden de atamamam... Ve inanin ki kendimi bildim bileli yasadigim hayati tanimlayabildigim tek kelime Cehennem. Hep icimde bi cehennem var hep aci cekiyorum affedemiyorum unutamiyorum ve kimsenin hberi bile yok. Cunku hepsi unutulmus seyler neredeyse, annemlere eskiden beri icime oturan bisey soyledigimde ben hatirlamiyorum diyorlar.
Bir tek ben cekiyorum bu azabi ve COK MUTSUZUM. Gittikce daha fazla sey birikiyor icimde ve ben artik kaldiramiyorum.
Not:yazim hatalari icin uzgunum telden yaziyorum
Son düzenleme:
