- Konu Sahibi elfida12345
- #1
O kadar sıkıntılıyım ki 6.5 yıl üniverstede beraberdik askerde bekledim o istanbul ben ankaradaydım istanbula atandım herşey çok güzel gidiyordu ana öyle bi davranıyodu ki maaşının yarsını bana harcıyo bi dediğimi 2 etmiyodu evlenelim diye yakama yapıştı korkuyodum evlilikten en son tamam dedim annesiyle geldi annemle tanıştı nişan yapacaktık ki aniden hiç bişey yokken bitsin sende evine dön ikimiz içinde en hayırlısı bu biz evlenmemeyiz evlensekte ayrılırız yaşlarımız iyice büyümeden bitirelim dedi 30 oldum daha ne kadr büyüyecekse ortada sap gibi kaldım iyi mi istanbulda br başımayım ve 3 ay geçti beni merak etmedi bu kız ne yapar tek başına demedi bu kadr basitmi bu nerdeyse 7 yıl iyi kötü bi hayat paşlaştık bi kalemde beni nasıl siler kayıtsız bi dünya laf ettim hakaretler içeren mesajlar yazdım cevap bile vermedi çok sıkıntılıyım kızlar öyle bi oldum ki annemle bile 3 günde bir 2 dk konuşur oldum dışarı çıkmak istemiyorum içime kapandım nasıl atlatıcağım bilmiyorum en çok dokunda 3 gün önce seviyodu 3 gün sonra sevmiyo oldu nasıl bi vicdan var bu erkeklerde anlamıyorum ben senle evlenmicem diyo bu duruma sanki ben getirdim
...eksik kalsın onun sevgisi...yaşadığımı hissettim nefes almaya başladım resmen..takmayın geriye asla dönüp bakmayın..onunla büyümüş olabilirsiniz ama önünüze kim bilir ne güzellikler çıkar bu kadar karamsar olmayın...sizi bu şekilde bırakıp gidenlerin arkasından tek bir damla göz yaşınızı akıtmayın yazdıktır...bol bol dua ve sabur inanın herşey geçiyor..
