Mrb arkadaşlar. Benim derdim acaba tahammulummu kalmadı diyorum. Benim 4,5 aylık bir oğlum 7 yasindada bir KIZIM var .KIZIM bu yıl 1. Sınıfa başladı çok mutluyum. mesele su ki oğlum kolik ataklı bir bebekti ve halada az da olsa devam ediyor. Kolik bebekle uğraşmanın ne kadar zor olduğunu yaşayan bilir. Yanı onunla ilgilenmekten kızına hiç ama hiç vakit ayiramiyorum.Sağ olsun eşim bana çok yardımcı ama adamcağız çalıştığı için bir yere kadar destek olabiliyor bu yüzden evdede hiç bir iş yapamiyorum y apamadigim için sağolsun gorumcem yanıma geldi bana yardıma.(Ayrıca sansliyim gorumcemle yönünden cok iyi anlasiyoruz Allahtan).Onlar sayesinde biraz rahatlarim ama nedense kizim la ders falan çalıştırırken en ufak hatasında hemen kiziyorum sonra çok üzülüyorum kizimda üzülüyor anne kizma diye.İstemeden birden parliyorum daha önce hiç böyle değil ldim.Kizimla ilgilenemiyorum diye çok üzülüp vicdan azabı çeken ben neden böyle davraniyorsun diye kendime kiziyorum.Umarım oğlum büyüyünce bende daha sakin olurum diye kendime teselli veriyorum.Ne olur bana bir teselli verin geçici bir durummudur Sizce.Oğlundan dolayıevden ddışarıda çıkarıyorum çalışan bir bayanın birden eve kapandim ve üstünebbebegimde kolik olunca iyice tirlattim herhalde.Neyse çok uzattim kusuruma bakmayın ama ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum