Annelik, anlatılmayacak kadar güzel olan tek duygu bence...
yaşamadan bilemiyosun...
annelerimiz anne olunca anlarsın derken, sen gülüp geçiyosun...
ama öyle, anne olunca anlıyosun...
karnımda ki ilk tekmesini hissettiğimde,bundan sonra ki hayatım da kalbimin onda atacağını anladım...
doğum yaptım,daha narkozun etkisinden kurtulmadan, ağzımdan çıkan ilk sözcükler onun nerde ve nasıl olduğuydu...
odanda seni bekliyo dediler...
girdim odaya, yatırmışlar onu öylece, masum, günahsız, tertemiz..hiçbirşeyden haberi yok daha....
kucağıma verdiler sonra...
Aman Alahım o ne güzel bi koku gülü bile kıskandırır, o ne güzel bi ten pamuklara inat...
işte o an anladım anneliğin ne kadar güzel ve yeri doldurulamayacak bi duygu olduğunu..
gözlerime baktı, Anne bundan sonra sana emanetim bırakma beni dercesine...
bende gözlerimle söz verdim ona...
Hyat şenin şimdi gördüğün kadar toz pembe değil, dedim içimden...
üzüleceksin,ağlıyacaksın,kıracaklar seni, kısacası büyüyeceksin...
koşmayacaksın her zaman,sendeliceksin bazen...
ama düşmekten korkma oldu mu
her zaman ve her yerde ellerim ellerini hazır beklicek kaldırmak için...
korkma yaklaş annene....