- 30 Mayıs 2015
- 14.299
- 13.970
- 298
bilenler bilir,evde iki tane kedim var. Hamileyken hep bana kedileri verirsin diyenlerin kafasına kürekle vurasım geliyordu. Şimdi ise geldiğim nokta evlendiğimde sahiplendiğim kediyi evden göndermeyi düşünüyorum.. ve bu duruma çok üzülüyorum hatta aklımdan geçtikçe içim sızlıyor ama gerçekten inanılmaz derecede sinir bozucu oluyor. Sabaha karşı kapılara zıplıyor ( maması suyu herşeyi var,kumu da temiz) tam bebeğim uyuyacak,ki şu aralar inanılmaz zor uyuyor ve sabaha karşı 4 6 arası uyumuyor,pert oluyorum. Tam uyuyacak kesim kapıya zıplıyor çocuk uykusundan sıçrıyor. Evde kapı kapatamıyorum resmen.
Kendisini odaya kapattığımda da kapısını açıp yine benim yatak odasının kapısına gelip zıplıyor. Ben bile sıçrıyorum çocuğu siz düşünün.
Hamileyken idare ederim dedim ama bebeğim 6 aylık oldu kedim hala alışamadı bu duruma. Ne yapacağımı şaşırdım ilgilendiğim zaman hırçınlaşıyor. Hatta kızıma da pati atıyor yakınlaştırdığım zaman. Eve gelen misafirimin kızına pati atıp elini çizdi. İlgilenemiyorum da inanılmaz vicdan azabı çekiyorum
eşimin iş yerine göndermeyi düşünüyorum eşim orda ilgilenir hafta sonu da eve getirir diye düşündüm. Başkasına veremem. Hiç böyle hayal etmemiştim her sabah evin içinde kedi kovalıyorum.
Kendisini odaya kapattığımda da kapısını açıp yine benim yatak odasının kapısına gelip zıplıyor. Ben bile sıçrıyorum çocuğu siz düşünün.
Hamileyken idare ederim dedim ama bebeğim 6 aylık oldu kedim hala alışamadı bu duruma. Ne yapacağımı şaşırdım ilgilendiğim zaman hırçınlaşıyor. Hatta kızıma da pati atıyor yakınlaştırdığım zaman. Eve gelen misafirimin kızına pati atıp elini çizdi. İlgilenemiyorum da inanılmaz vicdan azabı çekiyorum
