cok mutsuzum 2 ay sonra evlenıcem ve bu duruma cok üzülüyorum ailemden ayrılacagım hıc bısey eskısı gıbı olmayacak ben evin küçük şımarık nazlı kızı olmayacagım artık kim sabah beni uyandırıp zorla kahvaltı yaptıracak gece yatarken üzerim acılmısmı diye uykusunu bölüp üzerimi örtecek off offf canım annem babam sizin degerinizi cok sonra anladım nişanlım cok kırıcı olmaya başladı bana karşı stresli sinirli agresif sebepli sebepsiz bagırıyo bazen hakaret ediyor ve o böyle yaptıkca evlilikten sogudum onu cok büyütmüşüm gözümde o kadar cok düştüm ki üzerine sevgımı hoyratca kulladı ve sonuc ona delıler gıbı aşık olan ben şuan o kadar hissizimki özlemiyorum onu görmek istemiyorum bomboşum anlayacagızın çok kırgınım ona ama işin tuaf tarafı artık aglayamıyorum önceden saatlerce aglar kendımı odama kapatırdım şuan acıtamıyor artık canımı boşverdim üzülmüyorumda ne yaparsa yapsın offfff napıcam ben evlilik günü yaklaştıkca geriliyorum ailemin gözüne bakamıyorum o an aglayasım geliyor ne zormuş ele karışması kimse acımıyor üzermiyim diye düşünmüyor Allahım sen bana yardım et:gitme::gitme::gitme:
Son düzenleyen: Moderatör:
((
