benimde çevremde çok var böyle...
arkadaşlarımın çoğu yapıyo bunu, ya ben kırılmasınlar diye kendilerindeki kusurları bazen hayıflanarak anlatırlarken bile , yok canım hiç de öyle değil , valla çok abartmışsın hiç dikkat çekmiyor diyorum üzülmesinler diye..
ama ben hep kırılan tarafım.. pat diye insana böyle söylemek çok incitir...nasıl dşünemiyorlar yada düşünüyorlar da bilerek mi yapıyorlar.. egoları tavana çıksın diye heralde...
bi arkadaşım var biraz kilolu, yaşı da benden 6 yaş küçük,... ben zayıfımdır, bu yüzden çok kıskanır beni... kıskandığını da söyler ah keşke senin gibi olsam ne güzel selvi gibisin diye...sırf o kendini kötü hissetmesin diye, okadar çok yok kilon hem sen bizden gençsin biz yaşlandık bak derim... sevinir mutlu olur hatta ayy gerçektenm valla moralimi düzelttin der...
ama başka bi ortamda mesela, ay gazel yaa kuruun kaldın kemiklerin sayılıyor azcık kilo al yaa bak kadın dediğin etli butlu olur diyo
bu kadar kırıcılar insanlar maalesef... bende artık zamanla öğrendim tecrübe ettim.. şimdi bende onu kırıyorum
napıyım hep ben üzülüyorum... bende geçen gün yine aynı muhabbetteyken , sen de şiştin gittin iyice , yaşından çok büyük gösteriyorsun biraz diyet falan yap dedim.. epey bi bozuldu ama napıyım... usandım hep kırılan tarafın ben olmasından... ne yaptığını anlasın üzülsün...