Hani hepimiz isteriz ya, bir sevgilimiz olsun ve o sevgili bizi canından çok , bizim uğrumuza canını verecek kadar çok sevsin... hemen hemen herkes istemiştir bunu diye düşünüyorum. çok sevmek çok sevilmek tabiki bunlar güzel şeyler ama bu harika duygunun bazen ters etkileride olur bilir misiniz. çok sevdiğiniz için kaybedebilirsiniz sevdiğinizi, çok sevgiden boğabilir ve onu soluksuz bırakıp öldürebilirsinizde.. ve sonunda başını ellerinin arasına alanlardan olduğunuzda ben ne yaptım da kaybettim onu diye dövünebilirsinizde.. tek suçum onu sevmek.. bir insan çok sevdiği için nasıl kaybederki sevdiğini diye anlam veremediğiniz düşüncelerle boş boş bakan bir yaralı güvercine dönüşebilirsiniz... ama gerçek şudur ki sevgide boğar bazen insanları.. siz çok sevdiğiniz için her anınızı onunla geçirmek istersiniz.. çok sevdiğiniz için her an sesini duymak istersiniz.. çok sevdiğiniz için her yere onunla gitmek istersiniz.. sevgi bencildir çünkü ve siz çok sevgiden çok bencil birine dönüşebilir bunun hiç farkına varmazsınız bile.. sonra bir gün o çok sevdiğiniz, o uğruna canını vermek istediğiniz insan size ayrılmak istediğini çünkü nefes alamadığını bu sevgiden boğulduğunu söyler.. siz geçirdiğiniz kısmi şokun etkisiyle tüm beyin fonksiyonlarınız felç olmuş vaziyette ağzınız bir karış açık bir yaşınıza daha basarsınız..
size yapıcak hiç bişey bırakmamıştır sevgili ardından bakmaktan başka.... önceleri anlamazsınız.. suçlarsınız.. sonra sonra o çok sevdiğiniz varlığın yokluğu bir gulyabani gibi çökünce üzerine anlarsınız ki siz çok severken farkında olmadan onu nefes alması dahi için bile, hiç bir başına koymamışsınız... ona , onun sizin için birşeyler yapabilmesi için hiç fırsat vermemişsiniz... her şeyi hep siz düşünmüş , herşeyi hep siz organize etmişsiniz.. ona , bir kerede onun sizin için bir şeyler yapma şansını hiç vermemişsiniz.. belkide sizin için hazırlayacağı bir sürprizi bile hazırlayacak kadar yalnız zamanlar vermemişsiniz.. çok seviyorum derken o avuçlarınızda bir kırlangıç gibi taşıdığınız sevdiğinizi yine kendi ellerinizle boğup öldürmüşsünüz...
Sevmek çok güzel, sevilmekte.. ama en güzeli herşeyi dengede tutabilmeyi bilmekte... sevin .. çok sevin... hakkını vererek kana kana , kanıya kanıya sevin...
ama severek öldürmeyin... siz severken sevdiğiniz kişininde sizi sevmesine , sizin için birşeyler yapmasına izin verin..
avuçlarınızda taşıyın onu bir kuş misali.. ama ne ellerinizi çok sıkıp öldürün, ne ellerinizi iyice açıp kaçırın...
Çevrenize bakın herkes seviyor... ama gerçekten seviyor mu acaba? gerçekten sevebiliyor mu? sevmek te bir sanattır biliyor musunuz? ve inanın bana bu sanatı herkes hakkıyla icra edemez...
GERÇEK SEVGİNİN ÖLÇÜSÜ ÖLÇÜSÜZ SEVMEKTİR demiş zatın biri...
bende diyorum ki gerçek sevginin ölçüsü ölçüsüz ama o insanın doğasında onu değiştirmeye çalışmadan onu boğmadan onu olduğu gibi sevebilmektedir.
:1yes2: :çok üzgünüm:
size yapıcak hiç bişey bırakmamıştır sevgili ardından bakmaktan başka.... önceleri anlamazsınız.. suçlarsınız.. sonra sonra o çok sevdiğiniz varlığın yokluğu bir gulyabani gibi çökünce üzerine anlarsınız ki siz çok severken farkında olmadan onu nefes alması dahi için bile, hiç bir başına koymamışsınız... ona , onun sizin için birşeyler yapabilmesi için hiç fırsat vermemişsiniz... her şeyi hep siz düşünmüş , herşeyi hep siz organize etmişsiniz.. ona , bir kerede onun sizin için bir şeyler yapma şansını hiç vermemişsiniz.. belkide sizin için hazırlayacağı bir sürprizi bile hazırlayacak kadar yalnız zamanlar vermemişsiniz.. çok seviyorum derken o avuçlarınızda bir kırlangıç gibi taşıdığınız sevdiğinizi yine kendi ellerinizle boğup öldürmüşsünüz...
Sevmek çok güzel, sevilmekte.. ama en güzeli herşeyi dengede tutabilmeyi bilmekte... sevin .. çok sevin... hakkını vererek kana kana , kanıya kanıya sevin...
ama severek öldürmeyin... siz severken sevdiğiniz kişininde sizi sevmesine , sizin için birşeyler yapmasına izin verin..
avuçlarınızda taşıyın onu bir kuş misali.. ama ne ellerinizi çok sıkıp öldürün, ne ellerinizi iyice açıp kaçırın...
Çevrenize bakın herkes seviyor... ama gerçekten seviyor mu acaba? gerçekten sevebiliyor mu? sevmek te bir sanattır biliyor musunuz? ve inanın bana bu sanatı herkes hakkıyla icra edemez...
GERÇEK SEVGİNİN ÖLÇÜSÜ ÖLÇÜSÜZ SEVMEKTİR demiş zatın biri...
bende diyorum ki gerçek sevginin ölçüsü ölçüsüz ama o insanın doğasında onu değiştirmeye çalışmadan onu boğmadan onu olduğu gibi sevebilmektedir.
:1yes2: :çok üzgünüm: