çok üzülüyorum, 7 aylık kızım bana garip davranıyor :((

2 hafta öncesine kadar kızımla ilişkimiz çok güzeldi. Şarkı söylediğimde çok mutlu olur, oyuncaklarını tanıtırken ilgiyle dinlerdi. Hikaye okuduğumda güler, gözlerimden gözlerini ayırmazdı. Şimdi yüzüme bile bakmıyor. Çok üzülüyorum. Birkaç gün mecburen dışarı çıkmak zorunda kaldım, çok önemli işlerim vardı. En fazla 3 saat ayrıldım evden. Acaba ondan mı diyorum. Kucağıma alıyorum. Sadece memelerime saldırıyor, memelerime bakıyor. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım yüzüme bakmıyor. Kafasını başka yöne çeviriyor. Sadece gıdıklayınca gülüyor. Babasının kucağına çığlıklarla kahkalarla atlıyor o işten gelince. Ben dışardan gelince, bakıyor bir süre sonra kafasını çeviriyor. Bu da beni çok üzüyor. Sürekli görüştüğüm birkaç arkadaşım var onların kucağına gitmek istiyor. Ben kucağıma alınca yüzü değişiyor, şarkı da söylesem, hikaye de anlatsam, dokunsam da pek hoşuna gitmiyor. Bu tavırlar için çok küçük değil mi ya? Bana küsüyor olabilir mi?

sana tavır yapıyor annesi
böylece daha çok ilgini çekmeyi amaçlıyor ve başarıyorda
bebekler bu aylarda korunumu tam kazanamış oluyor
senin tamamen terk ettiğini düşünüyor ve güvende hissedemiyor
giderken anlamaz diye düşünme döneceğini söyle mutlaka vedalaş ve kokunu taşıyan bir eşyanı bırak
düzlecektir benim kızım da yaprdı aynısını

gonca2206 .!.:

sana tavır yapıyor annesi
böylece daha çok ilgini çekmeyi amaçlıyor ve başarıyorda
bebekler bu aylarda korunumu tam kazanamış oluyor
senin tamamen terk ettiğini düşünüyor ve güvende hissedemiyor
giderken anlamaz diye düşünme döneceğini söyle mutlaka vedalaş ve kokunu taşıyan bir eşyanı bırak
düzlecektir benim kızım da yaprdı aynısını

Genişletmek için tıkla...

giderken öpüp kokluyorum, arkamdan öyle bakıyor, tepki vermiyor. ben yokken de hiç ağlamıyormuş. eğleniyormuş. annem yanında. çok kolay bi bebek diyor. ben gelince heyecanlansın istiyorum, ama yok. ben de acaba tavır mı diyordum amaherkes benle alay etti olur mu öyle şey diye. eşya bırakmayı düşünüyorum ama, denicem teşekkürler.

canım benim benim kızıma da herkes melek der:))
ama kızım bana öyle çok kapris yapar ki
ama bu huysuzluğun seni mutlu edecek bir nedeni var
annene yada bir başkasına senin kadar güvenmiyor ihtiyaç duymuyor
ve sen olmadığn zaman onlara tam olarak güvenemediğinden uslu çocuk oluyor :)))
ama sana kendi istediği gibi davranıyor
bir eşyanı mutlaka bırak giysin olursa yıkanmış değil ama :)) giyilmiş ve kokun olan daha güvende hissedecek ve döneceğini bilecektir

seni o kadar iyi anlıyorum ki.. benim kızımda 5.5 aylık.. 2 aydır işe gittiğim için sabah 8 de ayrılık akşam 5 te buluşuyoruz.. bende çok korkuyorum bakıcısını benden daha çok sevecek diye.. işten gelince bazen gülümsüyo, bazen kafasını çeviriyor.. o kafa çevirmeleri meraktan.. sakın üstüne alınma.. sürekli araştırma halinde onlar şimdik.. memelerine bakması da gayet doğal.. ana kuzusular daha.. seninle başbaşa kalabildiği nadir zamanlardan.. üzülme no0lur.. yazık.. sen onun en kıymetlisisin şimdi.. senden başka kimseyi sokmaz hayatına merak etme..

oncelikle bebisinizi Allah bagislasin

annesi osana tavir yapiyodur birde yuzune bakmamsinin sebebi etrafi arstirmakdandir merak etme benim oglumda aynen oyle ben calismiyorum mesela babasiyla oglusumuzu disaru cikardigimizda ne sebeklikler yapiyoruz ama tovbe yuzumuze bakmiyo surekli disaridaki arabalara insanlara hayvanlara agaclara vs bakiyo babasiyla diyoruzki bu oglan kendini bizden daha cok disari cikartan birini bulsa bizi satar kesin diyoruz

annesi birak kesfetsin onundaha kesfetmesi gereken okdar cok sey varki bu aylar tam o aylar.mesela benim ogumun gozu disarda fildir fildirdir goren herkez diyoki masallah ya cok zeki bir cocuga benziyo herseyi inceliyo diyo .evde reklamlar aciksa yada disardaysak bizim oglan biz amudada kalsak bize bakmiyo

uuzulmeyin yani gule gule buyutun bebisinizi

cevaplar için teşekkür ederim arkadaşlar. gonca2206'nın tavsiyesiyle tişörtümü bıraktım bugün. zaten araştırırken bir kitapta da okumuştum, gonca2206 hatırlattı. evdekiler önce dalga geçtiler, hadi canım sen de bu işi çok ciddiye aldın dediler. ben çıkınca annem onu kızıma giydirmiş :)) ben gelene kadar tutup tutup yüzüne sürmüş, emmiş tişörtümü. uyurken de elinde uyumuş. telefonda söyleyince ağlayacaktım :2: eve geldiğimde odaya yavaşça yaklaştım, ismini söyleyip sesimi duyurdum. bana bi bakışı vardı inanamazsınız. hayretler içinde kaldık. annem şahit olmasına rağmen anlattıklarım inanamak istemiyor. Bana öyle bi atladı ki, öyle bi sıkı sarıldı ki annemle çok duygulandık. bu kadar mıydı yani dedim. kızımın derdi bumuymuş! bütün gün oyunlar oynadık, gülüştük, uzun uzun bakıştık dokunduk birbirimize. ay çok mutluyum yaa nasıl tarif etsem.

inanın günlerdir yüzüme bakmıyordu. yani öyle etrafı keşfetme durumu değil. annemler gayet iyiyken gülüşürken, keyfi iyi diyerek ben kucağıma çekip alınca sus pus olup yüzünü çeviriyordu, odada da öyle bakacağı birşey yokken. annem bile şaşırdı, okumak lazım işte, bizim zamanımızda böyle bilgiler yoktu diyor

hani bana tavır yaptığını düşünmek de bi taraftan güzel ve eğlenceli ama annelik işte kuzusunun üzülmesine de dayanamıyor..neyseki herşey yolunda...

bee009 tavsiye ederim bu tişört/eşya bırakma işini :)

konu çok dikkatimi çekti.Bende kızımı 6 aylıktan beri anneme bırakıp 11 saat çalışmaya gidiyorum.ilk başlarda herşey normaldi fakat son bir kaç aydır sizinde dediğiniz gibi beni akşam kapıda görüyor ben heyecanla kucağıma atlamasını beklerken ( kızım şuanda 21 aylık bu arada ) o salona yada bende uzak alanlara doğru kaçmaya başlıyor.bu beni inanılmaz üzüyor...sonra bende peşinden koşmaya başlıyorum git anne git sen işe git diyor bana kızım neden diyorsun böyle ben seni çok özledim sen özlemedin mi diyorum özlemedim diyo.tamam ben işe gideyim ozaman deyip yanından ayrılınca biraz hemen ağlamaya başlıyor gel anne gel diye ağlıyor bu sefer.annemden alıp eve gidiyorum akşam sürekli kucağımda duruyor iş yaptırmıyor çok özlüyor biliyorum bende onu çok özlüyorum kendimi bu durumları yaşayınca gerçekten kızıma annelik yapamıyormuşum gibi geliyor öyle hissediyorum.birde geçenlerde kuzenim ve kızı geldi bize kuzenime öyle sevgi ve ilgiyle yaklaştıki şaşım kaldım 1 senedir ilk defa karşılaştılar onun kucağına oturdu yüzünü okşadı.ben annecim gel benim yanıma dedikçe yüzüme bile bakmadı ama kuzenimin kızı bana hiç öyle davranmadı yani benim kızımın yabancı bir bayana bu kadar ilgili sevgili davranmasına benden vazgeçmesine anlam veremedim bu konuda bana bir fikri olan varsa açıklama yaparsa sevinirim.