- Konu Sahibi eldevarhayat
- #1
Buraya arada konu açıp çok dert yandığım bir sevgilim vardı. Sürekli ayrılsak da bir türlü kopamıyorduk. Bitmesi gerektiğinin farkındaydım. Çok kavga ediyorduk ve ikimizin de çok hataları vardı.
En sonunda onu artık sevmediğimi benden uzak durmasını söyledim ve ipleri tamamen kopardım. Ama su an aşırı derecede vicdan azabı çekiyorum. "sevmiyorum" lafını neden dedim diye. Hicbir şeyden tat alamıyorum. Sanki ona büyük kötülük ettim gibi geliyor.
Bu kadar ilişkiyi koparma nedenlerim ise... Çok fazla küsüyordu. Bu küslüklerden birinin 5 ay sürdüğü bile oldu. Diğer nedenim ise normal zamanda beni güzel bulurken en ufak kavgada beni dış goruntumle vuruyordu. "Saçını şöyle yap", "tırnaklarını uzat ne biçim tırnak" "dişin az daha beyaz olsa" gibi laflara maruz kalıyordum. Sonra her kadın gibi ben de bu tip lafları unutamiyordum ve bu da başka şekilde patlak veriyordu. Diğer nedenim ise adam evdeki kedime taktı kafayı. "Yanıma kiyafetinde kedi tüyü ile geliyorsun" cümlesi her buluşmada fix cumlesiydi. Çok dikkat ederim halbuki. Dışardan gelen tozu bile kedi tüyü sanıyordu. Evlenirsek kedinin bizde olmayacağını, annem ve babamın zaten kediyi bırakmayacağını kedinin aslında onların olduğunu defalarca söyledim ama anlamadı bir türlü. Biliyorum ayrılık için belki saçma nedenler ama her kavgada aynı cümleleri duymaktan ben bıktım artık. Bir sebebim ise daha ciddi bir sebep olan maddi sebep. Ailemin ve dolayısıyla evin borçlarını kapatmak için kredi çektim ve onun bitmesine 2 yıl var. Ve ben bu insanla bunu paylasamadım çünkü ailemi küçük düşürmek istemedim. (Ailem maddi olarak bitmis durumdaydi krediyle durumu kurtardım
) Ve bana dediği şey "düğün yaparsak aileleri karistirmayalim krediyi sen çek ben odeyeyim çünkü bana kredi vermezler." dedi. Çünkü onun da hali hazırda ödediği araba kredisi var. Ama bilmediği şu ki ben zaten şu an borç ödüyorum ve su an banka bana kredi zaten vermez. Düşünün en yakınım olacak insan ama bunu ilerde yüzüme vurur diye onla paylasamiyorum. Bu gibi sebepler benim bitirmek zorunda kalmama neden oldu. Ama su an çektiğim vicdanı yükü nasıl atacağım bir daha nasıl yüzüm gülecek bilmiyorum.
Uzun olduysa kusura bakmayın Benimle benzer şeyleri yaşamış birileri vardır belki dertlesiriz ya da akıl alırım istedim.
En sonunda onu artık sevmediğimi benden uzak durmasını söyledim ve ipleri tamamen kopardım. Ama su an aşırı derecede vicdan azabı çekiyorum. "sevmiyorum" lafını neden dedim diye. Hicbir şeyden tat alamıyorum. Sanki ona büyük kötülük ettim gibi geliyor.
Bu kadar ilişkiyi koparma nedenlerim ise... Çok fazla küsüyordu. Bu küslüklerden birinin 5 ay sürdüğü bile oldu. Diğer nedenim ise normal zamanda beni güzel bulurken en ufak kavgada beni dış goruntumle vuruyordu. "Saçını şöyle yap", "tırnaklarını uzat ne biçim tırnak" "dişin az daha beyaz olsa" gibi laflara maruz kalıyordum. Sonra her kadın gibi ben de bu tip lafları unutamiyordum ve bu da başka şekilde patlak veriyordu. Diğer nedenim ise adam evdeki kedime taktı kafayı. "Yanıma kiyafetinde kedi tüyü ile geliyorsun" cümlesi her buluşmada fix cumlesiydi. Çok dikkat ederim halbuki. Dışardan gelen tozu bile kedi tüyü sanıyordu. Evlenirsek kedinin bizde olmayacağını, annem ve babamın zaten kediyi bırakmayacağını kedinin aslında onların olduğunu defalarca söyledim ama anlamadı bir türlü. Biliyorum ayrılık için belki saçma nedenler ama her kavgada aynı cümleleri duymaktan ben bıktım artık. Bir sebebim ise daha ciddi bir sebep olan maddi sebep. Ailemin ve dolayısıyla evin borçlarını kapatmak için kredi çektim ve onun bitmesine 2 yıl var. Ve ben bu insanla bunu paylasamadım çünkü ailemi küçük düşürmek istemedim. (Ailem maddi olarak bitmis durumdaydi krediyle durumu kurtardım
) Ve bana dediği şey "düğün yaparsak aileleri karistirmayalim krediyi sen çek ben odeyeyim çünkü bana kredi vermezler." dedi. Çünkü onun da hali hazırda ödediği araba kredisi var. Ama bilmediği şu ki ben zaten şu an borç ödüyorum ve su an banka bana kredi zaten vermez. Düşünün en yakınım olacak insan ama bunu ilerde yüzüme vurur diye onla paylasamiyorum. Bu gibi sebepler benim bitirmek zorunda kalmama neden oldu. Ama su an çektiğim vicdanı yükü nasıl atacağım bir daha nasıl yüzüm gülecek bilmiyorum. Uzun olduysa kusura bakmayın
Benimle benzer şeyleri yaşamış birileri vardır belki dertlesiriz ya da akıl alırım istedim.
