• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok yalnız hissediyorum

beyondcitylights

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Mayıs 2017
34
9
1
Ne yazacağımı bilemiyorum. Sadece içimi dökmek istedim. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
22 yaşındayım, üniversiteden yeni mezun oldum, memlekete geri döndüm, işsizim ve evde kafayı yiyorum. Hiçbir zaman çok girişken bir insan olmadım, çevremde hep birkaç yakın arkadaşım vardı ve onlarla güzel vakit geçirirdim, bu bana yeterdi. Bayağı da utangaç biriyim, yeni ortamlara girdiğimde çok çekinirim.
Arkadaşlarım ya mezun olmadılar, ya da farklı şehirlerde çalışıyorlar. Şuan yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok o yüzden.
Erkek arkadaşım yurtdışında okuyor. En yakın arkadaşım ve en büyük destekçim o. Ama yanımda olamadığı için kendimi yalnız hissetmeme engel olamıyor.
Birkaç iş görüşmesine gittim, olmadı. Çok istediğim ve umutlu olduğum bir iş vardı, o da olmayınca tahmin edebileceğimden daha fazla hayal kırıklığına uğradım. İyice içime kapanmaya başladım. Evden çıkmak bile zahmetli bir iş haline gelmeye başladı benim için.
Geçen yıl psikolojik olarak zorlu bir süreç geçirmiştim. Nasıl toparlandığımı bilmiyorum ama iyileşmiştim. Şimdi kendimi yine öyle hissetmeye başladım. Kendimi çok umutsuz ve kapana kısılmış hissediyorum. Hayallerim var ama onları nasıl gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Kötü düşüncelere kapılıyorum.
Bu süreci atlatmak için yardıma ihtiyacım var. Bir yerden toparlanmaya başlamam gerekiyor. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
 
Burada vakit gecirince anladimki ben hic yslniz degilmisim canim inan bircogumuzun basina geliyor bugun bil birkac soru issizlikti is yok ki olsa da köle statusunde... insallah kisa zamanda bulursum bu etapta kimseye kulak asma aramani surdur ben cok uzulurdum is atiyor musun diyenlere belkide yasamimdaki en buyuk hata o insanlarin beni uzmelerine firsat vermemdir... kisa zamanda guzel haberler alman dilegiyle.
 
Al benden de o kadar. Ben mezun olamadım gerçi sürünüyorum okuldaki üç beş arkadaşım da mezun oldu gitti tek başıma kaldım. Okul hic bitmeyecekmis gibi geliyor. Bitse zaten işsizler kervanına katılacagim. Senin anlattiğin durumun aynisini arkadaslarım yaşıyor ve bu git gide arttı. Her yere üniversite açtılar her yer üniversite mezunu işsiz kaynıyor. Yazları tatilde garsonluk yapıyorum ben. Çalıştığım yerden üniversite okuyan veya mezun o kadar kişi geldi geçti ki inan hayret ettim. Hepsi de iş bulana kadar oyalanmak için. Yine de kafa dağıtıyor insan evde durmaktansa. Sana ne tavsiye verebilirim bilmiyorum sadece kafanı dağitacak ve seni oyalayacak bir şeyler bul çıkmaya çalış bunalımdan.
 
Ben de ayni durumdayim seninle canim universteden mezun oldum issiz issiz oturuyorum evde.ama evde oturdukca daha cok bunaliyorum.evden cikasim gelmiyor hic arkadasim yok surekli telefonla oyalaniyorum.ama evde durdukca da dış dünyadan kopuyorum kendime bi hayal dunyasi kurup orda yasiyorum.ve bu durum beni korkutuyor artik.artik ne is olursa calisayim yeterki bu bunalimdan kurtulayim diyorum.sen de oyle yap kendini oyalayacak bi is bul.yoksa evde durdukca insan kafayi yicek duruma geliyor
 
Merhaba.

Yaşam iş ve okul ve arkadaş değildir,bu kalıpları içine sığdırma yaşadığın hayatı, neden insanlardan çekiniyorsun, kimse, kimseden üstün değildir. Sadece kendini ifade etmeyi beceremiyorsun, sevgilini sanaldan mı? veya realden mi tanıyorsun. Bunlar önemli çünkü sanal olarak ilişkiye başladıysanız özgüven eksikliğini de yaşıyorsun. Değişim düşünce de başlar hayatın genelini kapsar, umarım bunu uygularsın
 
Her insan için bazı yaşantılar alışkanlık haline gelir okula yeni başlayanlar,mezun olanlar,yeni işe başlayanlar,evlenenler gibi bir takım değişikliğe maruz kalınmasıyla insan kendini sorgulamasıyla başlar. bence yaşlarınız çok genç önünüzde uzun bi hayat var o yüzden böyle düşüncelere kapılmayın. bende mezun olduğumda iş bulana kadar buhran geçirdim ama şimdi düşündüğümde yersiz olduğunu hissediyorum çünkü çalışmaktan o kadar yorgunumki.hayat akıp gidiyor ve ben hiçbir zaman yetişemiyorum. ev iş aile eş çocuk maratonundan kendime zaman dahi ayıramayanlardanım. evlendiğim günden beri sürekli bir koşuşturma iş hayatındada keza aynı. bence keyfini çıkarın bol bol belediye kurslarına katılın ve rızkı veren allahtır elbet hayırlı bir kapı açılıcak hayatınızda vakti zamanı var demektir. çok beğenmesenizde hem bütçenize hemde belli bir kademe kaydedene kadar sebaat edip başlangıç aşaması olarak bi işten başlayabilrsiniz.( maaş yada mesafe gibi konuları kastediyorum) hayırlısı olsun hakkınızda.
 
Ne yazacağımı bilemiyorum. Sadece içimi dökmek istedim. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
22 yaşındayım, üniversiteden yeni mezun oldum, memlekete geri döndüm, işsizim ve evde kafayı yiyorum. Hiçbir zaman çok girişken bir insan olmadım, çevremde hep birkaç yakın arkadaşım vardı ve onlarla güzel vakit geçirirdim, bu bana yeterdi. Bayağı da utangaç biriyim, yeni ortamlara girdiğimde çok çekinirim.
Arkadaşlarım ya mezun olmadılar, ya da farklı şehirlerde çalışıyorlar. Şuan yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok o yüzden.
Erkek arkadaşım yurtdışında okuyor. En yakın arkadaşım ve en büyük destekçim o. Ama yanımda olamadığı için kendimi yalnız hissetmeme engel olamıyor.
Birkaç iş görüşmesine gittim, olmadı. Çok istediğim ve umutlu olduğum bir iş vardı, o da olmayınca tahmin edebileceğimden daha fazla hayal kırıklığına uğradım. İyice içime kapanmaya başladım. Evden çıkmak bile zahmetli bir iş haline gelmeye başladı benim için.
Geçen yıl psikolojik olarak zorlu bir süreç geçirmiştim. Nasıl toparlandığımı bilmiyorum ama iyileşmiştim. Şimdi kendimi yine öyle hissetmeye başladım. Kendimi çok umutsuz ve kapana kısılmış hissediyorum. Hayallerim var ama onları nasıl gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Kötü düşüncelere kapılıyorum.
Bu süreci atlatmak için yardıma ihtiyacım var. Bir yerden toparlanmaya başlamam gerekiyor. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
Ailenizin tutumu nasıl bu konuda ? baskıcılar mı
 
Merhaba.

Yaşam iş ve okul ve arkadaş değildir,bu kalıpları içine sığdırma yaşadığın hayatı, neden insanlardan çekiniyorsun, kimse, kimseden üstün değildir. Sadece kendini ifade etmeyi beceremiyorsun, sevgilini sanaldan mı? veya realden mi tanıyorsun. Bunlar önemli çünkü sanal olarak ilişkiye başladıysanız özgüven eksikliğini de yaşıyorsun. Değişim düşünce de başlar hayatın genelini kapsar, umarım bunu uygularsın

Sevgilim liseden arkadaşım, uzun süredir birlikteyiz, eğitim için ayrı düştük. Düşüncelerim var, ama bunları hayata geçirmek için gerekli enerjiyi ve motivasyonu kendimde bulamıyorum. Psikolojik olarak zayıf düştüm, bir şey yapacak halim kalmadı.
 
İşi olup da yalnız olanlar çok emin ol. Yaşadıkları ni çok iyi anlıyorum. Bende sosyal fobi var bu yüzden her ortamda zorlanıyorum . Ama yalnızlık dan korkmuyorum çevremde ki pis insanları gördükçe . Kaliteli yalnızlık benimkisi. İnsanın önce kendisini tanıması gerekli kendi kendine yetebilmesi gerekli. İçinde bulunduğun durum çok bunaltıcı biliyorum ama bu durum geçici bende yıllarca işsiz kaldım çok iyi bir bölüm bitirmeme rağmen ama yılmadm . Hamd olsun atandım memurm artık. Ama insanlar çok sahte çalışma hayatı da çok ama çok zor. Kendinı yeterince ifade edemeyince hep alttan aldıkça taviz verdikçe üzerine daha da geliyorlar maalesef iyi insanlar bir elin parmakları kadar az denk geliyor bir ortamda. Mücadeleyi bırakma en dibe düştüğün zaman bil ki o zaman yükselme zamanıdir feraha kavuşma zamanı dir yeter ki sabret mücadele et. ALLAH M
Ne yazacağımı bilemiyorum. Sadece içimi dökmek istedim. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
22 yaşındayım, üniversiteden yeni mezun oldum, memlekete geri döndüm, işsizim ve evde kafayı yiyorum. Hiçbir zaman çok girişken bir insan olmadım, çevremde hep birkaç yakın arkadaşım vardı ve onlarla güzel vakit geçirirdim, bu bana yeterdi. Bayağı da utangaç biriyim, yeni ortamlara girdiğimde çok çekinirim.
Arkadaşlarım ya mezun olmadılar, ya da farklı şehirlerde çalışıyorlar. Şuan yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok o yüzden.
Erkek arkadaşım yurtdışında okuyor. En yakın arkadaşım ve en büyük destekçim o. Ama yanımda olamadığı için kendimi yalnız hissetmeme engel olamıyor.
Birkaç iş görüşmesine gittim, olmadı. Çok istediğim ve umutlu olduğum bir iş vardı, o da olmayınca tahmin edebileceğimden daha fazla hayal kırıklığına uğradım. İyice içime kapanmaya başladım. Evden çıkmak bile zahmetli bir iş haline gelmeye başladı benim için.
Geçen yıl psikolojik olarak zorlu bir süreç geçirmiştim. Nasıl toparlandığımı bilmiyorum ama iyileşmiştim. Şimdi kendimi yine öyle hissetmeye başladım. Kendimi çok umutsuz ve kapana kısılmış hissediyorum. Hayallerim var ama onları nasıl gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Kötü düşüncelere kapılıyorum.
Bu süreci atlatmak için yardıma ihtiyacım var. Bir yerden toparlanmaya başlamam gerekiyor. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
 
İşi olup da yalnız olanlar çok emin ol. Yaşadıkları ni çok iyi anlıyorum. Bende sosyal fobi var bu yüzden her ortamda zorlanıyorum . Ama yalnızlık dan korkmuyorum çevremde ki pis insanları gördükçe . Kaliteli yalnızlık benimkisi. İnsanın önce kendisini tanıması gerekli kendi kendine yetebilmesi gerekli. İçinde bulunduğun durum çok bunaltıcı biliyorum ama bu durum geçici bende yıllarca işsiz kaldım çok iyi bir bölüm bitirmeme rağmen ama yılmadm . Hamd olsun atandım memurm artık. Ama insanlar çok sahte çalışma hayatı da çok ama çok zor. Kendinı yeterince ifade edemeyince hep alttan aldıkça taviz verdikçe üzerine daha da geliyorlar maalesef iyi insanlar bir elin parmakları kadar az denk geliyor bir ortamda. Mücadeleyi bırakma en dibe düştüğün zaman bil ki o zaman yükselme zamanıdir feraha kavuşma zamanı dir yeter ki sabret mücadele et.
Allah zaı etmez emeklerini yeter ki çabala. .
 
Bence şu yaşadığınız bocalama, neredeyse her mezun gencin yaşadığıyla aynı. Ne yazıkki öyle ha deyince iş bulunmuyor. Siz bu sürede mesleginizle ilgili kursa gidebilir, orada da çevre edinebilirsiniz bence. :) kitap okumaya başlayın, gerçekten iyi hissettiriyor.

Bu arada alanınız nedir?
 
Bence şu yaşadığınız bocalama, neredeyse her mezun gencin yaşadığıyla aynı. Ne yazıkki öyle ha deyince iş bulunmuyor. Siz bu sürede mesleginizle ilgili kursa gidebilir, orada da çevre edinebilirsiniz bence. :) kitap okumaya başlayın, gerçekten iyi hissettiriyor.

Bu arada alanınız nedir?

Endüstri mühendisiyim :)
 
Endüstri mühendisiyim :)

Cok da güzel bir mesleğiniz varmıs gercekten :)

Is bulma sürecinde kurslara gidin, özellikle yabancı dil konusunda kendinizi gelistirin derim ben. Ya da mesleginiz ile ilgili istenilen belgeleri almak icin kurslara yazilabilirsiniz. Hem orada da sizinle ayni bölümden kisilerle tanışıp iş bulma sürecinizi arttirabilirsiniz :)

Ayrıca işkura da kaydolabilirsiniz. Baya bir kişi duydum ordan iş bulan :)
 
Cok da güzel bir mesleğiniz varmıs gercekten :)

Is bulma sürecinde kurslara gidin, özellikle yabancı dil konusunda kendinizi gelistirin derim ben. Ya da mesleginiz ile ilgili istenilen belgeleri almak icin kurslara yazilabilirsiniz. Hem orada da sizinle ayni bölümden kisilerle tanışıp iş bulma sürecinizi arttirabilirsiniz :)

Ayrıca işkura da kaydolabilirsiniz. Baya bir kişi duydum ordan iş bulan :)

Çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için :) bir yerden başlamam gerek artık :)
 
Back
X