- 3 Mayıs 2017
- 34
- 9
- 1
- Konu Sahibi beyondcitylights
-
- #1
Ailenizin tutumu nasıl bu konuda ? baskıcılar mıNe yazacağımı bilemiyorum. Sadece içimi dökmek istedim. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
22 yaşındayım, üniversiteden yeni mezun oldum, memlekete geri döndüm, işsizim ve evde kafayı yiyorum. Hiçbir zaman çok girişken bir insan olmadım, çevremde hep birkaç yakın arkadaşım vardı ve onlarla güzel vakit geçirirdim, bu bana yeterdi. Bayağı da utangaç biriyim, yeni ortamlara girdiğimde çok çekinirim.
Arkadaşlarım ya mezun olmadılar, ya da farklı şehirlerde çalışıyorlar. Şuan yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok o yüzden.
Erkek arkadaşım yurtdışında okuyor. En yakın arkadaşım ve en büyük destekçim o. Ama yanımda olamadığı için kendimi yalnız hissetmeme engel olamıyor.
Birkaç iş görüşmesine gittim, olmadı. Çok istediğim ve umutlu olduğum bir iş vardı, o da olmayınca tahmin edebileceğimden daha fazla hayal kırıklığına uğradım. İyice içime kapanmaya başladım. Evden çıkmak bile zahmetli bir iş haline gelmeye başladı benim için.
Geçen yıl psikolojik olarak zorlu bir süreç geçirmiştim. Nasıl toparlandığımı bilmiyorum ama iyileşmiştim. Şimdi kendimi yine öyle hissetmeye başladım. Kendimi çok umutsuz ve kapana kısılmış hissediyorum. Hayallerim var ama onları nasıl gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Kötü düşüncelere kapılıyorum.
Bu süreci atlatmak için yardıma ihtiyacım var. Bir yerden toparlanmaya başlamam gerekiyor. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
Merhaba.
Yaşam iş ve okul ve arkadaş değildir,bu kalıpları içine sığdırma yaşadığın hayatı, neden insanlardan çekiniyorsun, kimse, kimseden üstün değildir. Sadece kendini ifade etmeyi beceremiyorsun, sevgilini sanaldan mı? veya realden mi tanıyorsun. Bunlar önemli çünkü sanal olarak ilişkiye başladıysanız özgüven eksikliğini de yaşıyorsun. Değişim düşünce de başlar hayatın genelini kapsar, umarım bunu uygularsın
Ailenizin tutumu nasıl bu konuda ? baskıcılar mı
evetİş bulmam konusunda mı?
Ne yazacağımı bilemiyorum. Sadece içimi dökmek istedim. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
22 yaşındayım, üniversiteden yeni mezun oldum, memlekete geri döndüm, işsizim ve evde kafayı yiyorum. Hiçbir zaman çok girişken bir insan olmadım, çevremde hep birkaç yakın arkadaşım vardı ve onlarla güzel vakit geçirirdim, bu bana yeterdi. Bayağı da utangaç biriyim, yeni ortamlara girdiğimde çok çekinirim.
Arkadaşlarım ya mezun olmadılar, ya da farklı şehirlerde çalışıyorlar. Şuan yaşadığım yerde hiç arkadaşım yok o yüzden.
Erkek arkadaşım yurtdışında okuyor. En yakın arkadaşım ve en büyük destekçim o. Ama yanımda olamadığı için kendimi yalnız hissetmeme engel olamıyor.
Birkaç iş görüşmesine gittim, olmadı. Çok istediğim ve umutlu olduğum bir iş vardı, o da olmayınca tahmin edebileceğimden daha fazla hayal kırıklığına uğradım. İyice içime kapanmaya başladım. Evden çıkmak bile zahmetli bir iş haline gelmeye başladı benim için.
Geçen yıl psikolojik olarak zorlu bir süreç geçirmiştim. Nasıl toparlandığımı bilmiyorum ama iyileşmiştim. Şimdi kendimi yine öyle hissetmeye başladım. Kendimi çok umutsuz ve kapana kısılmış hissediyorum. Hayallerim var ama onları nasıl gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Kötü düşüncelere kapılıyorum.
Bu süreci atlatmak için yardıma ihtiyacım var. Bir yerden toparlanmaya başlamam gerekiyor. Ama ne yapacağımı bilmiyorum.
İşi olup da yalnız olanlar çok emin ol. Yaşadıkları ni çok iyi anlıyorum. Bende sosyal fobi var bu yüzden her ortamda zorlanıyorum . Ama yalnızlık dan korkmuyorum çevremde ki pis insanları gördükçe . Kaliteli yalnızlık benimkisi. İnsanın önce kendisini tanıması gerekli kendi kendine yetebilmesi gerekli. İçinde bulunduğun durum çok bunaltıcı biliyorum ama bu durum geçici bende yıllarca işsiz kaldım çok iyi bir bölüm bitirmeme rağmen ama yılmadm . Hamd olsun atandım memurm artık. Ama insanlar çok sahte çalışma hayatı da çok ama çok zor. Kendinı yeterince ifade edemeyince hep alttan aldıkça taviz verdikçe üzerine daha da geliyorlar maalesef iyi insanlar bir elin parmakları kadar az denk geliyor bir ortamda. Mücadeleyi bırakma en dibe düştüğün zaman bil ki o zaman yükselme zamanıdir feraha kavuşma zamanı dir yeter ki sabret mücadele et.
Allah zaı etmez emeklerini yeter ki çabala. .
Bence şu yaşadığınız bocalama, neredeyse her mezun gencin yaşadığıyla aynı. Ne yazıkki öyle ha deyince iş bulunmuyor. Siz bu sürede mesleginizle ilgili kursa gidebilir, orada da çevre edinebilirsiniz bence. :) kitap okumaya başlayın, gerçekten iyi hissettiriyor.
Bu arada alanınız nedir?
Endüstri mühendisiyim :)
Cok da güzel bir mesleğiniz varmıs gercekten :)
Is bulma sürecinde kurslara gidin, özellikle yabancı dil konusunda kendinizi gelistirin derim ben. Ya da mesleginiz ile ilgili istenilen belgeleri almak icin kurslara yazilabilirsiniz. Hem orada da sizinle ayni bölümden kisilerle tanışıp iş bulma sürecinizi arttirabilirsiniz :)
Ayrıca işkura da kaydolabilirsiniz. Baya bir kişi duydum ordan iş bulan :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?