Cidden yalnızım . Insanlarla konuşamıyorum utaniyorum, kizariyorum. Annem bipolar bozuklukluga sahip. Bu yüzden ne evimize kimsenin gelmesine izin verir ne de bir yere huzurla gidebiliriz. Eve arkadaslarimi cagirmama izin vermez. Ya da ben bulusmaya gidersem üzülür. Onu anlıyorum yaninda oluyorum ve her zamanda olucam . Bu yil universiteyi kazandim ve yurtta kaliyorum. Fakat ne dogru durust birini taniyorum ne de konusabiliyorum. Yurtta ve universitede cok az tanidigim var ve onlarla konusurken hep cekiniyorum acaba ne diycekler ne olucak diye takiyorum ozguvensizim. Ve en ufak bir soz ve elestiri de kiriliyorum. Kendimi kapatiyorum. Lise basladigindan beri boyle bunu yikmak istiyorum annem de boyle nasil yapabilirim sizce . Luften tavsiye verin dipsiz bir cukurdayim sanki