galiba yavas yavas depresyona yelken actim. isim icin 1 senelik uzakta cooook uzaklardayim, daha 1 ay oldu, nisanlim burdaydi ziyarette son bikac haftadir oda gitti, 2-3 arkadasim var isten su anlik, ama ben cok yanliz hissediyorum, henuz dogru duzgun tanimiyorum ama hevesimde yok tanimaya kimseyi, efor sarfetmek istemiyorum, eve gidip tek basima ya uyumak yada oturup aglayasim geliyo, babami kaybedeli henuz bikac ay oldu, hep o geliyo aklima, dua ediyorum aklima geldikce, kuran okuyorum ama bu depresyon gecmiyo.
hep aglamak istiyorum, baslayincada resmen hungur hungur afedersiniz bogure bogure agliyorum, bazen neden agladigimi bile bilmiyorum, ama hani derler ya agla acilirsin diye, ne kadar aglasamda bi turlu bitmiyo.. yeni arkadasliklar kurup bu seneyi super gecirmek istesemde, olmuyo, icimden disari cikmak gelmiyo. cikip gezmeyi denedim arkadaslarla konusurken cok efor sarfediyorum, muhabbet bitmesin, sessizlik olmasin diye habire dicek bisey bulma zorunlulugunda hissediyorum kendimi, buda beni yanliz kalmayi tercih ettiriyo.
ne yapiim, bilmiyorum, psikolog gormek istiyorum ama burda biraz zor ve sanirim pahaliya patlicak, cok kotuyum ya, akil verin nolur
hep aglamak istiyorum, baslayincada resmen hungur hungur afedersiniz bogure bogure agliyorum, bazen neden agladigimi bile bilmiyorum, ama hani derler ya agla acilirsin diye, ne kadar aglasamda bi turlu bitmiyo.. yeni arkadasliklar kurup bu seneyi super gecirmek istesemde, olmuyo, icimden disari cikmak gelmiyo. cikip gezmeyi denedim arkadaslarla konusurken cok efor sarfediyorum, muhabbet bitmesin, sessizlik olmasin diye habire dicek bisey bulma zorunlulugunda hissediyorum kendimi, buda beni yanliz kalmayi tercih ettiriyo.
ne yapiim, bilmiyorum, psikolog gormek istiyorum ama burda biraz zor ve sanirim pahaliya patlicak, cok kotuyum ya, akil verin nolur
