çok zor durumdayım yardıım :(

Merhaba arkadaslar suan sizin düsüncelerinize ve yorumlarınıza cok ihtiyacım var.Benim yaklasık 8 aydır bir birlikteliğim var,üniversitede okuyorum.Fakat öyle kötü bir dönemden geciyorum ki napsam gercekten bilmiyorum.söyle anlatmam gerekirse erkek arkadsımı ailem cok önermedigini söylüyolar fakat hic bir sekilde bi tanısmıslıkları yok nedendir bilmem pek hoslanmadılar ondan.ben bu durumu sevgilime şimdiye kadar hic caktırmamaya calıstım üzülmesin diye bi şekilde idare ettim ailem o cocukla görüsmiceksin demiyo ama hoslanmadıkları icin ben kendim rahatsız oluyorum haliyle.hatta bazen yalanlar söylemek zorunda kalıyorum onnunla degildim falan diyorum.ne yazık ki sorunum sadece bu kadar değil ben bu cocukla gecen sene cıkmaya basladım ve cok sacma bi nedendden dlayı ozamanki bi arkadasımla tartıstılar ve araları bozuldu ve haliyle benim de arkadaslarımla aram bozuldu.okulun ikinci dönemi onlardan tamamen koptuk sadece sevgilimle görüstüm ve aramız bozuk oldugu icin onlarla hic takılmadım yaz boyu da görüsmedim 1 hafta sonra okulum acılcak.okula gecen sene daha yeni basladım ve o konusmadıgım arkadas cevremden cok insanla da görüsmüyorum acıkcası şimdi okul acılınca yalnız kalmıs olucam muhtemelen ve erkek arkadsımla ilgili de kafam cok karısık.onu cok seviyorum bu bi gercek.onun da beni cok sevdigine eminim. her ayrılısımızda ufak tefek küslüklerimizde peşimi 1 dk bile bırakmadı zaten bana her an deli gibi asık oldugunu,benden iyisini bulamayacagını söyleyip duruyo..ara ara caktırmadan ciddi oldugunu,evlilik istedigini bile ima etti bi cok kez.ama söyle bi sorun var ki erkek arkadasımın ( bunu yeni yeni anlıyorum sanki) görüstügü öyle fazla arkadası yok.bu sene mezun olucak ve gidicek okulda arkadasları var ama hic biriyle iyi degil arası kısaca cevresi dar bi insan.bi erkek icin bu cok önemli diye düsünüyorum ben.bunun yanı sıra okudugu bölüm de hic acıcı degil yani bi gelecek vaat etmeyen pek kimselerin tercih etmedigi bi bölüm.mezun olunca napcak hic bilmiyorum.bunun dısında cok olumlu özelliklere de sahip tabi ki..mesela cok kültürlü,bilgili,dolu bi insan.ailesi oldukca düzgün.ama aannem bile okdugu bölümü begenmedigini benim cok cok daha iyilerini bulucagımı söylemişti zamanında.onu cok seviyorum ve onu unutmamamın cok zor oldugunu biliyorum ama onunla devam edersem bu sene de hem arkdaslarımdan olucam,yani ben de yalnız kalmaya devam edicem.onun yüzünden sosyal bi insan olamıcam en güzel yıllarım olan üniversite yıllarımı bos bos geciricem.üstelik gercekten onunla bi gelecegimiz olur mu bilmiyorum.sanırım mantıklı düsünüpü artık bitirmem gerek bu umutsuz askı icimde cok zor oldugunu biliyorum ama baska napabilirim ..öyle üzülüyorum ki üzüntüden gözüme kan oturdu ondan ayrılırsam onu ortada bırakmıs gibi olcak o da cok hassas bi insan eminim yıkılır böyle biseyde.cok caresizim deliler gibi seviyorum belki ama olmıcak biri gercekten kimse onunla birlikte olmamı istemiyor bu nasıl bisey anlamadım ben ( napabilirim arkadaslar nolur bana yardım edin..bu sekilde devam da edemiyorum,ondan ayrılmak da cok zor olucak zaten benden kopamıcagını duruyo seni bırakmam nolursa olsun diyo hep.benim de onu unutmam suan icin imkansız gibi gözüküyo ama dedigim gibi mantıklı düsünmek zorundayım galiba ooooof oooof acil yardııııım!!

cümleler biraz kopuk olabilir,suanki üzüntüm ve sıkıntımla nasıl yazdım bilmiyorum ksura bakmayın arkadaslar.yardımlarınızı acil bekliyorum,önerilerinize cok ihtiyacım var (

hepsini okuyamadım canım kusura bakma..uzun geldi biraz ama ailenin istemediği biri sonunda iyi olmuyor.ben de bi ilişki yaşadım üç yıl sürdü..ailem ilk başta sırf ben üzülmeyeyim diye bir şey demeişti ama ben hissediyordum babamın çocuğu çok beğenmediğini..neyse gel zaman git zaman biz ayrıldık ve çocuğun bana çektirmediği kalmadı sonradan babam bırak bu çocuğu dedi ama dinlemedim.sonra da babamın sözüne geldim kendi yaşadıklarımla vardım doğruya..bu yüzden şimdi bi ilşki yaşayacak olsam önce babama aileme danışırım eğer uygun bulmazlarsa hiç uğraşmam..tabi bnm yaşımın verdiği olgunluk da var sen kaç yaşındasın bilmiyorum ama..ben 24 yaşındayım ve bu saaten sonra lay lam lom bi ilşki yaşayamam evlenmek için görüşürüm biri olursa..o yüzden sana tavsiyem kendini yıpratma tabi ki tecrübelerle oluyor ,zamanla varıyoruz doğrulara ama çok geç olmasın sakın..

cnn24 .!.:

hepsini okuyamadım canım kusura bakma..uzun geldi biraz ama ailenin istemediği biri sonunda iyi olmuyor.ben de bi ilişki yaşadım üç yıl sürdü..ailem ilk başta sırf ben üzülmeyeyim diye bir şey demeişti ama ben hissediyordum babamın çocuğu çok beğenmediğini..neyse gel zaman git zaman biz ayrıldık ve çocuğun bana çektirmediği kalmadı sonradan babam bırak bu çocuğu dedi ama dinlemedim.sonra da babamın sözüne geldim kendi yaşadıklarımla vardım doğruya..bu yüzden şimdi bi ilşki yaşayacak olsam önce babama aileme danışırım eğer uygun bulmazlarsa hiç uğraşmam..tabi bnm yaşımın verdiği olgunluk da var sen kaç yaşındasın bilmiyorum ama..ben 24 yaşındayım ve bu saaten sonra lay lam lom bi ilşki yaşayamam evlenmek için görüşürüm biri olursa..o yüzden sana tavsiyem kendini yıpratma tabi ki tecrübelerle oluyor ,zamanla varıyoruz doğrulara ama çok geç olmasın sakın..

Genişletmek için tıkla...

anladım kötü olmus ama sonunda dogru yol bulunmus en azından ben 20 yasındaym napsam bilmiyorum gercekten ayrılmak cok zor sizin de öyle olmustur sanırım unutmak hic kolay olmamıstır..nasıl atlattınız ben gercekten eger ayrılırsam hic atlatamayacagımı düsünüyorum.o da cok üzülcek biliyorum bi de nasıl ne diyip ayrılcam hic bilmiyorum

sen istesen de istemesen de o ilişki zaten bitecek ki :) ayrıl veya ayrılma diyemeyiz, aklını kullan diyorum sadece.

cerentrmn .!.:

anladım kötü olmus ama sonunda dogru yol bulunmus en azından ben 20 yasındaym napsam bilmiyorum gercekten ayrılmak cok zor sizin de öyle olmustur sanırım unutmak hic kolay olmamıstır..nasıl atlattınız ben gercekten eger ayrılırsam hic atlatamayacagımı düsünüyorum.o da cok üzülcek biliyorum bi de nasıl ne diyip ayrılcam hic bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

cnm o kadar zor günler geçirdim ki..hergün ağladım.önce psikoloğa gittim bana dedi ki ağla ağlayabildiğin kadar biraz acı çekmekle ölmezsin dedi.çünkü bu ilişkinin bana zarar verdiğini o da anlamıştı ve ilerde mutsuz olacağımı.çok gel gitler yaşadım 4 defa falan ayrıl barış ayrıl barış..ama sonuç aynı oldu çünkü unutma ki bi kişiyi asla değiştiremiyorsun.ben şöyle düşünürdüm ben onun için fedakarlık yaparsam o da yapar ben aldatmazsam sadık olursam o da yapmaz mantığı vardı ama hiç te öyle değilmiş.insanın içinde varsa er ya da geç yapacağını yapıyor.defalarca aldatmış bni çok basit taktiklerle ama ben o kadar aşıktım ki hiç böyle bir ihtimal vermemiştim..neyse zaten bu gelgitler çok yıprattı..araya onun arkadaşları girdi düzeltmek için başkası girince araya insanın kafası daha da karışıyor.kendi mi suçladım falan..düşün tek bir suçum bile yoktu ama beni öyle bir bastırmışlar ki hep haksız görüyordum kendimi..şuan tam anlamıyla atlattım sayılamaz ama o ilk başta ki acı çok fena oluyor dünya başına yıkılmış karanlıkta kalmışsın gibi..işte şuan o acı yok.önce olayın mantığını kabul ettim ben.bu adamla kesinlikle olmaz ve şimdi nasılsa ölünceye kadar aynı olacak asla değişmeyecek.ve beni de sevseydi bunların hiç birini yapmazdı.zaten önce mantık kabul edermiş sonra da duygular..arada ağlamalırım oluyor ama 1 2 dklık..sonra yine güne devam edebiliyorum iyi kötü..sonuç olarak acım azaldı eskisi kadar yoğun değil.ve bu da geçecek..unutma eğer ailen istemiyorsa mutlaka hissetmiştir..onlar bizim kötü olmamızı ister mi hiç.bak hiç saf olma gözünü aç benim aşkım yapmaz falan deme tamam güven şart ama..olsun benden sana abla tavsiyesi..ailen her zaman yaznında olur sen kötü olsanda onları kırma sakın..ben çok kırdım ve şuan pişmanım.bak daha gençsin herşeyi yaşayarak öğreniceksin ama hayatla da inatlaşmanın bir anlamı yok..kaderimixi biz seçiyoruz aslında.bir de ben çok namaz kıldım.allahım dedim eğer hayırlı değilse bu insan bnm için göster bana dedim.kafama kaka kaka göster bana bunu...o kadar çok yalışını gördüm ki4,5 ayda..şuan 1,5 aydır ne sesini duyuyorum ne de konuşuyorum onunla..hatta hemen birini bulmuş önümden geçtiler içim o kadar acıdı ki...bir de asla kendini ezdirme bir erkeğe..dertleşmek istersen yazabilirsin bana canımm

cnm bir de çevrsi yok demişsin biz kızlar buna önem veriyoruz sanırım çünkü bende sırf onun çevresi çok diye etkileniştim.girdiği ortamda sayılıp sevilen biri neşeli esprili ama öyle oluncada ne oluyor bu insanın etrafında hep birileri oluyor..kötü arkadaşlar artıyor,kızlar çoğalıyor..yani ağzı laf yapan birinin aldatma ihtimali de biraz yüksek oluyor..o yüzden o tarz şeylere çok takılma derim.bi kaç samimi adam gibi arkadaşı olsun,e akrabası eşi dostu vardır..illa ki ortam çocuğu olmasına gerek yok.mesela ben çok memnun olurdum gittiğimiz her yerde sevilen biriyle çıkmak..ama hep problem yarattı sonunda.ailesi de iyiymiş aslında..benimkinin ne ailesi iyiydi,ne de arkadaş çevresi.hepsi içen gününü gün eden kendilerine asla acı çektirmeyen tipler.her anı dolu dolu yaşayan..ilk başta hoşuma gitmişti o ortama girmek,beni de sevmişlerdi..ama sen evlilik düşünüyorsan buna çok takılma bence..sosyallik önemli bişey ama ikinizin yapabileceği ortak zevkler olsa daha hoş olur.mesela bi fotoğrafçılık kursu,geziler...yaınızda da samimi bi kaç arkadaşınız..sonra çok arkadaş olunca insanın kafası çok ağrıyor.ama işte ailen istememiş bn ona takıldım:S