Bugünlerde sürekli ağlıyorum. Etrafımdaki bir çok insanın söylediği şeyler beni çok kırıyor. Mesela bir tane komşumuz var ne evine giderim ne görüşürüm kızı en yakın arkadaşım kıza ayıp olmasın bir uğrayayım dedim 6 aydır gitmiyordum gittiğime resmen lanet ettirdi bana. O kadar kırdı ki söyledikleri. Sonra teyzem var bir tane o anneme söylüyor bir sürü şey. Hepsi beni aynı yerden vuruyor. Yok akıllı sanırlarmış beni de boşanmışmışım. Mesela teyzemin dediği laf aynen şu; böyle gidiyorlar tembel tembel oturuyorlar sonra dönüp geliyorlar. Ben iş yapmadığım için boşanmadım ki benim boşanma sebebim özel. Herkes de bunu biliyor çünkü, üç sene oldu ayrılalı. Ben artık hiç kimseyle görüşmek istemiyorum. Etrafım böyle yüzüme gülüp ardımdan bak bak diyen insanlarla dolu sanırım. Kimseye güvenemiyorum. Ama boşandığım için hiçbir zaman pişman olmadım. Evlendiğim için oldum boşandığım için olmadım. O teyzem mesela o komşu mesela evlenirken neler dediklerini biliyorum. Biri de karşıma çıkıp dememişti kızım bu adamla boşanırsın diye. Duvar arasında olacak bir sorunu kim bilirdi ki. Ne ben Ne onlar. O zaman neden bu laflar şimdi. Hiç mi Allah tan korkuları yok.. Ben namussuzluk mu yaptım. Kaldı ki ailem bana destek veriyor Babam gelip aldı beni o evden.. Neden hayalleri yıkılan yeniden kendini tamir etmeye uğraşan iç dünyasında zaten bir çok sıkıntı çeken bir insana bu kadar eziyet desdursuz itham neden? Hiç mi düşünmüyorlar üzülür mü kızırılır mı diye. Neden sürekli kınanıyorum ben. Allah ın hak saydığı kınamadığı bir şeyi neden ayıpmış gibi sürekli yüzüne vuruyorlar insanın.. neye hizmet ediyorlar anlayamıyorum.. O komşumuz mesela konuşmaktan kaçarım sürekli muhatap olmamaya çalışırım ortamında durmam ama, arada derede laf sokuyor hep annenleri ne kadar üzdün, kolaysa sen affet onları, madem biliyorsun bu kadar sen neden yaptın o hatayı. Ya hata değil o ben sevdim evlendim anlaşamadım bunu anlamak bu kadar mı zor. Ne çektiğimi biliyor musunuz siz, kaç defa kapımı açtınız derdimi sardınız da konuşuyorsunuz. Ben bizim toplumdan baskıların iki yüzlülüğünden bıktım artık. Mert kimse yok.. Ben gayet hayatını mutlu yaşayan kendi halinde bir insanım. 3 sene olmuş kimseyle adımı çıkartmadım ailemin lafından sözünden çıkmadım eee ölelim biz o zaman.. kızları diri diri gömdükleri zaman gibi gömün bizi de
3 senedir bu iki insan değil her yerde çıkıyor karşıma kadınlı erkekli ya asılıyorlar ya vebalıymışım gibi pislik mişim gibi bakıyorlar. Ya bu başarısızlık değil olmayınca olmuyor.. zaten yıkıcı üzücü bir olay vurun kahpeye yapmanın manası ne. Ne kadar üstüme de gelseler yediğim lokmamı boğazıma da dizseler pişman değilim boşandığım için ve inadımı da kırmayacağım. Ben kötü bir şey yapmadım utanmıyorum bundan.. Herkes niye kendi işine bakmıyor anlamıyorum.. Çok bunaldım artık boğazımı geçti sabır sabır diye diye doldum iki gündür ağlıyorum neden diye, neden??