eşim çok iyi bi insandır, merhametlidir.. çok iyi bi babadır.. çocuklarına aşıktır. her zaman, her yerde sevgisini, ilgisini göstermekten çekinmez.. çok iyi bi evlattır.. anne babasına hem maddi hem manevi destek olmaya çalışır.. ve çok iyi bi eştir.. benim düşüncelerim onun için önemlidir.. isteklerim onun için ön plandadır hep.. saygılır, merhametlidir bana karşı...söylemesede sevgisini anlarım bakışlarından.. ama özel günlerin hiç birini hatırlamaz. hediye çiçek vs almaz, iltifat etmez öle sık sık.. ama bilirim art niyet olmadığını.. tamamen kendi kişiliği ile alakalı.. kendini ne kadar zorlasada yapamaz... bana kuzularımın annesi diye seslenmesinden, her zaman her yerde,sabrımı, merhametimi, ve anneliğimi başkalarına karşı övmesinden, bişey anlattığm zaman, elini çenesinin altına koyup sanki dünyanın en önemli konuşmasını dinliyomuş gibi beni dinlemesinden, yaptığım yemeği beğenmediği zaman, çaktırmamasından ve tabağını bitirmek için insanüstü bi çaba harcamasından :) saygıılı olmasından, hatalı olduğunu anladığı zaman özür dilemeyi bilmesinden anlarım beni ne kadar çok sevdiğini.. evet, hiçbir özel günü hatırlamaz, önem vermz.. çiçekle hediyeyle eve gelmez, romantik değildir hiç.. ama bunlarda yaptıklarının yanında nazar boncuğu olsun... yakışıklı veya zengin olması hiç önemli değil.. insanı huy sevdirir.. size verdiği değer sevdirir.. işte bu yüzden ben eşimi çok seviyorum.. eşliğine, babalığına insanlığına hayran olduğumu saklayamıyorum..
senin gibi bi arkadaş da bu dertten yakınmıştı bu mesajı ona yazmıştım... bazı erkeklerin huyu böyle canım... çok takılma..
