merhaba,sizinle bişi paylaşmak istiyorum.Aslında bunu neden yazmak istediğimi de bilmiyorum sanırım kimseyle konuşamadıgımdan.Ben 25 yasında genç bi kızım.Herseyden mutsuz olan bi kız.Hiç bişiden zevk almayan bi kız.içtiği suyun bile anlamı olmayan bi kız.Herseyim var.evim param sağlığım..ama kendimi hiç sevmiyorum.hiç bişeyimi sevmiyorum.Kötü bi insan değilim.aşırı merhametli ve iyi niyetliyim çevreme göre.insanlar beni seviyo .ama ben kendimi sevmiyorum.kendime özgüvenim saygım yok.aynaya baktıgımda kendimi çirkin buluyorum.acıdan zevk alıyorum galiba ve bunu düzeltemiyorum.sürekli üzülüp ağlıyorum.şimdi diyeceksiniz ki bi psikiyatriste git.ama durum öyle değil. ruh hastası değilim bunu da biliyorum yani ileri boyutta değilim. her konuda basarılı olabilecek kapasitedeyim.iyi bi eğitim hayatım var.ama gel görün ki sürekli bi üzüntü hali var üstümde,kolumu kaldırmak istemiyorum,insanlardan uzaklaşıyorum git gide.sohbet etmek istemiyorum.bazen kimseyle görüşmemek için evimden dışarı cıkmıyorum.ailem farkında üzülüp harap oluyorlar.ben kaynağını bulamıyorum.allah bana büyük bi dert vericek diye de korkuyorum.şükretmem gerekiyor.ediyorum ama bu ruh hali üzerime yapışıp kaldı.bana yardım edin,tüm samimiyetimle yazıyrum bu satırları sizlere...kendimi nasıl sevebilirim,nasıl değer verebilirim...
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
çözüm bulamıyorum
- Konu Sahibi violin82
- Başlangıç Tarihi
yaşadığın bazı olaylar özgüvenine zarar vermiş ..zaten sessiz yapılı biriysen daha çok hayattan soğumana sebep olmuş maalesef ..
öncelikle böyle olmak zorunda değilim de kendine .... herşey bizim elimizde birazda biliyor musun ?
birilerinin bizi farketmesi öyle zor ki ..sen kendine değer ver ..hayata küsme ... fani dünya zaten hepimiz gelip geçicez .. maneviyatına yüklenmeni tavsiye ediyorum....
öncelikle böyle olmak zorunda değilim de kendine .... herşey bizim elimizde birazda biliyor musun ?
birilerinin bizi farketmesi öyle zor ki ..sen kendine değer ver ..hayata küsme ... fani dünya zaten hepimiz gelip geçicez .. maneviyatına yüklenmeni tavsiye ediyorum....
- 31 Temmuz 2011
- 10.135
- 17.418
- 298
- 3 Eylül 2012
- 21.884
- 57.709
- 798
maneviyat eksikliğini nasıl tamamlayabilirim?o konuda o kadar az bilgiye sahibim ki nerden nasıl baslamam gerektiğini bilmiyorum.ayrıca psikolga gitmek istiyorum ilaç depresan almaktan korkuyorum daha cok uyusturur diye.arkadaşlar bi çözüm bulmalıyım ya iyice dibe batacağım ya da sıcrayıp kendime geleceim.tabi ki herseyin para olmadıgını biliyorum olsa zaten boyle olmazdım ki,istediğim herseye sahip olabiliyorum ama hepsi bos geliyo.ben huzur istiyorum kendime yetmek.kendimle mutlu olmak.
merhabalar. yazdıklarından anladığım şu ki gerçekten yardıma ihtiyacın var. bu illa bir psikiyatrist olmak zorunda değil. etrafında güvenebileceğin, sıkıntılarını paylaşabileceğin insanlar yok mu?ayrıca evet ruh hastası değilsin ama söylemek istiyorum bir uzmandan yardım almak için bu durumun daha da vahimleşmesini bekleme lütfen.sağlıklı bir insan olduğunu söylüyorsun ne mutlu sana ama ruh halin bir süre sonra bedensel sağlığına da olumsuz olarak yansıyabilir ve bunu yaşamanı istemem.benim önerim psikiyatrist değil bir psikolog veya psikolojik danışmanla görüşmen. inan bana seni anlayan, sana bazı konularda farkındalık yaratıcak biriyle görüşmek seni gerçekten rahatlatıcaktır. ben de bir psikolojik danışmanım ama çok sık yardım alırım. ve o kadar çok yararlı olur ki, sanki kocaman yükler omzumdan iner ve her defasında kendi kendime farkına varamadığım şeyleri farketmeme neden olur.olumlu veya olumsuz. lütfen kendini bu kadar hırpalama, üzme.
- 3 Eylül 2012
- 21.884
- 57.709
- 798
Namaz kılmak inanılmaz rahatlatır denesen anlarsın..
Bilmiyorum şu duayı falan diye düşünme
Bildiğin dualar ile bir kıl hele bak nasıl huzur dolacaksın o an
Dua et bol bol ve de..
hocam yansıyor zaten yemek yiyemiyorum hiç acıkmıyorum acıksam canım istemiyo.yüzüm soluyo.gözümün feri gitti.çevremde insanlar var tabi ama ben ailemden uzaktayım.okuyorum tek başımayım burda kimsem yok.etrafımdan kopuğum.anlatamıyorum yardım bekleyemiyorum kimseden.memleketime gittiğimde annem psikologa götürücem dedi.umarım faydası olur.beden sağlığı gibi ruh sağlığı da bazen dışardan desteğe ihtiyac duyuyor farkındayım,insan bazen tek basına yenemiyor.ne mutlu güçlü yalnız ayağa kalkabilenlere.
canım ya aynı şeyleri bende yaşadım hala da yaşıyorum, daimi olmasada namaz kılıp kuran-ı kerim okuyorum. Namazımı filan daimi kılmak isiyorum.
Abdeste bile bazen üşeniyorum. Psikiyatr buldum bende gitcem 2 hafta içinde. Uzman desteği almazsan bu için içinden çıkamazsın ben onu anladım.
Ölüm hariç herşeyin çaresi vardır. Umudunu kaybetme.
Abdeste bile bazen üşeniyorum. Psikiyatr buldum bende gitcem 2 hafta içinde. Uzman desteği almazsan bu için içinden çıkamazsın ben onu anladım.
Ölüm hariç herşeyin çaresi vardır. Umudunu kaybetme.
- 7 Ağustos 2010
- 983
- 2.105
- 113
Psikiyatrlar ilaç yazar ve sende depresyon var.
Bunu şu şekilde düşün, eğer başın ağrıyorsa ağrı kesici alırsın. Ruhun ağrıyorsa da anti-depresan. Antidepresanların hepsi uyuşturmaz, kimi çok hafif dozdadır. Mesela serotonin diye bir madde var. Bu maddenin birikmesi lazım ki mutlu olalım. Ama sende bütün musluklar açıksa, o serotonin havuzu bir türlü dolamaz. Bazı minik dozlu antidepresanlar, o muslukların birkaçını kapatıyor ki beyin rahatlasın. Serotonin biriksin ki beyin mutlu olabilsin.
Ağır olan ilaçlar tüm mutluluk musluklarını kapattığı gibi, beyindeki his ile ilgili diğer tüm muslukları kapatıyor, o zaman "uçarsın" işte. Hiçbir şey hissedemez, hiçbir duyguyu yaşayamazsın. Ölü gibi, ruh gibi dolanırsın. Ama düşük dozda bir ilaç sana zarar vermez, his ve duygu durumlarına olumsuz etkide bulunmaz. Sadece bir bardak çay içip çikolata yemiş gibi keyifli hissedersin kendini.
Psikologlar ise bu durumu ilaçsız tedavi ederler ama daha masraflıdırlar. Psikologlar sayesinde, beynine o musluk vanalarını kapatma emrini ilaçsız olarak sen verirsin ve mutlu olmayı öğrenirsin ama bu tedavi, ilaç kadar kısa sürede etki edemez. Psikolog seanslarının etki etmesi çok uzun sürebilir.
Bence bir uzman görüşü al. Bu noktada durumunun ne kadar vahim olduğunu, ilaçlı ya da ilaçsız tedaviden hangisinin seçileceğini danış.
Ve bu tür doktorlara gidenlere "deli, ruh hastası" falan deme. Hepimiz az ya da çok ruh hastasıyız.
Bunu şu şekilde düşün, eğer başın ağrıyorsa ağrı kesici alırsın. Ruhun ağrıyorsa da anti-depresan. Antidepresanların hepsi uyuşturmaz, kimi çok hafif dozdadır. Mesela serotonin diye bir madde var. Bu maddenin birikmesi lazım ki mutlu olalım. Ama sende bütün musluklar açıksa, o serotonin havuzu bir türlü dolamaz. Bazı minik dozlu antidepresanlar, o muslukların birkaçını kapatıyor ki beyin rahatlasın. Serotonin biriksin ki beyin mutlu olabilsin.
Ağır olan ilaçlar tüm mutluluk musluklarını kapattığı gibi, beyindeki his ile ilgili diğer tüm muslukları kapatıyor, o zaman "uçarsın" işte. Hiçbir şey hissedemez, hiçbir duyguyu yaşayamazsın. Ölü gibi, ruh gibi dolanırsın. Ama düşük dozda bir ilaç sana zarar vermez, his ve duygu durumlarına olumsuz etkide bulunmaz. Sadece bir bardak çay içip çikolata yemiş gibi keyifli hissedersin kendini.
Psikologlar ise bu durumu ilaçsız tedavi ederler ama daha masraflıdırlar. Psikologlar sayesinde, beynine o musluk vanalarını kapatma emrini ilaçsız olarak sen verirsin ve mutlu olmayı öğrenirsin ama bu tedavi, ilaç kadar kısa sürede etki edemez. Psikolog seanslarının etki etmesi çok uzun sürebilir.
Bence bir uzman görüşü al. Bu noktada durumunun ne kadar vahim olduğunu, ilaçlı ya da ilaçsız tedaviden hangisinin seçileceğini danış.
Ve bu tür doktorlara gidenlere "deli, ruh hastası" falan deme. Hepimiz az ya da çok ruh hastasıyız.
söylediklerinizi uygulamaya calışacağım ilk işim de destek almak olacak.zor bi dönem geçiriyorum fikirleriniz benim için pırlanta değerinde.bunlar muhtemelen benim bilinç altımda kalmıs acı olayların izleri.bulamıyorum hangisi ,cunku cok var..hassas duygusal insaların sanırım ortak derdi bu.fazla kırılgan olup içlerine atıyolar.bende oyleyim..
hayatımda biri var zaten.üç yıldır .benden beter durumda,ama o umursamaz günü yaşıyor..sanırım birazda onun desteği ile (!) böyle oldum sağolsun cok pozitiftir.sürekli beni över mutlu eder değer verir....
sevgi işte..insan katlanıyor kendisi üzülse yok olsa bile..belki de vicdan...
ilk kopuşu ne zaman yaşadın peki bir olay mı oldu ?
yardım almak için ruh hastası olmaya gerek yok zaten :)
hayatında olumlu olan ve olmayan bir listesini yapmakla başlayabilirsin ve olumsuz olanlardan başlayarak bunlar için ne yapabilirsin seni en fazla yaralayan şey nedir?
depresyon belirtileri gösteriyorsun. ilaç kullansan bile psikoterapiyle eş zamanlı yürütmelisin canım
yardım almak için ruh hastası olmaya gerek yok zaten :)
hayatında olumlu olan ve olmayan bir listesini yapmakla başlayabilirsin ve olumsuz olanlardan başlayarak bunlar için ne yapabilirsin seni en fazla yaralayan şey nedir?
depresyon belirtileri gösteriyorsun. ilaç kullansan bile psikoterapiyle eş zamanlı yürütmelisin canım
Arkadaş çevren olmalı, öyle kıytırıktan değil can dostun olacak cinsten
Maneviyata yönelebilirsin, iç huzur için
Kendini sevmemeni anlamadım ama ufak tefek saç gibi değişiklikler yapabilirsin
Ama psikologa gitme fikrinde de katı olmanı anlamadım, git anlat rahatla ne olacak..
Maneviyata yönelebilirsin, iç huzur için
Kendini sevmemeni anlamadım ama ufak tefek saç gibi değişiklikler yapabilirsin
Ama psikologa gitme fikrinde de katı olmanı anlamadım, git anlat rahatla ne olacak..
deprosyanda görünüyorsun.mutlaka bilinç altına ittiğin ama seni üzen bir durum olmalı..hiç sebepsiz yere insanlar
mutsuz olmazlar.kendini daha iyi hissetmek ya da kendi durumunun daha iyi olduğunu idrak etmek için çocuk yuvalarına,yaşlı bakım evlerine
ya da bir hastaneye gitmeyi denedin mi?
mutsuz olmazlar.kendini daha iyi hissetmek ya da kendi durumunun daha iyi olduğunu idrak etmek için çocuk yuvalarına,yaşlı bakım evlerine
ya da bir hastaneye gitmeyi denedin mi?
