Evlenmeden önce eşinizi ne kadar süredir tanıyordunuz?
Şu yüzden soruyorum, çiftler birbirlerini iyice tanıyana kadar böyle tartışmalar, sürtüşmeler oluyor genelde. Aynı evde yaşamaya başlayıp, zamanla birbirinizin beklentilerini, tepkilerini çözdükçe, ikide bir kavga edemeyecek kadar uyumlu hale geliyorsunuz merak etmeyin. Yeter ki arada sevgi ve birbirinizi tanıma azmi olsun. Bizde de durum böyleydi. Öyle bağıra çağıra tartışmadık hiç bir zaman ama incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler için trip yaptığım, küstüğüm, eşimin alındığı durumlar çok olmuştu ilk zamanlarımızda. 5 yılı devirdik, en son ne zaman tartıştığımızı hatırlamıyorum inanın.
Yani kendinize biraz daha zaman verin bence. 3 ay daha çok yeni. Zamanla sorunların kendiliğinden çözülemeyeceğini görürseniz, elbette bir uzmandan yardım alırsınız.
evliliğin kolay olmadığını biliyorsunuz değil mi? sonuçta insanın annesine babasına nazı geçebiliyor. kardeşine belki emir kipiyle getir götür diyebiliyorsun mesela, ama eşine "getirir misin?" demezsen alınıyor.. ya da öyle bir an geliyor "yok be" desen adam "be'li konuşma" diyebiliyor.. evliliğin ilk dönemlerinde alınganlık çok oluyor..hiç kolay bir şey değil ki, bir insanla aynı evi,yatağı,hayatı paylaşmak... bu arada ben de 3 aylık evliyim.. ama bunlara hazırlıklıydım.. anne-baba kardeşler seni ne olursa olsun kabul eden insanlar.. ama eşinle ortak bir dil, bir uyum yakalaman gerekiyor.. karşılıklı özen bekliyorsun.. ben de ani sinirlenen biriyimdir mesela. ama eşimle tanıştıktan sonra bu huyumu törpülemeye çalışıyorum.. bence siz de bunu deneyin.. böyle abuk subuk bir şey olur da kan beyninize sıçrar, o an derin bir nefes alın hatta 10a kadar sayın:))ilk zamanlar eşim, o dönem erkek arkadaşımdı, derin nefes alınca da "ne var ne oldu da öfke kontrolü yapıyorsun" der yani yine uyuz olurdu benim sinirlenmeme...
zamanla başarıyorsunuz.. ben çok daha sinirli bi insandım eşimle tanışmadan önce. şimdi mülayim oldum denebilir:))
ha eşinizin tahammül edemediğiniz huyları varsa bilemem, bunları sinir anında değil sakinken konuşmak gerekir. ben bundan bundan hoşlanmıyorum, bana böyle davranmanı istemiyorum diye..
mesela benim açımdan sorun eşimin çok disiplinli ve düzenli olması. her şeyden anlar. bulaşıktan da çamaşırdan da yemekten de ütüden de anlar.. benim mükemmel olmamı hiç hata yapmamamı ister. hem harika bir ev kadını olmalıyım hem hırslı bir iş kadını. hep bakımlı olmalıyım mesela. iyi giyinmeliyim. asla kendimi geliştirmekten vazgeçmemeliyim. mesela eşime göre çocuğa bakıcı bakmalı ve ben gelişimimi sürdürmeliyim. oysa Allah nasip eder de olursa çocuğuma 2-3 yıl bakabilmek istiyordum ben. ama anlattım örneklerle gösterdim, kendisinin de hatalarının olabildiğini mükemmel olmak zorunda olmadığımı. bulduk bir orta yolu..
yoksa, biz daha balayının ilk günü, "yarın dönelim, anlaşamıyoruz ne yapalım, ailelere izah ederiz denedik olmadı deriz" şeklinde bir konuşma yapmış bir çiftiz:))
hemen pes etmeyin. ihtiyaç duyuyorsanız psikologa gidin tabi ama, kendi kendinize de çıkış yolu bulabilirsiniz. yeter ki önemli olanın sevginiz kurduğunuz yuvanız olduğunu unutmayın...
cnmm ewliliğin ilk aylarında böle oluyo malesef bnde yeni ewliyken çok ağlardım kawgalar ederdik çoğu kez ayrılık lafı geçiyodu
bu şu sebepten oluyo genelde bnm sözüm geçicek bnm sözüm olucak dawası yani içinde hep bu war ewlilik ne flört dönemine ne nişanlılık dönemine benziyo eşinin bilmediği biçok yönüyle karşılaşıyosun sana tawsiyem sorunlar önemsizse ki öle diyosun birbirinizi yıpratmayın kırmayın çnkü bu kawgalar unutulmuyo ilerde hep yüzüne wurulmasın sen brz alttan al idare etmek genelde kadna düşüyo sıkma canını bak mübarek gün ara eşini konuş yada msj at
tmm cnmmm en gzl zamanınız böle üzülerek geçirmeyin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?