sağduyulu, bilge kadınların fikirlerini rica ediyorum.
en ufak stresi ve kaygılı durumları bile kaldıramıyorum.evrakla ilgili bir hata yaptım elim ayağıma dolandı.idarecilerim alay etti cevap bile veremiyorum ki normalde hazır cevap biriyimdir. uzun bir izinden sonra yeniden işe başlamak bana aşırı zor geldi.
34 yaşında bekar,yalnız yaşayan bir kadınım.ailemden ayrıyım ama aramız iyi. işimde çok iyiyim ama özel hayatımda ilişkilerde berbatım. tatil dönemi evimi temizledim saglikli beslendim taaa ki flörtüm dan diye beni bırakana kadar. birden dağıldım sanki her duygum pamuk ipliğine baĝlı..uzun zaman terapi aldım ama yine aynıyım.bazen haksızlığa net konuşan güçlü görünen biri bazen de 8 yaşında mahçup kalan bir kız gibi konusuyorum insanlarla. dengesizlik beni yoruyor.
kendimi gerćekleştirmek,güçlü olmak, özgüvenli olmak istiyorum. inanın hayatımda büyük bir sorun yok çok şükür ama benim en büyük imtihanım kendimim. çocukluktan beri böyle duygusal, dağınık kişiliğe sahip olmak beni o kadar yordu ki. terapi de aldım artık acaba psikiyatriye gidip ilaç mı alsam diyorum. geçen gün o kadar kaygili hissettim ki bastim karanlıkta araba sürdüm amaçsızca ama acı çeker gibi bir kaygı huzursuzluk gibi düsünün. sürekli bir sinir halindeyim.tam olarak neyin belirtisi bu zayıflık mı hastalık mı ? şımarıklık mı. artık "dost acı söyler" yorumlarına açığım ve hazırım.
evlenmek bir aile kurmak istiyorum, yalnız olmak istemediğimi anladım, çocuklarla aram çok iyidir, ama anne olmak için sağlam karakterde olmalıyım, hayatımda ilk defa benden anne olur mu diye düşündüm ilk defa bunu istiyorum ama gelecekteki çocuğumu da düşünmek zorundayım
sevgiler