Biraz uzun olacak ama ilk defa konu açıyorum bir buçuk yıl önce cok sevdim ailem vermedi kaçarak evlendim 19 yaşındayım ve başından soyliyim mardinliyim ve mardinlilerde boşanmak diye birsey yok kesinlikle eger böyle bişey yapacak olursan abilerinin ablalarinin cocuklarina bakacaksin sen hep ezileceksin bidaha asla evlenmiceksin ve hayatin boyunca kim seni gorurse aciyarak bakacak sana inanin bunlari yazarken ağlıyorum evlendigim günden beri en az haftada bir aşırı kötü derece dayaklar yiyorum küfürler anneme bana kardeslerime annem babam melek gibidir aslinda sulaleden dolayi bosanmak yok diyorum bir ay once 20 günlük hamile olduğumu öğrendim ilk bir haftasi tamam sonra yine dayaga başladı sinirli olmadigi zamanlar çok iyi biridir ama sinirlendigi zaman gözü dönüyor bu sabah yine hicbirsey yapmadim kahvalti hazirladim onune koydum arkama döndüm bardagi firlatti neden oturmuyorsun diye yine dayak yedim Birsuru kufur etti bebeğime Birsuru bela okudu beni sevmedigini sehir disina cikinca bilerek çok kaldigini beni gormek bile istemedigini söyledi evlendigimiz gune yine birsuru lanet okudu afdersiniz s..mekten baska bi isine yaramadığımi söyleyip çıkıp gitti aksam yine hicbisey olmamis gibi gelecek yada tam tersi o benimle konusmayacak derdimi anlatabilecegim kimsem yok olsa bile sadece rezil ederler heryerde konusurlar ve bosanma diye bisey olmadigi icin elimden gelen biseyde olmicak cok caresizim neyapacagimi bilmiyorum