Değersizlik Duygusu

AriaBlue .!.:

Merhaba, eskiden ben de ben kendimi övmeyeyim bırakayım başkaları övsün tarafındaydım.Ama sonra şunu da fark ettim ki fazla mütevazılığın sonu cahil ve vasat insanlardan nasihat dinlemekmiş.

Sizin de o sahip olduğunuz güzel şeyleri gerektiğince dile getirmeniz ve laf söyletmemeniz yerinde olur. En azindan icinizde sorunlar , degersizlik hissi vs yaşasanız bile dışarıya karşı güçlü ve emin durun.Sahip oldğunuz şeylere odaklanın olamadıklarınızdan çok.

Bir de biri size laf söylediğinde hatasını kendi anlasın yüzüne vurmayayım diye düşünmeyin söyleyin. Bu tür insanlar bundan anliyor maalesef.

Sevilmeseniz değer görmeseniz eşiniz aileniz yanınızda durmazdı.

Genişletmek için tıkla...

Anksiyeteli00 .!.:

Sosyal ortamlarda degersizlik duygusu hep agir basiyo.Yenemiyorum mantigimla. Aslinda farkindayim kimse benden ustun degil, tabi ben de ustun degilim yani herkesin artilari oldugu kadar farkli hususlarda eksileri de var.Disardan gozuken hic bir sey gorundugu gibi degil tam olarak.Mukemmel zNnedilen hayatlarda da puruzler var. Bana deger veren el ustunde tutan bir eşim, koruyup gozeten uzerime titreyen canim annem babam... Tabi bilerek kasten olmasa da kucukken anne babamin bazi yanlis tutumlari bunum tohumunu ekmis olma ihtimali yuksek.
Psikolojik destek alma imkanim hem maddi acidan hem de bulundugum yerde bulunmamasi sebebiyle yok.Keske hazir cevap olabilseydim yeri geldiginde.Aslinda hic yok degil ama Allah biliyor ya yapmacik davranmayi beceremedigimden dolqyi oyle anlarda kasilip kaliyorum.Rahat olamiyorum, bir seylere yenilmislik hissi var.
Kaziyip atamadim bu hissi yillardir.Atabilseydim cok farkli bir ben olabilirdim eminim.Ne bileyim icimi dokmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

cunkuneden .!.:

Bende de var bu his ve evet çocukluk dönemine dayanıyor, bir dönem destek almıştım ben, o dönem yaşadığım bir olayon bunu tetiklediğini söylemişti psikolog. Seanslar devam etmedi sonra, bu ararlar ni kitap var elimde, şema terapisini anlatıyor çocukken oluşturulan yanlış şemalardan kaynaklı sorunlar, biri de değersizlik şeması misal en yüksek puanlardan birini ordan aldım. Netten temin edip okuyabilirsiniz, henüz elime yeni geçti yorum yapamıyorıö pek ama yazarları uzman ünlü psikologlar, netten yorumlarına da bakabilirsinz

Genişletmek için tıkla...

Anksiyeteli00 .!.:

Ben de birzamanlar cok kitap okudum sorsaniz her seyij bilincindeyim ama neye yarar yasantima uygulamayi beceremedikten sonra

Genişletmek için tıkla...

Anksiyeteli00 .!.:

Sosyal ortamlarda degersizlik duygusu hep agir basiyo.Yenemiyorum mantigimla. Aslinda farkindayim kimse benden ustun degil, tabi ben de ustun degilim yani herkesin artilari oldugu kadar farkli hususlarda eksileri de var.Disardan gozuken hic bir sey gorundugu gibi degil tam olarak.Mukemmel zNnedilen hayatlarda da puruzler var. Bana deger veren el ustunde tutan bir eşim, koruyup gozeten uzerime titreyen canim annem babam... Tabi bilerek kasten olmasa da kucukken anne babamin bazi yanlis tutumlari bunum tohumunu ekmis olma ihtimali yuksek.
Psikolojik destek alma imkanim hem maddi acidan hem de bulundugum yerde bulunmamasi sebebiyle yok.Keske hazir cevap olabilseydim yeri geldiginde.Aslinda hic yok degil ama Allah biliyor ya yapmacik davranmayi beceremedigimden dolqyi oyle anlarda kasilip kaliyorum.Rahat olamiyorum, bir seylere yenilmislik hissi var.
Kaziyip atamadim bu hissi yillardir.Atabilseydim cok farkli bir ben olabilirdim eminim.Ne bileyim icimi dokmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

Çocuklukta yaşanan travmalar her ne kadar kendini birazda olsa iyileştirip geliştirsende maalesef sonsuza kadar peşini bırakmıyor. O kadar önemli ki çocukluk ebeveynlerin '' bunu duymaz, ondan da etkilenecek değil ya, küçük bir tartışma'' vs. diyerek geçiştirdiği şeyler hep iz bırakabiliyor. Ben çocukkende bu aşırı duygusallığımın farkındaydım sadece istediğim şey kendimi kalabalık ortamlarda, iş ve sosyal ortamda ifade edebilmekti. Ama bi o kadarda aktif olmak için çabaladım ilkokul 5. sınıfta hentbola başladım profesyonel değildim aksine çok kötü bi oyuncuydum ama 7 yıl oynadım. Baş bandocu, yürüyüş takımı, tenis, izcilik derken gerçekten de üzerimde ki o gereksiz özgüvensizliği ve pasifliği attığımı fark ettim. İyi kötü insanlarla tanışmak onlarla kurduğun iletişim çok değiştiriyor insanı. Birisi özgüvenini yerle bir ederken diğeri değerini hissettiriyor. Ben üniversiteye borçluyum tüm özgüvenimi. O zamana kadar hakarette edilse sesi çıkmayan ben şimdi karşımdakileri mum ettim :) Mesela köye gittiğimde dayım canımı acıtacak sözler söylerdi şimdi yüz ifadesinde bile görebiliyorum kabız olmuş gibi asdfghjkl konuşurken iki kez düşünüyor lafını veriyorum elbette bu hakaret anlamında değil kendilerini çocuklarını örnek gösterince zaten kalıyorlar öyle. Kimseye kendini ezdirmediğin sürece o değersizliğinde üzerinden gidecektir. Sizi doğru anlamışımdır umarım böyle yorumladım ama

Genişletmek için tıkla...

Anksiyeteli00 .!.:

Evet anladim sizi.Bu işlerin panzehiri biraz da sosyalligi artirmak, kendini ortamlarda daha cok ifade etmek aslinda.Ben kendimi son yllarda geri ceker oldum.Insanlara guvenim azalmasinin etkisi var ama asil arkaplqnda bu yetersizlil hissi sanirim.
Surekli degil ama cogu zaman boyleyim.Bazen hayret ederim kendime hic bu his olmaz.O zamanki rahatligi hicbiseye degismem.Ama malesef cok sık yasayamiyorum

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

Kesinlikle sosyalleşmek çok değiştiriyor insanı. Şunu fark ettim pandemiden önce ve akrabaların sürekli gel git olduğu dönemde konuşmaktan çenemizin ağrıdığı zamanlarda o kadar güzel bir Türkçem vardı ki. Sonra bu akrabalığın, arkadaşlığın kısaca iletişimin kopukluk gösterdiği zamanda üstüne pandemi de girince evden dışarı çıkmadık çoğumuz ve cidden konuşurken zorlandığımı fark ettim O kadar ara vermişim ki iletişime düzgün bir cümle kuramıyordum Özellikle üniversitede istemeden de olsa çok insanla tanıştım bizde seyahat etmek zorunluydu her hafta farklı şehirlere gider oraları tanıtırdık hocamız bizi ayda bir opera baleye götürürdü kültürümüzü geliştirirdi. Zaten otomatik olarak konuşmaya kendini daha iyi, değerli hissetmeye başlıyorsun. Evet haklısınz öyle bir dönemdeyiz ki istesende o ortamı zor kuruyorsun ve eskisi gibi olmuyor artık o arkadaşlıklar. Ben kardeş gibi büyüdüğüm iki kuzenimle bile konuşmuyorum artık o eski hallerinden eser kalmadığı için kan bağı dinlemem ben moralimi sürekli bozup kendi mutsuzluklarında boğan bir insan varsa karşımda mesafe koyarım. Sizde sizi üzenlerle daha az muhattap olun değersiz hissettirenler değersiz olanlar aslında :)

Genişletmek için tıkla...