Kızlar bu ara her şey o kadar üzerime geliyor ki insanın hayatı bu kadar mı ters gider tüm bu tersliklerin arasında kendimi çok yalnız ve değersiz hissediyorum annem babam beni hep çok sevdi ve ön planda tuttu ancak onlar dışındaki herkes beni hep değersiz görüyor anlam veremiyorum insanlara iyi davranmaya düzgün uyumlu olmaya çalışıyorum ama yok mişte her türlü değersiz 2. sınıf bir insanım en basitinden dün başımdan geçen bir olyı anlatacağım tüm hayatım bu tarz olaylarla dolu her ne kadar değişik savunma mekanizmaları geliştirsem de atlatamıyorum bu durumu eşim ablasına tapar hayatında kendi kızından benden herkesten önemlidir ablası, sonra ailesi gelir en son da kızım ve ben , onlar hasta olur 50 kere arar sorar ben hasta olurum umrunda bile değildir..... dün kendisinden bir rica da bulundum bir kuruma başvuru için son gündü bunun için sınava girip kazandım hakkımı kullanabilmem için başvuru yapmam gerekmekteydi ve internet üzerinden parea yatırılması gerekiyordu onun internet bankacılığı olduğu için rica ettim yatırı mısın son gün diye tamam dedi, yarım saat sonra ablası aradı trafik cezası yemiş internetten yatıramıyormuş bugün son gün dedi, eşim tüm işini gücünü bırakıp onun cezasına yatırmak için mücadeleye başladı, bu arada kredi kartını almadan işe geldiğimizi farkettik ablasının cezasını yatırabilmek için kavga kıyamet beni eve gönderdi ve paşa hazretleri ablasının emirlerini eksiksiz vaktinde yerine getirdi neticede bugün sabah yataktan sıçrayarak kalktım hemen sordum yatırdın mı ücretimi diye tabi, ki yatırmamış.... neden çünkü ben dünyanın en değersiz insanıyım bir insan bu kadar sevilmemek bu kadar kıymetsiz olmak için ne yapar bilemiyorum ama tek eşim değil ben iyi olayım diye uğraştıkça herkes beni dışlıyor sevmiyor, yemin ederim şu hayatta o kadar fazlalık olarak hissediyorum ki kendimi kızım olmasa intihar etmeyi bile düşünüyorum çok mutsuzum çokkkkk