Iyi aksamlar.Bu biraz ic dökme gibi olucak ama rahatlamak için yazıyorum.
Ben gerçekten aile disinda kimseden sevgi gormuyorum.Zaten kendi yasitlarimla da anlasamiyorum.
Sırf vakit gecsin diye yemek yerken filan onlarlayım.Ama çoğunlukla tek başımayım gercekten olsem annem dışinda kimse uzulmez.Beni neden kimse takmiyor deger gostermiyor bilmiyorum.Iyi niyetli bir insanim zaten insanlarla kotu olucak kadar da vakit gecirmiyorum ki.Mesela okuldan yakin hissettigim iki kisiye dogum gunlerinde hediye aldim onlar almadilar bile ben gitmesem takmiyolar bile beni.Zaten sohbetleride sarmiyor.
Yalnızlık kesinlikle daha güzel geliyor ama insan konusmaya konusmaya da sıkılıyor.Ev okul arasi bir hayatim var.
Annem olmasa yasamak bile istemiyorum.
Sizce nasil bu durumu asabilirim?
Nasil herkesin sevdigi anlastigi biri olurum?
Ben gerçekten aile disinda kimseden sevgi gormuyorum.Zaten kendi yasitlarimla da anlasamiyorum.
Sırf vakit gecsin diye yemek yerken filan onlarlayım.Ama çoğunlukla tek başımayım gercekten olsem annem dışinda kimse uzulmez.Beni neden kimse takmiyor deger gostermiyor bilmiyorum.Iyi niyetli bir insanim zaten insanlarla kotu olucak kadar da vakit gecirmiyorum ki.Mesela okuldan yakin hissettigim iki kisiye dogum gunlerinde hediye aldim onlar almadilar bile ben gitmesem takmiyolar bile beni.Zaten sohbetleride sarmiyor.
Yalnızlık kesinlikle daha güzel geliyor ama insan konusmaya konusmaya da sıkılıyor.Ev okul arasi bir hayatim var.
Annem olmasa yasamak bile istemiyorum.
Sizce nasil bu durumu asabilirim?
Nasil herkesin sevdigi anlastigi biri olurum?
kendini sıkma, hep böyle gidecek sanma. Herkesin böyle zamanları olur. 
