Dekolman plasenta nedeniyle bebeğim öldü

wonderklein .!.:

Merhabalar, birebir aynı şeyleri yaşadım 26 ocakta 40 haftalık bebeğimi kaybettim. Eğer konuşmak isterseniz Instagramdan konuşabiliriz…

Genişletmek için tıkla...

melekelifff .!.:

Rabbim sabırlar versin, insan acısını yaşayan başka birini görünce sıkı sıkı sarılmak istiyor.. Benim kızımın eşyaları da duruyor, yalnız olduğum çoğu zaman açıp açıp seviyorum. Bir çift çorabı, ve emziğiyle askısı hep yastığımın altında durur. O arkadaşımın bebeği hariç, diğer bebeklere bende inanılmaz seviyeliyim. Ama sanki o benim kızımı biliyor gibi nasıl candan yaklaşıyor bana bir bilseniz. Benim vücudum ödem yapıyordu ama hiç tansiyon sorunu yaşamadım. Ki en ufak tansiyon hareketliliğinde anlarım hemen bünyem zayıftır. Yeniden hamilelik düşündüğüm de farklı bir doktora gitmeyi düşünüyorum. Bilemiyorum bi noktada kader diye mi düşünmek lazım. Dünyada yiyecek ekmeği yokmuş minik cennet kuşlarımızın. Rabbim tez vakitte isteyen herkesin kucağını sevinçle doldurur inşallah

Genişletmek için tıkla...

Ayyayya .!.:

Aynı şeyi yaşadım 27 Ağustos 2024’te. 21.hafta detaylı ultrasonum yapılmıştı Plasentam gayet iyi konumdaydı doktor herşey yolunda seyahat yapabilirsin dedi eşimle yurtdışına çıkmıştık gittiğimin 2.günü kanamam oldu plasenta aşağı kaymış dediler 2 hafta hep yattım geri Türkiyeye de dönemedim ve 2 hafta sonra 23.haftamda muayenede herşey mükemmeldi plasentam tekrar yukarı doğru çıkmıştı bebeğim çok iyiydi artık Türkiyeye gidebilir miyim dedim evet sorun yok dediler. Doktordon çıktım ve 15 dakika içerisinde çok şiddetli bir kanama daha hemen geri hastaneye gittik plasentanın yarısı ayrılmış yarısı hala tutunuyordu acil ameliyata almalıyız bebeğin yaşama ihtimali çok zor dediler. Bebeğim iyi mi şuan tutunmaya devam eden plasenta onu besleyebiliyor mu dedim evet ona kan akışı hala normal, bebeğin kalp atışları, herşeyi normal dediler. O zaman ameliyat olmayacağım bu kanama duracak geçen seferde oldu durdu yine duracak dedim ama bu bambaşka bi durum şuan kanamanız içe doğru dediler bebeğiniz şuan iyi ama böyle devam etmeyecek ve iç kanama olacak bi süre sonra diğer organları etkileyecek siz ölebilirsiniz, yada sizi yaşatsak da rahminizi almak zorunda kalabiliriz dediler. Bilmediğim bir ülkenin doktorlarıyla nasıl güveneceğimi de bilemeden yanlış bişey yapma korkusu ya hata yaparsam diyerek türkiye de bir sürü doktora ulaşarak 6 saat o kanamayla direndim. Artık eşime annenin son anları 2.5 litre kan kaybetti birazdan kan kaybından vücut şoka girecek ve bayılacak karınızı kurtaramayabiliriz lütfen ikna edin demişler. O an nasıl bi his anlatılamaz kendi canını asla düşünmüyorsun, bebeğinde sorun yok ve senin plasentanda sorun olduğu için sağlıklı bebeğin sen ölme diye ölecek diyorsun kendine. Kabul edemedim tamam şoka girene ve bayılana kadar son ana kadar kalacağım dedim. O an o doktorların bana bakışını ve çaresizliğini, öleceğim sanırım diyip yine de bi mucize olur mu diye bekleyişimi hiç unutamayacağım.
Ve en sonunda plasentamın kalan kısmı da ayrılmaya başladı bebeğimin kalp atışlarının yavaşlayışını duydum o an artık başka çarem yoktu Allah kimseye yaşatmasın. Hiç bilmediğim bir ülkede yanımda ailem bile olamadan evladımı kaybettim. kan kaybından dolayı vücudumun toparlanması uzun sürdü 1 hafta hastanede yattım. Ben hastanedeyken eşim evladımın cenazesini Türkiyeye götürdü geri geldi. Korkunç günlerdi. Üstünden 7 ay geçti. Travması geçmedi tabiki. Zaten tüp bebekle ikiz hamilelikti 2.bebeği 10.haftada kalbi durmuştu Türkiyedeki doktoruma göre 2. Bebeğin düşmeye çalışırken onunda plasentasına zarar verdiği burdan giderken asla böyle bi ihtimal yoktu dedi. Ama ben hala kahrediyorum kendime o uçağa bindiğim güne. 7 aydır sormadığım doktor kalmadı hepsi seyahatle hiç alakası yok evde yatıyorda olsan bu olacaktı dediler ama insan kendini suçluyor işte. Şimdi 6 ay beklemiştim geçen ay tekrar doğal yolla olur duasıyla deniyoruz yaşım 34. Yine olmazsa tkrar tüp bebek. Allah herkese evladıyla sağlıklı bir ömür nasip etsin. Bugün kadar hiç yazmamıştım forumda bu durumu.ama yazan arkadaşımız başka kimse yok mu diyince dayanamadım tek değilsin ve ben sağlık sektöründe iyi konumda biriyim yine de kendi başına gelince insan o annelik duygularının yanında mantık, bilgi birikimi hepsi koca bir çöp. Hala biliyorum ki bunun hiç bir sebebi yoktu birden olabilecek bişeydi ve çok düşük o ihtimal beni buldu ama yine de bir neden bulabilmek için 7 aydır deliler gibi araştırıyorum, yurtdışı makaleler okuyorum ya bi saha yaşarsam bi neden bulayım ki onu ortadan kaldırırsam bir daha olmaz diye. Maalesef Allah istedi ve yavrumuz cennet kuşu oldu. Size tek tavsiyem ise şu olur kan pıhtılaşma sorununuz olup olmadığına mutlaka baktırın.
Çok uzun yazdım belki gereksiz detaylar verdim ama kusura bakmayın başlamışken bana da bir iç boşalması oldu.

Genişletmek için tıkla...

Ayyayya .!.:

Aynı şeyi yaşadım 27 Ağustos 2024’te. 21.hafta detaylı ultrasonum yapılmıştı Plasentam gayet iyi konumdaydı doktor herşey yolunda seyahat yapabilirsin dedi eşimle yurtdışına çıkmıştık gittiğimin 2.günü kanamam oldu plasenta aşağı kaymış dediler 2 hafta hep yattım geri Türkiyeye de dönemedim ve 2 hafta sonra 23.haftamda muayenede herşey mükemmeldi plasentam tekrar yukarı doğru çıkmıştı bebeğim çok iyiydi artık Türkiyeye gidebilir miyim dedim evet sorun yok dediler. Doktordon çıktım ve 15 dakika içerisinde çok şiddetli bir kanama daha hemen geri hastaneye gittik plasentanın yarısı ayrılmış yarısı hala tutunuyordu acil ameliyata almalıyız bebeğin yaşama ihtimali çok zor dediler. Bebeğim iyi mi şuan tutunmaya devam eden plasenta onu besleyebiliyor mu dedim evet ona kan akışı hala normal, bebeğin kalp atışları, herşeyi normal dediler. O zaman ameliyat olmayacağım bu kanama duracak geçen seferde oldu durdu yine duracak dedim ama bu bambaşka bi durum şuan kanamanız içe doğru dediler bebeğiniz şuan iyi ama böyle devam etmeyecek ve iç kanama olacak bi süre sonra diğer organları etkileyecek siz ölebilirsiniz, yada sizi yaşatsak da rahminizi almak zorunda kalabiliriz dediler. Bilmediğim bir ülkenin doktorlarıyla nasıl güveneceğimi de bilemeden yanlış bişey yapma korkusu ya hata yaparsam diyerek türkiye de bir sürü doktora ulaşarak 6 saat o kanamayla direndim. Artık eşime annenin son anları 2.5 litre kan kaybetti birazdan kan kaybından vücut şoka girecek ve bayılacak karınızı kurtaramayabiliriz lütfen ikna edin demişler. O an nasıl bi his anlatılamaz kendi canını asla düşünmüyorsun, bebeğinde sorun yok ve senin plasentanda sorun olduğu için sağlıklı bebeğin sen ölme diye ölecek diyorsun kendine. Kabul edemedim tamam şoka girene ve bayılana kadar son ana kadar kalacağım dedim. O an o doktorların bana bakışını ve çaresizliğini, öleceğim sanırım diyip yine de bi mucize olur mu diye bekleyişimi hiç unutamayacağım.
Ve en sonunda plasentamın kalan kısmı da ayrılmaya başladı bebeğimin kalp atışlarının yavaşlayışını duydum o an artık başka çarem yoktu Allah kimseye yaşatmasın. Hiç bilmediğim bir ülkede yanımda ailem bile olamadan evladımı kaybettim. kan kaybından dolayı vücudumun toparlanması uzun sürdü 1 hafta hastanede yattım. Ben hastanedeyken eşim evladımın cenazesini Türkiyeye götürdü geri geldi. Korkunç günlerdi. Üstünden 7 ay geçti. Travması geçmedi tabiki. Zaten tüp bebekle ikiz hamilelikti 2.bebeği 10.haftada kalbi durmuştu Türkiyedeki doktoruma göre 2. Bebeğin düşmeye çalışırken onunda plasentasına zarar verdiği burdan giderken asla böyle bi ihtimal yoktu dedi. Ama ben hala kahrediyorum kendime o uçağa bindiğim güne. 7 aydır sormadığım doktor kalmadı hepsi seyahatle hiç alakası yok evde yatıyorda olsan bu olacaktı dediler ama insan kendini suçluyor işte. Şimdi 6 ay beklemiştim geçen ay tekrar doğal yolla olur duasıyla deniyoruz yaşım 34. Yine olmazsa tkrar tüp bebek. Allah herkese evladıyla sağlıklı bir ömür nasip etsin. Bugün kadar hiç yazmamıştım forumda bu durumu.ama yazan arkadaşımız başka kimse yok mu diyince dayanamadım tek değilsin ve ben sağlık sektöründe iyi konumda biriyim yine de kendi başına gelince insan o annelik duygularının yanında mantık, bilgi birikimi hepsi koca bir çöp. Hala biliyorum ki bunun hiç bir sebebi yoktu birden olabilecek bişeydi ve çok düşük o ihtimal beni buldu ama yine de bir neden bulabilmek için 7 aydır deliler gibi araştırıyorum, yurtdışı makaleler okuyorum ya bi saha yaşarsam bi neden bulayım ki onu ortadan kaldırırsam bir daha olmaz diye. Maalesef Allah istedi ve yavrumuz cennet kuşu oldu. Size tek tavsiyem ise şu olur kan pıhtılaşma sorununuz olup olmadığına mutlaka baktırın.
Çok uzun yazdım belki gereksiz detaylar verdim ama kusura bakmayın başlamışken bana da bir iç boşalması oldu.

Genişletmek için tıkla...

wonderklein .!.:

Merhabalar, birebir aynı şeyleri yaşadım 26 ocakta 40 haftalık bebeğimi kaybettim. Eğer konuşmak isterseniz Instagramdan konuşabiliriz.

Genişletmek için tıkla...

melekelifff .!.:

Merhabalar. Bende uzun zamandır forumda yazıları okuyorum, ancak yazıp kendimi anlatmak çok zor gelmişti ilk başta.
24.06.2024 tarihinde ani bir şekilde dekolman plesanta nedeniyle kızımı kaybetmiştim. 35+4 günlüktük. Kanamam vs olmadığı için hiç anlamadık. Kanama içeride birikmiş ve bu daha da riskliymiş aslında.
Kurban bayramından hemen önce kontrole gitmiştik. Doktorum bayramdan sonra da görmek istiyorum demişti ancak bayramda inanılmaz şekilde ayaklarım şişti. Hamileliğim boyunca ben hep hastaydım. İlk 4 ay burnumdan hiç nefes alamadan geçmişti. Sonra enfeksiyon sorunu yaşadım. (Düzce’de yaşıyorum ve doktorumu bulana kadar tam 4 doktor değiştirdim) ben ne kadar hasta olursam olayım kızım da hiçbir sorun yoktu. Doktorum sürekli iyi gidiyor diyordu. Bayramda ayaklarım şişince, doktoruma yazmıştım ve normalde Salı günü olan muayenemi pazartesiye çekmişti. Yani kızımı kaybettiğim sabaha. Evde fenalaşır gibi oldum ancak benim gebelik şekerim oldukça düşüktü. Baş dönmesi, bayılacak gibi bir his normalde de şekerim düştüğünde oluyordu. Neyse biz hastaneye gittiğimizde beni önce nstye aldılar. Sabah bebeğim gayet hareketliydi, uykumdan uyandırmıştı beni. Kötü bir şey olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti. Nstde kalp atışı göremediler, doktorumun odasına gittik hemen. Doktor kapıda bekliyordu zaten beni. Ultrason cihazını karnıma koydu,( gözlerindeki o korku ifadesini hiç unutamayacağım) ne zamandır bu haldesin dedi. Ben iyiydim, bebeğim hareket ediyordu sabah dedim. (Normalde de 2 saat aralıklarla hareket eden bir bebekti) acil bir şekilde sezeryana alıyoruz seni, bebeği hayata döndürme şansımız var dedi doktor. O ameliyathaneye eşimle nasıl indik inanın hatırlamıyorum. İçimden sürekli tekrar ettiğim şey, Allahım yavrumu bana bağışla ne olurdu. Doğumhanede çok ağladım, orada tüm hazırlıkları yaptılar. Ameliyathaneye geçerken içimden bir his buradan yalnız çıkacaksın dedi bana. Yani daha doğuma girmeden kızımı kaybettiğimi hissettim. Karnım sertti, hiçbir hareket yoktu. Doğuma girerken kabullenmiştim kaderimi. Önce epidural verdiler, dayanamam yalvarırım bayıltın dedim. O an panikle tansiyonum da yükselince bayılttılar beni. Çıkarken sadece bebeğim diye sayıkladım. Sakinleştirici de verdikleri için ben ne yaşadığımı kavrayamadım. Eve geldik elim boş, kucağım boş, karnım boş. Odasının kapısı kilitli. Ama rabbim öyle bir güç verdi ki, isyan etmek yerine sen verdin sen aldın Allahım dedim. eşim, ailem, arkadaşlarım öyle çok destek oldu ki herkes. Sadece yalnız kaldığımda ağlayacak gücü buldum kendimde. Ağlayamamak daha çok hırpaladı beni. Bir arkadaşımla aynı anda hamile kalmıştık. Haberi en son ona verdik tabi. İnanır mısınız o haliyle pervane oldu ve etrafımda. İlk patlamamı yataktan yalnız başıma desteksiz kalktığımda yaşadım. Benim yaralarım iyileşiyor ben şimdi neye tutunacağım diye çok çok ağlamıştım. Kabus gibi günlerdi gerçekten. Hala daha yaşıyorum o kabusu. Aradan çok geçmedi o arkadaşım doğum yaptı. Bebeğini bir an olsun kıskanmadı benden, annelik iç güdüsüyle elini bile uzatmadı hiç. Onu her öptüğümde kızımı da öptüm ben sanki. Bana hep sen güçlüsün dediler. Ancak güçlü olmaktan ziyade toparlanabilmek için elimden geleni yaptım ben. Ben bebeğimi kaybettim diye diğerleri de kaybedecek değildi ya. Hatta sağlıkla kavuşan insanları görünce usul usul ağlasam da çok sevindim aslında. Çok acı ki, hayatta oluyor oluşum eşime de bana da bir teselli oldu. 2 saat daha gecikseydik beni de kaybedeceklerini söylemiş doktor. Kızımı kaybedeli 7 ayı geçti. Geçti geçmesine ama birde bana sorun. Etraftan acı hikayeler duymak bana hiç iyi gelmedi. Ancak burada benimle aynı acıyı yaşayıp, ikinci kez anne olan sağlıkla bebeğini kucağına alan Melek anneleri bana umut oldu. Benim de hikayem böyle. Henüz gebelik düşünmüyorum, Mart ayında yeniden Nazal polip ameliyatı olacağım. Yani sağlıklı bir gebelik geçirebilmek için tüm tedbirleri almaya çalışıyorum diyelim. Sonrasında başka bir doktora gidip süreci planlamayı düşünüyorum. Çünkü kızımı kaybettiğim o hastaneye, o ameliyathaneye girecek gücü kendimde bulamıyorum. Kızım için birde mezar yaptırdık. Üstünü kelebeklerle, pembe çiçeklerle süsledik babasıyla. Ve söz verdik, kızımızın üstünden pembe çiçekleri hiç eksik olmayacak diye..

Genişletmek için tıkla...

hati87 .!.:

Merhaaba bende 33 gün önce doğum yaptım bebeğim 3 gün yaşadı kaybettim.. Hep kendimi suçluyorum neyi eksik neyi yanlış yaptım diye çok zor çok büyük bir acıymış. İnsan hem bir bebek istiyor hem de acaba o bebeğimin yerinemi koyucam onu o yüzden mi istiyorum diyorum. Tekrar düşünüyo musunuz hamilelik

Genişletmek için tıkla...