Çok kaba, kimlerin dişlerine bakılır? Atların, ineklerin.. Yani malların(!).
Bazı şakalar baş başayken kaldırılabilse de, arkadaşlar arasında bir yere kadar olmalı, rencide etmemeli.
Daha önceden benzer şakalarda güldüyseniz, bu ayırımı yapamamış olabilir; "Bu tarz şakalardan hoşlanmıyorum, hele de insan içinde, bunu yapmamaya özen gösterirsen sevinirim" tarzı bi uyarı çekersiniz baş başa iken, ondan sonra devam ederse duruma göre laf mı sokarsınız artık bilemem.
Benim eşim bir miktar kabadır, bazı şakalardan hoşlanmam ve insan içindeyken bunu yapmaması için önceden uyarmışlığım da vardı. Baktım yine yapıyor, rezillikten korkacağımı idare edeceğimi düşündü sanırım, dedim "Rezillik mi istiyorsun, al buyur o zaman" diye milletin içinde kavgaya tutuştum, ne kendi rezilliğimizi ne bozulan havayı ve rahatsız olan insanları düşündüm.
Kuzenim ilk kez öyle gördü beni "Hiç böyle bi yönün olduğunu bilmezdim" filan dedi, kuzenim yani, kaç senelik. :)
Ondan sonra benzer bir şaka duymadım kendisinden.
Ha doğru mu yanlış mı yaptım ya da böyle bir gayrete değer olup olmadığı da tartışılır.
Yani işin özü, bi konuşun, baktınız olmuyor bozun; sonrasında kendini mi düzenler, ayrılır mısınız vb bakarsınız.
Çok basit görünse de, o kadar basit değil, insan bazı şakalar karşısında utanıyor. "Yanımdaki bu mu yani?" diye bi tuhaf olakalıyor, yakıştıramıyor filan... Bizim evlilikte 8. sene, yontabildiğim kadar yonttum (Evlendikten sonra şımardı), iyidir hoştur da ancak sevgili olsaydık ve bu yönünü sevgiliyken göstermiş olsaydı, çoktan totosuna tekmeyi basmıştım doğruya doğru.
Her şaka, her ortama, her an gitmez.