sadece acıktığımda yiyorum
ve yemeden önce bedenime soruyorum, "gerçekten canın istiyor mu?"
istiyorsa kırmıyorum, ama genelde "yoo, öylesine aklıma geldi, istedim" diyor.
yediklerimi hissederek yiyorum, sadece kokusunu tadını, ağızda nasıl dağıldığını hissetmeye çalışıyorum. başka şeyler düşünmeden, televizyon ve internet başında olmadan yiyorum. kısıtlama olmadığını bildiğim için sanırım çabuk doyuyorum. lazım olursa sonra yerim diyerek masadan kalkıyorum.
mp3'ler psikolojime de iyi geliyor. artık sorunlarıma çözüm bulsam da bulmasam da içime oturup dert olmuyor, bir süre sonra sıkıntılar kalbimi terk etmiş oluyor. önceden içime atar saatlerce günlerce düşünürdüm. oh be, serbest bırakmak çok iyiymiş.
patates kızartmasından da uzak kalmıyorum, harika....