Depresyon eşiği

Kızlar o kadar saçma salak bi ruh halindeyim ki, depresyona gireceğim diye ufaktan tırsıyorum...

Ev afedersiniz Çarşamba pazarına döndü, en son ne zaman temizlik yaptım hatırlamıyorum.İşten geldiğim gibi koltuğuma gömülüyorum uyuyasıya kadar kalkmıyorum koltuktan.Yemek yapmıyorum. Ortalık bile toplamıyorum son zamanlarda.Öyle bir moddayım ki, omuzlar hep düşük.
İşte sürekli gerginim ağlamaklıyım,ev desen eve gelmek bile istemiyorum dört duvar arasında yapayalnızım. Anneciğimi bazen günler geçiyor hiç aramadığımı farkediyorum.Yıllar öncesine geri dönmek istiyorum ailemin yanında tek derdi ders çalışmak olan ufak kız çocuğu olmak istiyorum tekrardan.

Bu iş hayatı, tek başına yaşamaya çalışma mücadelesi, hep hissedilen bir duygusal boşluk beni mahvetti.Evet mutsuzum iliklerime kadar mutsuzum. Bu koskoca şehirde yapayalnız hissediyorum kendimi.İşimden nefret ediyorum, aşk hayatım leş. Düşüncelerimle baş başa kalmak delirtici.
25 yaşındayım ama o kadar yıprandım ki, sosyalleş biraz diyeceksiniz sosyalleşecek bir zamanım bile yok... Haftasonu diye şehir dışına ufak bir kaçamak yaptım belki iyi gelir diye ama nafile. Kalabalıklar içinde bile kendimi yapayalnız hissettim.Dedim ben ne yapıyorum?

Aşk hayatıma hiç girmek istemiyorum aşık olmaktan delicesine korkuyorum, olurda acı çekerim diye.Ki görüştüğüm biri var o bizi sevgili olarak tanımlasa da ben içten içe pekte öyle olduğunu kabullenmiyorum kalbim çarpmıyor çünkü.neden beraberim bu sorunun cevabını da bilmiyorum, uzaktan zaten.

Bu sanırım büyümek.Nefret ettiğin bir işte çalışırsın, harcayacak zamanının bile olmadığı bir miktar para kazanmak için.

Ben bu düzenden nefret ettim... Ben bu yeni benden nefret ettim...

oncelikle yarindan itibaren yaptiklarinizin tersini yapmak icin uyanin gune.
evinizi toplayin, daginik bir evde rahat dinlenemezsiniz bile, temizleyin.

taniminiza gore pek olmayan ask hayatinizi duzeltin. sevmiyorsaniz sevmiyorsunuzdur. istemediginiz kisiyle zaman harcamayin-harcatmayin. karsi tarafa da yaziktir..

annecigi su aksam arayarak rahatlayabilirsiniz. onlar bir tane

ben sosyallesin bile demiyorum. olumsuzluklari kaldirin da olumlu olaylari yapmasaniz da olur simdilik.
ise basit seylerden baslayin

Olumlu olaylara odaklanın bazen ufak bi şükür bile sizi daha mutlu eder

Resmen beni anlattın gibi. Gerçi ben evliyim ama o bezginlik, o omuzların düşüklüğü...

Is yerinde yok mu kafa dengi bi arkadasin onla takil
Hobi edin, insanlari mutlu et sende mutlu oldugunu fark edeceksin
Bir cicek tohumu al, saksiya dik hergun su ver ve buyuyusunu izle insana heyecan veriyor
HAyvan besleyebilirsin
Biliyorum bunlar icin enerjin yok ama ne bilim ben srnin yerinde olsam kendimi alisverise vururdum mesela evlenince onu da yapamiyorsum zira

öncelikle işten çıkışta hemen eve gitmeyebilirsin bir yerlerde kahve içip kitap okuyup vitrin baktıktan sonra eve gidebilirsin en azından tek başına da olsa sosyalleşmiş olursun