Cok yakın bi arkadaşım vardı şuan ayrı şehirlerdeyiz,Sılaya çok benzer,bugün tvde sılanın klibini izlerken onu özlediğimi farkettim böyle burnumun direği sızladı,bazen parfümünü metroda duyuyorum yine aynı his,lisede dört yıl beraber oturduk sonra kopmadık vs derken şimdi uzağız. Ben de arkadaş edinemiyorum artık yani dost edinemiyorum desem daha doğru olur,bi çatlak kızkıza tatile gittiğim grubum var onlarla iletişim halindeyim sürekli, yeni herkese kapalıyım bazen yalnızlığını çekiyorum aslında ama olmuyor geniş çevreyi yapamıyorum ,çok mu alınganım nedir bakıyorum bi falsoları var amaan diyorum,kesiyorum iletişimi,hele işyerinde o kadar nemrut ve suratsızım ki kendi odamdan çıkmıyorum desem yeridir,insanlar beni bu hale getirdi ya lanet olsun,derdini paylaşmaya mı dert yanmaya mı geldim bilemedim,yalnız değilsin konu sahibi
İş arkadaşlarım olmasa ben de yalnız kalırım herhalde. İnsanlarla hiç samimi olamıyorum. Eski arkadaşlarım var ilkokul, lise, üni. ama onlarla da ayrı şehirlerdeyiz malesef. Rahatlıkla arkadaş edinebilen insanlara hayranım.
