Slm kızlar ben buğün kendime bile itiraf etmekten çekindiğim şeyleri sizinle paylaşıp önerilerinizi rica edicem.Ama lütfen yol gösterin neden böyleyim ben.
Daha anlaşılır olabilmek adına madde madde yazıcam şimdi den okuyan ve görüşlerini bildiren herkese tşk ler.
Mesela dışardan bakıldığında kendine güvenenen herşey hakkında fikri olan.
Öyleki arkadaşlarım çevrem sorunları olunca hep bana danışmak için arar.
Kafalarına takılan birşey olursa hep sorarlar genelde de tatmin olurlarr.
Ama bence ben hiç bir şeyi bilmiyen hep kendimi eksik tabiri caizse ezik hissediorum.
İlk defa bir ortama girsem bi sıkılıyorum bunalıyorum başım ağrıyor uykum geliyor.
Misal sohbet ederler kendi aralarında ortamdaki kişiler ben öle bön bön otururum kazara laf bana gelse çok gündelik çok hakim olduğum bir konu olsa bile heyecanlanıyorum kekeliyorum absürt bi cvp veriyorum.
Aslnda çoğu insan benim havalı ve cool olduğumu düşünür ama alakası yok utangaçlıktan.
Ama ailem ve yakın dostlarımlayken böle değilim gayet şen şakrak kendini iyi ifade eden biriyim ama onlar dışına çıkınça bi tuhaflaşıyorum.
Off öyleki bazen eşime karşı bile böle olabiliyorum.
Kendimi hep kontrol etme iç güdüsü var.
Sanki kendimi salıversem bi kendim olsam zayıf yanlarım ortaya dökülcekmiş gibi geliyor.
Kendini sık sık nereye kadar.
Eşimin akrabalarına karşıda öleyim misafirliğe gitsem yada gelseler.
Bi geriliyorum onlardayken misal hep yardım etmek istiorum hep koşuştruorum ki birşey sormasınlar çünkü tutuluyorum rahat olamıyorum.
Onlar bize gelse güzel ağırlıyacağım diye resmen yırtınıyorum yani sanki bu benim boynumun borcu gibi ikram ile sıkıyorum sanki insanları.
Arayanım soranım vardır.
Yani sevilen biriyim yani öle hissediyorum ama bu yetmiyor ben kontrolsüz olmak istiyorum ah bir becersem herşey çok daha güzel olucak biliyorum ama.
Kaskatı olmaktan bıktım.
Kendim olduğum ortamlarda neşeliyimdir belirttiğim gibi ama tabi bu çok az rastladığım bi durum.
Misal şöyle bir örnek vereyim.
Eşimin ünv arkadaşları geldi hem şehir turu atmak hem de bzi ziyarete 3 gün kaldılar.
Toplamda da 2.3 kere geldiler hep 2 üç gün kaldılar o iki 3 gün hep eziyet oldum kndime de eşimede kendimi rahat hissetmediğim için ve aşırı kaskatılığımdan hep pot kırdım.
Huzurszluk çıkardım eşimin burnundan getrdim.
Misal tanımadığım insan bana bişi sorsun elim ayağım kasılıyor saçmalıyorum
Destekmi alsam kendi kendime bi önlem mi almalı bilmiırum...
Çok uzun oldupu için kesiyorum yoksa bu tür örnekleri çoğalttıkça çoğaltabilirim.
Teşekürlerrr.
Daha anlaşılır olabilmek adına madde madde yazıcam şimdi den okuyan ve görüşlerini bildiren herkese tşk ler.
Mesela dışardan bakıldığında kendine güvenenen herşey hakkında fikri olan.
Öyleki arkadaşlarım çevrem sorunları olunca hep bana danışmak için arar.
Kafalarına takılan birşey olursa hep sorarlar genelde de tatmin olurlarr.
Ama bence ben hiç bir şeyi bilmiyen hep kendimi eksik tabiri caizse ezik hissediorum.
İlk defa bir ortama girsem bi sıkılıyorum bunalıyorum başım ağrıyor uykum geliyor.
Misal sohbet ederler kendi aralarında ortamdaki kişiler ben öle bön bön otururum kazara laf bana gelse çok gündelik çok hakim olduğum bir konu olsa bile heyecanlanıyorum kekeliyorum absürt bi cvp veriyorum.
Aslnda çoğu insan benim havalı ve cool olduğumu düşünür ama alakası yok utangaçlıktan.
Ama ailem ve yakın dostlarımlayken böle değilim gayet şen şakrak kendini iyi ifade eden biriyim ama onlar dışına çıkınça bi tuhaflaşıyorum.
Off öyleki bazen eşime karşı bile böle olabiliyorum.
Kendimi hep kontrol etme iç güdüsü var.
Sanki kendimi salıversem bi kendim olsam zayıf yanlarım ortaya dökülcekmiş gibi geliyor.
Kendini sık sık nereye kadar.
Eşimin akrabalarına karşıda öleyim misafirliğe gitsem yada gelseler.
Bi geriliyorum onlardayken misal hep yardım etmek istiorum hep koşuştruorum ki birşey sormasınlar çünkü tutuluyorum rahat olamıyorum.
Onlar bize gelse güzel ağırlıyacağım diye resmen yırtınıyorum yani sanki bu benim boynumun borcu gibi ikram ile sıkıyorum sanki insanları.
Arayanım soranım vardır.
Yani sevilen biriyim yani öle hissediyorum ama bu yetmiyor ben kontrolsüz olmak istiyorum ah bir becersem herşey çok daha güzel olucak biliyorum ama.
Kaskatı olmaktan bıktım.
Kendim olduğum ortamlarda neşeliyimdir belirttiğim gibi ama tabi bu çok az rastladığım bi durum.
Misal şöyle bir örnek vereyim.
Eşimin ünv arkadaşları geldi hem şehir turu atmak hem de bzi ziyarete 3 gün kaldılar.
Toplamda da 2.3 kere geldiler hep 2 üç gün kaldılar o iki 3 gün hep eziyet oldum kndime de eşimede kendimi rahat hissetmediğim için ve aşırı kaskatılığımdan hep pot kırdım.
Huzurszluk çıkardım eşimin burnundan getrdim.
Misal tanımadığım insan bana bişi sorsun elim ayağım kasılıyor saçmalıyorum
Destekmi alsam kendi kendime bi önlem mi almalı bilmiırum...
Çok uzun oldupu için kesiyorum yoksa bu tür örnekleri çoğalttıkça çoğaltabilirim.
Teşekürlerrr.