• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Derdime deva beklerim hanımlar

Yorgunbirisi

Üye
Kayıtlı Üye
8 Haziran 2024
328
216
23
İyi geceler herkese.
Uzun bir aradan sonra yazmak istedim sizlere. En son iş arama sürecindeydim, iş bulamıyordum ve işi öğrenmek için bir yer var demiştim. O yere girdim başladım. İşi de öğrendim çoğunluğunu. Buraya kadar her şey güzel lakin bir çalışan hakları olarak çoğu hakkım yok kurumsal bir yer olmadığı için. Bu durumda bende zaman içerisinde sıkıntı yapmama sebep oldu.
Ve bu süreçte de ruhsal olarak bir bunalım sıkıntı içinde olduğumu farkettim. Ne çalışma isteğim geliyor ne gezmek dolaşmak. Hiçbir şeyden keyif alamamaya başladım. Dışarı çıkıp alışveriş yapayım diyorum aldığım şey sanki su içmek kadar normal geliyor. (Modum yükselsin diye yapılan alışverişten bahsediyorum.) Kimsenin beni anlayabileceğini düşünmüyorum. Anlatacakken vazgeçiyorum. Birisi sorunca konuşup anlatana kadar bişey yok önemli değil demek daha kolayıma geliyor. 1 hafta izin yaptım ama iznin yarısında keyfim gitmeye başladı. İşten çıkmayı düşündüm tatildeyken. Döndüm işe geldim iyiki çalılıyorum dedim. Yani demek istediğim aşırı derecede dengesizleşmeye başladım. Lütfen ben abartıyorum olarak görmeyin çünkü bir anda duygusallaşıp ağladığımda oluyor. Bu haleti ruhiyeden nasıl çıkılır, yaşayan arkadaşlar bir öneride bulunabilir mi? Şimdiden teşekkür ederim destek olanlar yardımcı olanlar için...
 
Uzun süre çalışma hayatından uzak kalınca iş eziyet gibi gelir. İşi öğrenme ve ileride hayatım için diye adapte olun. Keyif almak için alışveriş değil de birikime yönelebilirsiniz belki kenarda birikim sizi motive edebilir. Kahve içmeyi seviyorsan molanda iş yerinden mutlaka çık bir kahve içip sakince kafanı topla . Bana çok iyi geliyordu o mola. Sonrası her sabah ofla uyanıp iyiki işim vara dönecen. Bu süreç hep aynı hele çalışmayı sevmiyorsan sürekli kendine bahane üretmeye devam edeceksin. 😀
 
Uzun süre çalışma hayatından uzak kalınca iş eziyet gibi gelir. İşi öğrenme ve ileride hayatım için diye adapte olun. Keyif almak için alışveriş değil de birikime yönelebilirsiniz belki kenarda birikim sizi motive edebilir. Kahve içmeyi seviyorsan molanda iş yerinden mutlaka çık bir kahve içip sakince kafanı topla . Bana çok iyi geliyordu o mola. Sonrası her sabah ofla uyanıp iyiki işim vara dönecen. Bu süreç hep aynı hele çalışmayı sevmiyorsan sürekli kendine bahane üretmeye devam edeceksin. 😀
Şöyle ki benim aslında öğlen aram da yok. Namaz kıldığım için bi ara verebiliyorum. Bu kısmı pek aşamadık işte.
Çalışmayı sevmiyorum değil de dediğim gibi haklar konusunda takılıyorum. Yoksa işimi seviyorum. Bazı arkadaşlar diyo ki kölenin bile daha çok hakkı vardır diye haklılardır zaten. :/
 
İyi geceler herkese.
Uzun bir aradan sonra yazmak istedim sizlere. En son iş arama sürecindeydim, iş bulamıyordum ve işi öğrenmek için bir yer var demiştim. O yere girdim başladım. İşi de öğrendim çoğunluğunu. Buraya kadar her şey güzel lakin bir çalışan hakları olarak çoğu hakkım yok kurumsal bir yer olmadığı için. Bu durumda bende zaman içerisinde sıkıntı yapmama sebep oldu.
Ve bu süreçte de ruhsal olarak bir bunalım sıkıntı içinde olduğumu farkettim. Ne çalışma isteğim geliyor ne gezmek dolaşmak. Hiçbir şeyden keyif alamamaya başladım. Dışarı çıkıp alışveriş yapayım diyorum aldığım şey sanki su içmek kadar normal geliyor. (Modum yükselsin diye yapılan alışverişten bahsediyorum.) Kimsenin beni anlayabileceğini düşünmüyorum. Anlatacakken vazgeçiyorum. Birisi sorunca konuşup anlatana kadar bişey yok önemli değil demek daha kolayıma geliyor. 1 hafta izin yaptım ama iznin yarısında keyfim gitmeye başladı. İşten çıkmayı düşündüm tatildeyken. Döndüm işe geldim iyiki çalılıyorum dedim. Yani demek istediğim aşırı derecede dengesizleşmeye başladım. Lütfen ben abartıyorum olarak görmeyin çünkü bir anda duygusallaşıp ağladığımda oluyor. Bu haleti ruhiyeden nasıl çıkılır, yaşayan arkadaşlar bir öneride bulunabilir mi? Şimdiden teşekkür ederim destek olanlar yardımcı olanlar için...
koşullarını iyileştirmek için sektörde diğerlerinden farklı olman lazım , bu yolları araştır ona göre sertifa eğitim vs artık iş alanın ne ise ona yönelik kendine yatırım yap. Sen parlamaya başladığında koşulları kendin belirleyeceğin iş kapıları da açılır.
 
Şöyle ki benim aslında öğlen aram da yok. Namaz kıldığım için bi ara verebiliyorum. Bu kısmı pek aşamadık işte.
Çalışmayı sevmiyorum değil de dediğim gibi haklar konusunda takılıyorum. Yoksa işimi seviyorum. Bazı arkadaşlar diyo ki kölenin bile daha çok hakkı vardır diye haklılardır zaten. :/
Öğlen arası yok ne demek ya? Yemek yemiyor mu bu insanlar? Mesleğiniz neydi
 
Öğlen arası yok ne demek ya? Yemek yemiyor mu bu insanlar? Mesleğiniz neydi
Aynı ev gibi ordalar. Yemeği de orda yiyorlar. Sipariş veriyolar yiyip işe dönüyorsun. Oyalanma lüksün yok. Anca iş olmaz boştur (kaç aydır böyle bir anda yaşanmadı) o zaman vaktin olur. Grafikerim ben
 
Back
X