Dert deil, tecrbelerinizi renmek istiyorum

ysl_cinema

ysl_cinema

ATATÜRK'ümü çok seviyorum
Kayıtlı Üye
30 Eylül 2009
1.050
6
116
44
Ankara
merhabalara.s.
4 yıldır çocugum olmuyor ve çocukları çoook seviyorum.çocuk esirgeme kurumuna ziyaretlere gidiyorum ara ara. doguştan görme engelli bir erkek cocugu var o kadar tatlı ki ben onu çok sevdim çok farklı o,sevgiye o kadar muhtaç ki onu unutamıyorum.o çocugu evlat edinmek veya koruyucu aile olmayı düşünüyoruz.eşimde onay verdi.
sizlere sorum şu...görme engelli cocugu olan veya evlat edinen kişiler ne gibi zorluklarla karsılastınız?
yasım itibari ile cocugum olabilir...evlat edindikten sonra cocugu olanlar arada istemesenizde ayrım oluyor mu zorluklar yaşadınız mı ?
bu konuda tecrübeleri olan arkadaslar bana yardımcı olursa çok sevinirim...ben o çocugu unutamıyorum sanki evladımdan ayrı kalmışım gibi özlem hissediyorum:çok üzgünüm:
 
öncelikle seni tebrik ederim.istersen önce koruyucu aile olarak al,kendinizi test edin.sonra karar verirsiniz evlat edinip edinmemeye.rabbim hakkınızıda hayırlısını versin.
 
bende tebrik ederim çok güzel bi davranış
bencede önce koruyucu aile olun sonra evlatlık edinmeye karar verirsiniz çünkü kolay bişe degil
inşallah en güzeli olur
mutlu bayramlar bu arada...
 
teşekkür ederim boncuk84 önce koruyucu aile olmak daha mantıklı sanırım,sanada iyi bayramlar dilerimopuyorumnanaktan

bu olayı tecrube eden yok sanırım KKda
 
cnm benim dayımlar almişti. 2.5 yaşinda aldılar 2 yıl falan oluyor keşke şimdiye kadar alsaymışız diyor şuan 45 yaşindalar. evlatlık zaten once koruyucu olarak veriyorlar nufusuna geçirmen 1 yıldan sonra oluyor.ama sen zaten 1yıldan sonra ona o kadar alıştıktan sonra onu oraya o zorlukların içine tekrar gondermeye kıyamazsın.cunku cocukta sevgiye ilgiye alişiyor.
 
seni ve eşini tebrik ediyorum..
keske herkes sizin gibi olsa..
hem evlatlik cocuk almayı istiyorsunuz hem de evlatlik almayı düşündüğünüz cocuk görme engelli..
iki kat kutluyorum sizi :)))
umarım hersey o güzel gönlünüze göre olur..
 
cok güzel bir düsünce tebrikler...
ama....
üzerinde cok düsünülüp iyi karar verilmesi gereken bir durum,
ilerde birgün kendi cocugunuz olurda evlet aldiginiz cocugu bi sekilde ayircaginizi,
ona gereken ilgiyi sevgiyi gösteremeyeceginizi düsünüyorsaniz hic girmeyin bu ise,
sonucta cocuk bile olsa bi insan hayatindan onun geleceginden sorumlu olacaksiniz üstelik özürlü bir cocuk oldugu icin onun icin cok daha sorun olabilir.
ama kendinize güveniyorsaniz, altindan kalkabilirseniz,
dünyadaki en büyük iyiligi yaparsiniz. siz ve esiniz.

iyi düsünün ilerde pisman olmayacaginiz bir karar verin.
yapmayi düsündügünüz sey pek cok kimsenin göze alamayacagi bir durum....
ama onu gercekden seviyorsaniz, inaniyorum her zorlugun altindan kalkarsiniz....
 
canım bnm yaptığınız gerçekten harika bir davanış ve büyük sevap,keşke herkes sizin kadar sağduyulu olsa hemde özürlü bir çocuk almak istediğiniz,tabiki çok büyük zorluğuda var siz artık onun gözü,eli ayağı olacaksınız,bize değil kendinizi sorgulamalısınız bunun altından kalkıp kalkamayacağınızı,çünkü bizim için alın yada almayın demek kolaydır,çünkü ilerde bakımı zor geldiğinde güçlükleri siz çekeceksiniz,başka çocuk meselesi de var tabiki,eski karşı komşum evlatlık aldıktan 3 yıl sonra hamile kaldı,ilk başlarda herşey eskisi gibiydi ama kendi bebeği büyümeye başlayınca 2 çocuğun zorluğuna pek katlanamıyordu,haliyle evlatlık olanı itip kakmaya başladı,yani tatlım çok etraflıca düşünmen lazım,allah kalbine göre versin,hayırlısı neyse o olsun,
 
tebrik ediyorum süper bi fikir ama.... çook düşünüp senin bulman lazım cevabı, şimdi uzaktan hoş geliyo ama bazen tahammül sınırı zorlanıyor insanın heleki kendinizinde bir bebeği olursa bakımları çok zor olur, bu minik zaten daha hassas bakım ister hem görme hem sevgi açısından, iyi düşünmek gerek iyi bişi yapalım derken bir hayatı kaybetmek te sözkonusu olabilir.. karar sizin .. keşke başarsanız hem ahiretiniz kurtulur hem de bi hayat
 
teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...mantıklı karar vermeye calısıyorum sürekli düşünüyorum ordamı mutlu olur bizim yanımızda mı ilerde nasıl olur...sakin bir yapım var çocuklara hiç kıyamam ki onun durumu özel oldugu için daha da seviyorum onu.ilerde çocugum olunca onu istemezse ne olacak? ona kötü davranırsa bunlar hep korkutuyor beni...
ell82 karsı komsun için üzüldüm Allah korusunda öz cocugunun basına bişey gelmesin ilahi adalete inanırım. ikiside benim evladım olacak ben asla ayrım yapamam vicdan azabından yaşayamam zaten.ondan vazgecemem de onu orda bırakamıyorum gece bi ihtiyacı olsa yardım ediyorlar mı diye düşünüyorum bayramdayız gönlünce et yiyebildimi diye düşünüyorum,ben 28 yasındayım annem başka şehirde hala annemi özlüyorum onsuz olamam gibi geliyor...bu yavrucaklar anadan babadan ayrı nasıl bir psikoloji içindeler kimseler bilmiyor...küçükken agladıgımızda annemiz başımızda beklerdi onun kokusunda huzur bulurduk...ama bu cocukların öle bi sansı yokki...senelerce deneyip evlat sahibi olamayanlar lütfen hayatı kendinize zindan etmeyin...siz bir evlat sıcaklıgına onlarda bir anne sıcaklıgına muhtaçlar...sevgimizi onlardan esirgemeyelim...konu nerden nereye geldi fazla dolmuşum sanırım...kızlar ben bayramdan sonra bu konuyu açacagım kuruma gidip konusacagım o cocugu istedigimi söylüyecegim...ben inanıyorum ki herşey çok güzel olacak kendi çocuklarımı da öyle güzel yetiştirecegimki kendi öz kardeşlerinden ayırmıyacaklar,ben ölsemde ona göz kulak olacaklar.böyle olacak Allahın izniyle.:çok üzgünüm:
çok uzattım kusuruma bakmayın
 
siz bu kadar pozitif olduktan sonra yetiştireceğiniz evlat da öyle olur diye düşünüyorum.

siz görme engelli bir çocuğun eli, ayağı, herşeyi olmayacaksınız bence.
siz onun annesi olup elini, ayağını herkesten daha farklı kullanabilmesini öğreteceksiniz ona.
engelini kaldırmasını öğreteceksiniz.
yaşamasını öğreteceksiniz; görmeden ama kimseye de muhtaç olmadan yaşamasını öğreteceksiniz..

siz kendinize yeterince güveniyorsunuz bence, itici bir güce ihtiyacınız yok.
gönlünüzden geçtiği gibi olması dileğiyle..
 
Bu kadar duyarlı olmanız çok güzel, gıyaben tanıdığım birisi vardı. Yıllarca tedavi görmüş ama çocuk sahibi olamamışlar ve sonunda kurumdan çocuk sahibi olmak istemişler ve bir bebeği evlat edinmişler ve henüz almalarının üzerinden sadece 3 - 4 ay sonra bayan hamile olduğunu öğrenmiş ve çok sevinmiş demişki ben bu çocuğun hatırına anne oluyorum ondan asla vazgeçmem demiş, ınşallah sizde birgün hem kendi çocuğunuza hem o çocuğa annelik edersiniz. Keşke bende sizin kadar sakin olabilsem. Ne mutlu size.
 
essmeralda , masumum teşekkür ederim yorumlarınız için, masumum insallah bende o tanıdıgın gibi olurum çifte mutluluk yaşarımopuyorumnanaktan
 
ysl_cinema .!.:
teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...mantıklı karar vermeye calısıyorum sürekli düşünüyorum ordamı mutlu olur bizim yanımızda mı ilerde nasıl olur...sakin bir yapım var çocuklara hiç kıyamam ki onun durumu özel oldugu için daha da seviyorum onu.ilerde çocugum olunca onu istemezse ne olacak? ona kötü davranırsa bunlar hep korkutuyor beni...
ell82 karsı komsun için üzüldüm Allah korusunda öz cocugunun basına bişey gelmesin ilahi adalete inanırım. ikiside benim evladım olacak ben asla ayrım yapamam vicdan azabından yaşayamam zaten.ondan vazgecemem de onu orda bırakamıyorum gece bi ihtiyacı olsa yardım ediyorlar mı diye düşünüyorum bayramdayız gönlünce et yiyebildimi diye düşünüyorum,ben 28 yasındayım annem başka şehirde hala annemi özlüyorum onsuz olamam gibi geliyor...bu yavrucaklar anadan babadan ayrı nasıl bir psikoloji içindeler kimseler bilmiyor...küçükken agladıgımızda annemiz başımızda beklerdi onun kokusunda huzur bulurduk...ama bu cocukların öle bi sansı yokki...senelerce deneyip evlat sahibi olamayanlar lütfen hayatı kendinize zindan etmeyin...siz bir evlat sıcaklıgına onlarda bir anne sıcaklıgına muhtaçlar...sevgimizi onlardan esirgemeyelim...konu nerden nereye geldi fazla dolmuşum sanırım...kızlar ben bayramdan sonra bu konuyu açacagım kuruma gidip konusacagım o cocugu istedigimi söylüyecegim...ben inanıyorum ki herşey çok güzel olacak kendi çocuklarımı da öyle güzel yetiştirecegimki kendi öz kardeşlerinden ayırmıyacaklar,ben ölsemde ona göz kulak olacaklar.böyle olacak Allahın izniyle.:çok üzgünüm:
çok uzattım kusuruma bakmayın
Genişletmek için tıkla...



siz bu inançta olduktan sonra başarmamanınız için hiçbir engel yok

ayrıca özellikle engelli bir çocugu sahiplenmek istemeniz gerçekten takdire şayana.s

evladı özürlü olacak diye onları doğmadan kıyım kıyım kıydıran anne (!)leri okuduktan gördükten duyduktan sonra siz nsan mısınız melek misiniz çözemedim :bbo:

Allah gönlünüze göre güzellikler nasp etsin ömrünüz boyunca :Saruboceq:
 
teşekkür ederim Navb Allah hepimizin gönlüne göre versin insallahopuyorumnanaktan

evladı özürlü dogacak çogu anne bence kendi için degil cocugu için onu aldırıyor...çocugun hayatı zor gececek hep bir destege ihtiyacı olacak diye düşünüyor ve bundan korktukları için aldırıyorlar...çogu tabi.... ama dogduktan sonra bırakıp gitmeyi vicdanları nasıl alıyor anlamıyorum insanlıga sığmayacak bir davranış:çok üzgünüm:
 
ysl_cinema .!.:
teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...mantıklı karar vermeye calısıyorum sürekli düşünüyorum ordamı mutlu olur bizim yanımızda mı ilerde nasıl olur...sakin bir yapım var çocuklara hiç kıyamam ki onun durumu özel oldugu için daha da seviyorum onu.ilerde çocugum olunca onu istemezse ne olacak? ona kötü davranırsa bunlar hep korkutuyor beni...
ell82 karsı komsun için üzüldüm Allah korusunda öz cocugunun basına bişey gelmesin ilahi adalete inanırım. ikiside benim evladım olacak ben asla ayrım yapamam vicdan azabından yaşayamam zaten.ondan vazgecemem de onu orda bırakamıyorum gece bi ihtiyacı olsa yardım ediyorlar mı diye düşünüyorum bayramdayız gönlünce et yiyebildimi diye düşünüyorum,ben 28 yasındayım annem başka şehirde hala annemi özlüyorum onsuz olamam gibi geliyor...bu yavrucaklar anadan babadan ayrı nasıl bir psikoloji içindeler kimseler bilmiyor...küçükken agladıgımızda annemiz başımızda beklerdi onun kokusunda huzur bulurduk...ama bu cocukların öle bi sansı yokki...senelerce deneyip evlat sahibi olamayanlar lütfen hayatı kendinize zindan etmeyin...siz bir evlat sıcaklıgına onlarda bir anne sıcaklıgına muhtaçlar...sevgimizi onlardan esirgemeyelim...konu nerden nereye geldi fazla dolmuşum sanırım...kızlar ben bayramdan sonra bu konuyu açacagım kuruma gidip konusacagım o cocugu istedigimi söylüyecegim...ben inanıyorum ki herşey çok güzel olacak kendi çocuklarımı da öyle güzel yetiştirecegimki kendi öz kardeşlerinden ayırmıyacaklar,ben ölsemde ona göz kulak olacaklar.böyle olacak Allahın izniyle.:çok üzgünüm:
çok uzattım kusuruma bakmayın
Genişletmek için tıkla...


Sende bu mangal gibi yürek varken, herseyin üstesinden gelirsin arkadasim.:1hug:

Seni ve özellikle esinide tebrik ediyorum, bu konuda onay vermesi sana destek olmasi onunda ne kadar vicdan sahibi bir insan oldugnun göstergesidir.

Rabbim gönlüne göre vermis. Insallah hersey istediginden daha güzel olur.:Saruboceq:
 
ysl_cinema .!.:
teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...mantıklı karar vermeye calısıyorum sürekli düşünüyorum ordamı mutlu olur bizim yanımızda mı ilerde nasıl olur...sakin bir yapım var çocuklara hiç kıyamam ki onun durumu özel oldugu için daha da seviyorum onu.ilerde çocugum olunca onu istemezse ne olacak? ona kötü davranırsa bunlar hep korkutuyor beni...
ell82 karsı komsun için üzüldüm Allah korusunda öz cocugunun basına bişey gelmesin ilahi adalete inanırım. ikiside benim evladım olacak ben asla ayrım yapamam vicdan azabından yaşayamam zaten.ondan vazgecemem de onu orda bırakamıyorum gece bi ihtiyacı olsa yardım ediyorlar mı diye düşünüyorum bayramdayız gönlünce et yiyebildimi diye düşünüyorum,ben 28 yasındayım annem başka şehirde hala annemi özlüyorum onsuz olamam gibi geliyor...bu yavrucaklar anadan babadan ayrı nasıl bir psikoloji içindeler kimseler bilmiyor...küçükken agladıgımızda annemiz başımızda beklerdi onun kokusunda huzur bulurduk...ama bu cocukların öle bi sansı yokki...senelerce deneyip evlat sahibi olamayanlar lütfen hayatı kendinize zindan etmeyin...siz bir evlat sıcaklıgına onlarda bir anne sıcaklıgına muhtaçlar...sevgimizi onlardan esirgemeyelim...konu nerden nereye geldi fazla dolmuşum sanırım...kızlar ben bayramdan sonra bu konuyu açacagım kuruma gidip konusacagım o cocugu istedigimi söylüyecegim...ben inanıyorum ki herşey çok güzel olacak kendi çocuklarımı da öyle güzel yetiştirecegimki kendi öz kardeşlerinden ayırmıyacaklar,ben ölsemde ona göz kulak olacaklar.böyle olacak Allahın izniyle.:çok üzgünüm:
çok uzattım kusuruma bakmayın
Genişletmek için tıkla...

Öncelikle seni kocaman yüreğinden ötürü tebrik ediyorum, bu cümlende çok haklısın, biyolojik olarak çocuk sahibi olamıyorsun diye dünyayı kendine zehir etmiyor annelik duygunu anneye ihtiyacı olan üstelik muhtaç bir çocuğa veriyorsun, öyle ya annelik sadece doğurmak değil ki ailenle sonsuz mutluluklar dilerim, senin gibi yüreği kocaman insanların varlığını bilmek güzel a.s.
 
Gülsüm Sultan , DepresifPolyanna çok teşekkür ediyorum insallah Allah gönlümüze göre verir :Saruboceq::1hug:opuyorumnanaktan
 
ysl_cinema .!.:
teşekkür ederim değerli yorumlarınız için...mantıklı karar vermeye calısıyorum sürekli düşünüyorum ordamı mutlu olur bizim yanımızda mı ilerde nasıl olur...sakin bir yapım var çocuklara hiç kıyamam ki onun durumu özel oldugu için daha da seviyorum onu.ilerde çocugum olunca onu istemezse ne olacak? ona kötü davranırsa bunlar hep korkutuyor beni...
ell82 karsı komsun için üzüldüm Allah korusunda öz cocugunun basına bişey gelmesin ilahi adalete inanırım. ikiside benim evladım olacak ben asla ayrım yapamam vicdan azabından yaşayamam zaten.ondan vazgecemem de onu orda bırakamıyorum gece bi ihtiyacı olsa yardım ediyorlar mı diye düşünüyorum bayramdayız gönlünce et yiyebildimi diye düşünüyorum,ben 28 yasındayım annem başka şehirde hala annemi özlüyorum onsuz olamam gibi geliyor...bu yavrucaklar anadan babadan ayrı nasıl bir psikoloji içindeler kimseler bilmiyor...küçükken agladıgımızda annemiz başımızda beklerdi onun kokusunda huzur bulurduk...ama bu cocukların öle bi sansı yokki...senelerce deneyip evlat sahibi olamayanlar lütfen hayatı kendinize zindan etmeyin...siz bir evlat sıcaklıgına onlarda bir anne sıcaklıgına muhtaçlar...sevgimizi onlardan esirgemeyelim...konu nerden nereye geldi fazla dolmuşum sanırım...kızlar ben bayramdan sonra bu konuyu açacagım kuruma gidip konusacagım o cocugu istedigimi söylüyecegim...ben inanıyorum ki herşey çok güzel olacak kendi çocuklarımı da öyle güzel yetiştirecegimki kendi öz kardeşlerinden ayırmıyacaklar,ben ölsemde ona göz kulak olacaklar.böyle olacak Allahın izniyle.:çok üzgünüm:
çok uzattım kusuruma bakmayın
Genişletmek için tıkla...


ben inanıyorum ki siz bu inançla o özel çocuğa kendi çocuğunuza ve nice çocuklara iyi annelik yaparsınız. mühim olan doğurmak değil ona hakkıyla bakmaktır.
düşünceniz çok güzel tebrik ederim.
en kısa zamanda inşallah istekleriniz gerçekleşir.

bu arada o çocuk kaç yaşında?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X