- Konu Sahibi kafanereyebizoraya
- #1
Sadece içimdekileri dökmek istiyorum. Mümkünse biraz da rahatlamak.
onu çok özlüyorum.....
Benim bir buçuk senelik bir ilişkim var.
Onunla hiç ayrılmadik şimdiye kadar, aynı evi paylaştık hep yan yana diz dize oturduk.
Ama artık ailemin yanindayim. Ailemin maddi durumu iyi olmadığı icin benim burda kalmamı uygun gördüler. Sağolsunlar bunuda bana gitmeme 1 gün kala açıkladı ailem.
Herşeyim hazırdı.. Bavulumu hazırlamıştım bile, birtaneme güzel hediyeler almıştım, acaba hediyelerini verince ne tepki vericek onu düşünüyordum sevinçle, ya beğenmezse diyordum kendi kendime..
Sadece o son gece geçicekti ve ben ertesi akşam yola çikiyordum.
Sabah aşkimin yaninda olcaktim.
Aslında ben dört hafta ailemin yanına, onları görmeye gelmiştim, ama burda kaldım, dönemedim bir daha. Ailemi bırakıp gidemedim.
Nasılda dakikalari sayıyordum birtaneme kavuşmak icin.
Hele o, artık gel dayanamiyorum diye kaç kere yalvardı bana.
Sevdiğim artık çok uzakta.
Yarım yamalağım. Herşey boş geliyor. Kendimi evimde, ailemin yanında bir yabancı gibi hissediyorum.
Odamdan cıkamıyorum. Hic kimseyle görüşmüyorum. Sadece o gelsin o konuşsun benimle istiyorum. Biliyorum ki o gelirse bir gülüşü beni yeniden hayata bağlar.
Sabah kalkıyorum aklıma ilk o geliyor, gece uyumadan önce en son onu düşünüyorum.
Gece deli gibi uyur, üstünü açar durmadan.
şimdi birde iyice soğuk havalar oralarda ya hastalanırsa, ya önünü kapatmadan çikarsa dışarıya.
Üşür benim bitanem. Bakamaz kendine. Hastalandığında bile ben zorla verirdim ilaçlarını, çocuğum gibi baktım ona hep.
O da kıymetimi bilirdi ama. Onu ne kadar çok sevdiğimi bilirdi.
Bundan bir sene önce evimizde doğalgaz yok tabi ısıtıcı felan alamamiştik.
Kurban olduğum, çaydanlıkta su kaynatırdi onun buharıyla ısıtmaya çalişirdi beni.
Öyle üşürdüm ki, ama sesimi çikarmazdim hiç..
Üstümde koca bir enkaz var gibi hissediyorum. Yemek yiyemiyorum. Sadece sigara içiyorum, hemde ne çok. Sevdiğim bunu duysa çok kizar. Sigara içmemi istemiyor asla.
Beni sevme şeklini öyle özledim ki...
Öyle özledim ki onu, sesini, nefesini...
Elini sımsıkı tutup uzun uzun yürüyüşlerimizi özledim.
Bana takılmasını özledim. Beni kızdırmasını özledim.
Uzaklık canımı yakıyor .. korkuyorum...
Nasil bu hale geldik biz birtanem, hiç ayri kalmicak gibiydik...
Simdi ona aldiğim hediyelerle oturdum düşünüyorum.
Ne zaman veririm ona bunlari bilmiyorum..
Hayatima nasil devam ederim bilmiyorum..
Onu birdaha ne zaman görebilirim bilmiyorum.. en çokta bu canımı yakıyor galiba........
onu çok özlüyorum.....
Benim bir buçuk senelik bir ilişkim var.
Onunla hiç ayrılmadik şimdiye kadar, aynı evi paylaştık hep yan yana diz dize oturduk.
Ama artık ailemin yanindayim. Ailemin maddi durumu iyi olmadığı icin benim burda kalmamı uygun gördüler. Sağolsunlar bunuda bana gitmeme 1 gün kala açıkladı ailem.
Herşeyim hazırdı.. Bavulumu hazırlamıştım bile, birtaneme güzel hediyeler almıştım, acaba hediyelerini verince ne tepki vericek onu düşünüyordum sevinçle, ya beğenmezse diyordum kendi kendime..
Sadece o son gece geçicekti ve ben ertesi akşam yola çikiyordum.
Sabah aşkimin yaninda olcaktim.
Aslında ben dört hafta ailemin yanına, onları görmeye gelmiştim, ama burda kaldım, dönemedim bir daha. Ailemi bırakıp gidemedim.
Nasılda dakikalari sayıyordum birtaneme kavuşmak icin.
Hele o, artık gel dayanamiyorum diye kaç kere yalvardı bana.
Sevdiğim artık çok uzakta.
Yarım yamalağım. Herşey boş geliyor. Kendimi evimde, ailemin yanında bir yabancı gibi hissediyorum.
Odamdan cıkamıyorum. Hic kimseyle görüşmüyorum. Sadece o gelsin o konuşsun benimle istiyorum. Biliyorum ki o gelirse bir gülüşü beni yeniden hayata bağlar.
Sabah kalkıyorum aklıma ilk o geliyor, gece uyumadan önce en son onu düşünüyorum.
Gece deli gibi uyur, üstünü açar durmadan.
şimdi birde iyice soğuk havalar oralarda ya hastalanırsa, ya önünü kapatmadan çikarsa dışarıya.
Üşür benim bitanem. Bakamaz kendine. Hastalandığında bile ben zorla verirdim ilaçlarını, çocuğum gibi baktım ona hep.
O da kıymetimi bilirdi ama. Onu ne kadar çok sevdiğimi bilirdi.
Bundan bir sene önce evimizde doğalgaz yok tabi ısıtıcı felan alamamiştik.
Kurban olduğum, çaydanlıkta su kaynatırdi onun buharıyla ısıtmaya çalişirdi beni.
Öyle üşürdüm ki, ama sesimi çikarmazdim hiç..
Üstümde koca bir enkaz var gibi hissediyorum. Yemek yiyemiyorum. Sadece sigara içiyorum, hemde ne çok. Sevdiğim bunu duysa çok kizar. Sigara içmemi istemiyor asla.
Beni sevme şeklini öyle özledim ki...
Öyle özledim ki onu, sesini, nefesini...
Elini sımsıkı tutup uzun uzun yürüyüşlerimizi özledim.
Bana takılmasını özledim. Beni kızdırmasını özledim.
Uzaklık canımı yakıyor .. korkuyorum...
Nasil bu hale geldik biz birtanem, hiç ayri kalmicak gibiydik...
Simdi ona aldiğim hediyelerle oturdum düşünüyorum.
Ne zaman veririm ona bunlari bilmiyorum..
Hayatima nasil devam ederim bilmiyorum..
Onu birdaha ne zaman görebilirim bilmiyorum.. en çokta bu canımı yakıyor galiba........
sn o ülkede okumak için fln mı bulunuyodun da ailenin maddi durumları yüzünden buraya dönmek zorunda kaldın, aileni bi şekilde ikna etsen yurt dışında şartlar daha iyi orada çalışıp en azından ordan ailene de yardım etsen sonuçta çocuk değilsn kmsenin öyle hayatına hükmetmeye bi hakkı yok ki
sükür yarabbim cok az kaldi :) 
