- 24 Ekim 2017
- 593
- 399
- 33
- Konu Sahibi yalnizlikcaa
- #1
Biliyorum çoğunuz belki ilk satırları okuyup,ilginizi çekmediğim için sayfadan çıkıp gideceksiniz.Bilmiyorum öylece tüm samimiyetimle paylaşmak istiyorum. Buraya defalarca konu açtım ben 2018 haziranda üniversiteden mezun olup köyüme geri dönmüştüm. O gün bugündür 2 tane yatağa bağımlı hastamız vardı.Biri babanemizdi(alzheimer,parkınson,demans) hastasıydı ancak bilinci oldukça açıktı. Öyle bir şeydiki her gün inlerdi belki saatlerce sonra susardı.. bazen 3 gün bağırmazdı. Dedemiz çok sakin o sadece uyuyor. Babaneme yeri geldiğinde çok kızardım kaç kez bağırmışımdır belki.Ancak sonra gönlünü alırdım.Yatan hastaydı bir kere isyan bile ettiğim olmuştur bıktım artık bezınden vs diye. Ama asla yemeğinden bezinden temizliğinden feragat etmedik sadece bağırdığı için isyan ettiğim oluyordu. Oysaki çok seviyordum nede olsa 23 senem onunla geçmişti. Babanemi 10 mayısta kaybettik Yemeğini yedirdim yatırdım hiç bir şey yokken öylece vefat etmiş odada.Hepimiz evdeyken nasıl duyamadık Sizce bu nasip işi mi Neden duyamadık neden yanında olamadık? Dün rüyamda gördüm mezarından tekrar yatağına gelmiş bana çok güzel öldüğünü söylüyordu. Babama bağırıyordum sesim çıkmıyordu. Annemi de almış yanına gitmişti. 2 senedir fazla derslerime çalışamadığımı buradada yakınarak anlatıyordum. Babanemin sesine o kadar alışmışım ki 7 gün oldu hala kendimi toparlayamadım. Aklıma geliyor Eylülde KPSS var. Sanırım bu senede başaramayacagım. Sürekli evdeyim aklımdan çıkmıyor. Vicdanım rahat ama keşkelerim var. Yani keşke her gün sabrımı korusaydım diyorum. B süreçte illaki sizlerden bazılarınız yakınlarını kaybetmiştir. Zamanla unutulacak mı yoksa acısı ve keşkeler bir köşede her gün kendini hatırlatacak mı. ? Şimdiden teşekkür ederim 
